نزدیک به ۴٨ میلیون فرانسوی به پای صندوق رأی فرا خوانده شده‌اند تا در دور دوم انتخابات پارلمانی، نمایندگان خود را در مجلس نمایندگان برگزینند. در مقابل ائتلاف قوی چپ، طرفداران امانوئل ماکرون امیدوارند که اکثریت مطلق را به دست آورند. در غیر این صورت، کار دولت در پنج سال آینده با مشکلات و موانع زیاد مواجه خواهد شد.
یک هفته بعد از برگزاری دور اول، حوزه‌های رأی‌گیری از ساعت هشت صبح روز یکشنبه ۱٩ ژوئن/۲٩ خرداد کار خود را برای اخذ رأی در دور دوم انتخابات پارلمانی آغاز کردند.
تا حوالی ظهر، میزان مشارکت به ۱٩درصد نزدیک شد. با این حساب، نسبت به انتخابات پنج سال پیش، فرانسوی‌ها اندکی بیشتر به پای صندوق‌ها آمده‌اند. اما میزان مشارکت همچنان پایین است و از بی‌اعتمادی مردم نسبت به امور سیاسی حکایت دارد. نخستین نتایج باید در ساعت هشت شب اعلام شود.
بر اساس همه شواهد و نظرسنجی‌ها، به احتمال بسیار زیاد جناح حاکم، اکثریت کرسی‌ها را به دست خواهد آورد اما اصلاً معلوم نیست بتواند به اکثریت مطلق برسد: با توجه به شمار کل کرسی‌های مجلس نمایندگان – ۵۷۷ – کسب اکثریت مطلق به تصاحب ۲٨٩ کرسی نیاز خواهد داشت (۵٠درصد + یک کرسی).
گذشته از ائتلاف چپ و سبزها که رقیب اصلی جناح حاکم محسوب می‌شود، پیشرفت نسبی آراء احزاب کوچک نیز می‌تواند به ضرر طرفداران ماکرون تمام شود.
گروه‌های مختلف در پارلمان آینده
به احتمال زیاد در مجلس آینده، یک گروه اپوزیسیون بسیار قوی بر محور ائتلاف چپ و سبزها وجود خواهد داشت. در عین حال، احتمال داده می‌شود که طرفداران خانم مارین لوپن (راست افراطی) نیز بتوانند نسبت به سال‌های گذشته جای بیشتری را در مجلس نمایندگان اشغال کنند و حتی یک “گروه پارلمانی” (حداقل ۱۵ نماینده) تشکیل دهند. در این وضعیت، اگر جناح حاکم اکثریت مطلق را در دست نداشته باشد، در شرایط سختی گرفتار خواهد شد و ناچار خواهد بود که برای تصویب هر تصمیم، دست به دامن گروه‌های کوچک و نمایندگان پراکنده شود. طبعاً آنها نیز برای همکاری با جناح حاکم امتیازهای بیشتری را مطالبه خواهند کرد…
ملانشون در آرزوی صدارت
این در حالی است که ژان لوک ملانشون که معمار اصلی ائتلاف چپ و سبزها به شمار می‌آید، خود برای عضویت در مجلس نامزد نشده است. او بسیار بیش از اینها توقع دارد و تأکید می‌کند که باید نخست‌وزیر شود. طبق محاسبات (یا خیال‌پردازی) ملانشون، طرفداران وی در دور دوم انتخابات، اکثریت کرسی‌های پارلمان را فتح خواهند کرد و امانوئل ماکرون را وادار خواهند نمود که نخست‌وزیر را از میان مخالفانش برگزیند. این وضعیت قبلاً چند بار در فرانسه پیش آمده است. به عنوان مثال، فرانسوا میتران، رئیس جمهوری سوسیالیست، ژاک شیراک را از جناح راست به عنوان نخست‌وزیر برگزید.
اگرچه جناح دارندۀ اکثریت پارلمانی می‌تواند عملاً امور اجرایی را از دست رئیس جمهوری خارج کند، اما گزینش نخست‌وزیر همیشه در اختیار رئیس جمهوری باقی می‌ماند. بنابر این حتی اگر طرفداران ملانشون اکثریت را به دست آورند، بعید به نظر می‌رسد که ماکرون شخص وی را به نخست‌وزیری برگزیند. او به احتمال زیاد شخصیت نرم‌تر و قابل انعطاف‌تری را از میان مخالفان خود انتخاب خواهد کرد، فردی که حداقل توافق و تفاهم با وی ممکن باشد.