نامه سرگشاده به خانم نانسی فیزر، وزیر کشور دولت فدرال آلمانچه تدابیری در مقابل علل پناهنده شدن به آلمان، از کشورهای ایران و افغانستان انجام داده‌اید! سرکار محترم خانم فیزر، وزیر کشور!با افزایش پناهجویان، موازین و مصوبات کنوانسیون ژنو در این برهه زمانی دیگر جوابگوی تمامی موارد پناهجویی نیست. متقاضیان پناهندگی در جهان روز به روز در حال افزایش هستند. تلاش می‌شود، تا حد امکان از این افراد آسیب‌دیده حمایت شود، اما آنها به دلایل مختلف در وضعیت نامطمئن قرار می‌گیرند. عدم امنیت سیاسی، جنگ‌ها، فاجعه‌های محیط‌زیستی، عدم چشم‌انداز برای آینده بهتر تنها چند نمونه هستند.برای کنترل متقاضیان رو به افزایش، بحث‌هایی در زمینه دلایل فرار از کشور مبدا وجود دارد، به‌ویژه می‌توان از کشورهایی مانند ایران و افغانستان نام برد. می‌توان دلایل فرار از ایران را با تصمیمات سیاسی به صورت مشخص تحت تأثیر قرار داد. دلایل اصلی فرار و مهاجرت، تعقیب سیاسی و فقدان چشم‌اندازی برای جوانان است.تعداد ایرانی‌هایی که در جمهوری فدرال آلمان تقاضای پناهندگی می‌دهند، رو به افزایش‌اند. این افراد فعالان برای دموکراسی، حقوق بشر و آینده بهتر در وطن خود فعالیت کرده‌اند و به همین دلیل تحت تعقیب سیاسی قرار گرفته‌اند. این افراد، با مقاومت برای امنیت و حفاظت حرمتشان در مقابل رژیم ایران ایستاده‌اند.لذا این سوال مطرح می‌شود که در مبارزه با علل فرار از ایران چه باید کرد؟هم اکنون می‌بایستی بر همه روشن باشد که جمهوری اسلامی ایران یک دولت ناعادلانه سرکوبگر است. رژیم ایران با شیوه‌های غیرانسانی، مردم را سرکوب و هر فریادی برای آزادی و دموکراسی را در بذر خفه می‌کند. بنا براین باید با رژیم حاکم ایران برخورد شود. تغییر این رژیم با سیاست‌هایی به اصطلاح “تغییر از طریق تجارت”، و یا “دیالوگ انتقادی” یا “نظریه پل” از جانب دولت‌های شما شکست خورده است!برای مقابله با فرار از ایران و پناهنده‌شدن، می‌بایستی ایرانیان در صلح و آزادی زندگی کنند. بنابراین، باید جمهوری فدرال آلمان، به‌وضوح موضع‌گیری کند. علنا در کنار مردم ایران بایستید و رژیم حاکم را غیرقانونی اعلام کنید.دلیل اصلی برای جابه‌جایی و مهاجرت از ایران، جمهوری اسلامی و خشونت‌های بی‌شماری است که روزانه انجام می‌شود. این خشونتها، باید در جهان شنیده و به شدت محکوم شوند. تنها با اعلام حمایت کامل از جنبش آزادی تحت عنوان “زن، زندگی، آزادی” می‌توان در ایران و منطقه تغییراتی ایجاد کرد.وضعیت نامشخص و بی‌ثبات افغانستان که از طریق جنگ‌های داخلی طولانی مدت، اختلافات مختلف و ترور طالبان به‌وجود آمده است، مردم را مجبور به فرار از کشور می‌کند. اولین ایستگاه‌ها، کشورهای همسایه مانند ایران هستند، اما مقصد اصلی اروپا است. اقدامات قبلی برای بهبود واقعی وضعیت افغانستان همیشه، مانند قطره‌ای در اقیانوس بوده و تلاش واقعی برای اجرای آن وجود نداشته است.نهایتا می‌بایستی به افراد آسیب‌دیده نیز چشم‌اندازی داده شود. تا زمانی که چنین رژیم‌های تروریستی در قدرت هستند، این اتفاق نمی‌افتد. به عنوان مثال، به‌طور فزاینده‌ای از ایرانیان منتقد توسط رژیم خواسته می‌شود که کشور را ترک کنند. برای مثال به شروین حاجی‌پور خواننده ایرانی می‌توان اشاره کرد. جمهوری اسلامی پس از احضار مجدد او به‌خاطر متن‌های انتقادی، به او پیشنهاد خروج از ایران کرده است. اگر او ایران را ترک نکند احتمالا راهی زندان خواهد شد.روشن است، که این نظام‌ها نگرش‌های دیگری را نمی‌پذیرند و حقوق بشر را زیر پا می‌گذارند. تقاضا برای خروج از کشور به‌وضوح دلیلی برای فرار افراد از ایران می‌شود. با این نامه سرگشاده از شما می‌خواهیم، سرانجام با استفاده از ابزارهای موجود تغییری ایجاد کنید. به‌همین دلیل است که ما به‌ویژه تقاضا می‌کنیم:
– علناً رژیم ایران و همه گروه‌های مرتبط را محکوم کنید! – تمام روابط با جمهوری اسلامی را با اثرگذاری فوری قطع کنید! – با مبارزه برای آزادی اعلام همبستگی کنید و در کنار مردم ایران و افغانستان بایستید! – متقاضیان پناهندگی از ایران و افغانستان را اخراج نکنید!
در نهایت باید بار دیگر روشن کرد که وضعیت کنونی پناهندگان، ابزار سیاسی مطلوبی برای جمهوری اسلامی ایران است. منتقدانی که رژیم ایران را تهدید می‌کنند، با تبلیغات و ارعاب از این کشور بیرون رانده می‌شوند. اما مردم ایران می‌خواهند بمانند و برای وطن خود برای رسیدن به آزادی و دمکراسی مبارزه بکنند.هزاران انسان را جدی بگیرید و به‌جای حرف عمل کنید! به دشواری‌های افرادی که از ایران گریخته‌اند و به دنبال پناهندگی در جمهوری فدرال آلمان هستند احترام بگذارید.باید تغییرات اساسی در این زمینه ایجا شود و در مورد عدم اخراج پناهندگان رسیدگی شود.از ١۶ ایالت فدرال خواسته شود که اداره رسیدگی به امور مهاجرین و پناهجویان(BAMF) به پرونده‌های ایران و افغانستان بطور جداگانه رسیدگی کنند. اداره امور امور پناهجویان نباید همه موارد پناهندگی را به یک چشم نگاه کند؛ باید تغییرات اساسی در این زمینه ایجاد شود و در مورد عدم اخراج پناهندگان رسیدگی شود.هر درخواستی می‌بایستی به دقت بررسی و به عنوان یک مورد جداگانه ارزیابی شود. خطر جدی مجازات اعدام به ویژه در هنگام اخراج به ایران در همه جا وجود دارد. استرداد به چوبه دار با حقوق بشر ناسازگار است.ما از شما می‌خواهیم که تمام تلاش خود را برای برآورده کردن خواسته‌های مردم ایران انجام دهید. در نهایت برای مبارزه با علل جابه‌جایی و مهاجرت، گام‌های روشنی بردارید که برای همه قابل مشاهده باشد.زن زندگی آزادی با احترام بهروز اسدی، کارشناس میدانی مهاجرین و پناهندگان۲۰ ژانویه ۲۰۲۴
