منشه امیر : “من گمان نمی‌کنم که شکست‌های حکومت ایران در سوریه، لبنان، عراق، یمن، بحرین و… باعث شوند که جمهوری اسلامی ایران در سیاست داخلی و سرکوبگرانه‌اش در قبال مردم ایران تجدیدنظر کند و حتی شکست سیاست‌های فتنه‌گرانۀ خود را در منطقه بپذیرد. حکومت ایران هیچ پایگاه واقعی (اقتصادی) در سوریه ندارد و هیچ دستاورد سیاسی-نظامی هم نخواهد داشت، به ویژه این که اسرائیل اجازه نداده، نمی‌دهد و نخواهد داد که رژیم اسلامی ایران از منظر نظامی در سوریه مستقر شود.”
حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجۀ جمهوری اسلامی ایران، از روز چهارشنبه در رأس هیئتی دومین دور سفر خود را در چهار ماه گذشته به سوریه و لبنان آغاز کرد. هم در سوریه هم در لبنان امیرعبداللهیان وعده کمک‌های اقتصادی ایران به دمشق و بیروت را داد.
در دمشق امیرعبداللهیان بار دیگر گفت که حکومت ایران خواستار خروج نیروهای آمریکایی از سوریه است و تلاش نیروهای آمریکایی برای بستن مرز سوریه و عراق را سرزنش می کند. در بیروت هم امیرعبداللهیان گفت که تهران صلاح لبنان را می‌خواهد و خواستار آن است که این کشور با انتخاب رئیس جمهوری جدید خود از بن بست خارج شود.
اما، سفر امیرعبداللهیان و هیئت همراه او به سوریه و لبنان همزمان است با ازسرگیری اعتراض‌ها در سوریه علیه رژیم بشار اسد و همچنین با تشدید حملات هوایی اسرائیل به پایگاه‌ها و مواضع ایران و حزب‌الله در سوریه. آیا این همزمانی تصادفی است و آیا یکی از انگیزه های سفر امیرعبداللهیان به سوریه و لبنان بوده است؟
منشه امیر، کارشناس مسائل ایران و خاورمیانه در پاسخ به این پرسش‌ها و پرسش‌های دیگر از جمله گفته است :
“به عوامل یاد شده من دو عامل دیگر را اضافه می کنم : یکی بحران شدید اقتصادی-اجتماعی-سیاسی لبنان است و دیگری رشته عملیات تحریک آمیز حزب الله لبنان علیه اسرائیل در مرزهای دو کشور. به این دو عامل البته باید شکست جمهوری اسلامی ایران در منطقه به ویژه در زمینۀ صدور انقلاب اسلامی را هم اضافه کرد. شما وقتی که به عراق، سوریه، لبنان، بحرین، امارات و… نگاه می‌کنید، متوجه می شوید که جمهوری اسلامی ایران در این زمینۀ اخیر –صدور انقلاب اسلامی- کاملاً شکست خورده است. در واقع، حیرت آور است که حسین امیرعبداللهیان در دمشق می‌گوید که جمهوری اسلامی به سوریه کمک اقتصادی می‌کند، در حالی که خود ایران از منظر اقتصادی در وضعیت بسیار، بسیار دردناکی است.
درست است که امیرعبداللهیان از بسته شدن مرز سوریه با عراق توسط آمریکا شکایت می‌کند، اما، این اسرائیل است که طی شش، هفت سال گذشته پایگاه بزرگ سپاه پاسداران در منطقۀ بوکمال، موسوم به پایگاه امام علی، در مرز سوریه با عراق را بمباران می‌کند. در مورد لبنان هم وضع به همین صورت است. یعنی لبنان در بدترین شرایط اقتصادی-سیاسی به سر می‌برد و از دست جمهوری اسلامی هم کاری یا کمکی ساخته نیست.
به محض این که بشار اسد احساس کند که موقعیت و قدرتش محکم شده است از جمهوری اسلامی ایران فاصله خواهد گرفت و به کشورهای عرب نزدیک خواهد شد. علت آن هم این است که یکی از شروط کشورهای عرب برای نزدیک شدن به رژیم سوریه این است که این کشور از جمهوری اسلامی ایران فاصله بگیرد، در غیر این صورت رژیم دمشق نمی‌تواند به دامان کشورهای عرب بازگردد. رژیم سوریه نیازمند به رسمیت شناخته شدن از سوی کشورهای عرب است، زیرا بازسازی سوریه نیازمند ده‌ها و شاید صدها میلیارد دلار کمک مالی کشورهای عرب است.
بنابراین، حکومت ایران هیچ پایگاه واقعی (اقتصادی) در سوریه ندارد و هیچ دستاورد سیاسی-نظامی هم نخواهد داشت، به ویژه این که اسرائیل اجازه نداده، نمی‌دهد و نخواهد داد که رژیم اسلامی ایران از منظر نظامی در سوریه مستقر شود.
با این حال، من گمان نمی‌کنم که شکست‌های حکومت ایران در سوریه، لبنان، عراق، یمن، بحرین و… باعث شوند که جمهوری اسلامی ایران در سیاست داخلی و سرکوبگرانه‌اش در قبال مردم ایران تجدیدنظر کند و حتی شکست سیاست‌های فتنه‌گرانۀ خود را در منطقه بپذیرد. بالعکس این حکومت به تمام شیوه‌های همیشگی خود در داخل و خارج از کشور ادامه خواهد داد…