تمامی زندانیان سیاسی زندان تهران بزرگ (فشافویه) روز یک‌شنبه، دوم مرداد به زندان اوین منتقل شدند.
آرش صادقی، کنشگر مدنی و زندانی سیاسی پیشین در توئیتی ضمن اعلام این خبر گفت که این زندانیان به بند شش (۳۵۰) زندان اوین منتقل شدهاند.
او دلیل انتقال آن‌ها را فعال بودن زندانیان سیاسی زندان تهران بزرگ، هم‌چنین زندانیان زندان قرچک عنوان کرده است که با کمک آن‌ها «وضعیت فاجعه‌بار این دو زندان به دنیا مخابره شد.»
آقای صادقی در ادامه گفته است که «جمهوری اسلامی به جای تعطیلی یا تغییر شرایط این دو زندان ترجیح داد، زندانیان سیاسی را به اوین منتقل کند تا دیگه خبری از این دو زندان به بیرون منتقل نشود.»
به گفته آقای صادقی «بند ۳۵۰ دیوار به دیوار بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات» و «بند نسوان هم‌چسبیده به بند ۳۵۰ است».
با وجود این که انتقال زندانیان سیاسی دو زندان فشافویه و قرچک در ظاهر به منظور تفکیک زندانیان سیاسی از سایر زندانیان صورت گرفته است، اما آقای صادقی از دیگر اهداف این اقدام را اعمال «کنترل بیشتر» بر زندانیان سیاسی عنوان کرده است.
او در توئیت خود به طور مشخص از «کنترل کامل تماس‌ها» و «قطع تلفن‌ها در مواقع لازم» برای این منظور در بند نسوان نام برده است.
این زندانی سیاسی پیشین در ادامه از محدودیت‌های بیشتر در مورد زندانیان سیاسی منتقل‌شده به زندان اوین خبر داده و گفته است که برای نمونه، تلفن بند نسوان اوین تنها سه روز در هفته فعال است، در حالی که در زندان قرچک برای دسترسی به تلفن محدودیتی وجود نداشته است.
در گزارش‌های مختلف، شمار زندانیان سیاسی که از زندان تهران بزرگ به زندان اوین منتقل شدهاند بین ۴۳ تا ۴۸ نفر عنوان شده است.
رسانه‌های حقوق بشری پیشتر از انتقال «همه زندانیان سیاسی» زن از زندان قرچک ورامین در تاریخ ۲۹ تیر، خبر داده بودند.
غزال عبداللهی، دختر عالیه مطلب‌زاده زندانی سیاسی روز یک‌شنبه، دوم مرداد در توئیتی گفته است که یک اتاق که پیشتر محل «نگهداری زندانیان زن داعشی» بود به سه اتاق قبلی بند نسوان اوین اضافه شده و به چهارده زندانی منتقل‌شده از قرچک اختصاص یافته است.
خانم عبداللهی در ادامه گفته است که مشخص نیست که این فضای اختصاص‌یافته، اتاق چهارِ بند نسوان است یا «یک بند جدید».
فقدان امکانات در زندان‌ها و محرومیت زندانیان از دسترسی به امکانات بهداشتی، درمانی، آب آشامیدنی و غذای سالم و نبود فضای مناسب برای نگهداری و کمبود شدید امکانات اقامتی در زندان‌ها باعث شده زندانیان در دوران حبس فشار زیادی را متحمل شوند.
وضعیت زندانیان سیاسی در این میان به مراتب دشوارتر است. قتل و شکنجه و ضرب‌وشتم، پرونده‌سازی، عدم رسیدگی پزشکی، تبعید به زندان شهری جز محل زندگی، عدم رعایت طرح طبقه‌بندی زندانیان و آزار خانواده‌ها از جمله مواردی است که زندانیان سیاسی بارها از آن انتقاد کرده‌اند.
شماری از فعالان سیاسی و مدنی محبوس در زندان‌های ایران، بارها گزارش‌هایی را از وضعیت زندان‌های ایران به خارج از زندان ارسال کرده‌اند.
آرش صادقی در زمان دوران حبس در بهمن ۱۳۹۹، هم‌زمان با دوران ریاست ابراهیم رئیسی بر قوه قضاییه در نامه‌ای خطاب به کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد نوشته بود که او با «حفظ ظاهری نسبتاً موجه» و «ساخت یک ویترین»، سرکوب منتقدان را به شیوه‌های دیگر ادامه داده است.
حسین هاشمی، از بازداشت‌شدگان آبان ۹۸ نیز اواخر اردیبهشت امسال در نامه‌ای با انتقاد از عدم رعایت طرح طبقه‌بندی زندانیان گفته بود: «ما را در بدترین شرایط زیستی» که «جای مناسبی برای نگهداری حیوانات نیست»، نگهداری می‌کنند.