احمد سمیعی گیلانی، مترجم، مؤلف و ویراستار پیش‌کسوت و مدیر گروه ادبیات معاصر فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی، در سن ۱۰۳ سالگی درگذشت.
به‌گزارش ایسنا، سمیعی گیلانی روز چهارشنبه دوم فروردین‌ماه بر اثر کهولت سن در منزل خود در تهران از دنیا رفت.
جعفر شجاع کیهانی، عضو فرهنگستان، به خبرگزاری ایسنا گفته است که پیکر آقای سمیعی گیلانی برای خاکسپاری به زادگاهش رشت منتقل خواهد شد.
آخرین خبر و تصویری که از احمد سمیعی گیلانی منتشر شد، مربوط به یک هفته پیش از نوروز ۱۴۰۲ بود که نیکولا رُش، سفیر فرانسه در ایران، به خانه او رفت و بالاترین نشان نخل آکادمیک فرانسه با عنوان کوماندور را به او اهدا کرد.
احمد سمیعی گیلانی در ۱۱ بهمن ۱۲۹۹ در رشت به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در رشت گذراند و سپس وارد دانشگاه تهران شد. در اواخر دهه ۱۳۴۰ به‌عنوان ویراستار در مؤسسه انتشارات فرانکلین آن زمان مشغول خدمت شد و به‌‌موازات آن دوره کارشناسی ارشد زبان‌شناسی را در دانشگاه تهران گذراند.
او در کنار حرفه ویراستاری، چند کتاب در موضوع آیین نگارش و ویرایش تألیف کرد که به مرجع بی‌شمار نویسندگان و ویراستاران و روزنامه‌نگاران و مترجمان تبدیل شد.
احمد سمیعی ترجمه هم می‌کرد. او ترجمه آثار ادبی به فارسی را با برگرداندن رمان «دلدار و دلباخته» از ژرژ ساند شروع کرد و بعداً آثاری را از نویسندگان بزرگی مانند ژرژ پرک و گوستاو فلوبر به فارسی برگرداند.
«خیال‌پروری‌های تفرجگر انزواجو» از ژان ژاک روسو، «چیزها» از ژرژ پرک (ترجمه)، «ادبیات ساسانی»، «داتا گنج‌بخش» (زندگی‌نامه و تعالیم شیخ ابوالحسن علی بن عثمان هجویری) از شیخ عبدالرشید (ترجمه)، «چومسکی» از جان لاینز (ترجمه)، «هزیمت یا شکست رسوای آمریکا» از ویلیام لوئیس و مایکل له‌دین (ترجمه)، «ساخت‌های نحوی» از نوآم چامسکی (ترجمه)، «آیین نگارش»، «دیدرو» از پیتر فرانس (ترجمه)، «سالامبو» نوشته گوستاو فلوبر (ترجمه)، «شیوه‌نامه دانشنامه جهان اسلام»، «نگارش و ویرایش» و «تتبعات» از مونتنی (ترجمه) از جمله آثار اوست.