هفته‌نامۀ اکسپرس در مطلبی به قلم فردریک آنسل کوشیده عمق ترس و تناقضات رژیم ایران را در پرتو حملۀ اول آوریل به کنسولگری این کشور در دمشق بررسی کند.
نویسندۀ مقاله نوشته است : بیش از یک هفته پس از این حمله که به تعبیر علی خامنه‌ای حمله به خاک ایران بوده و در آن عالیترین مقام نیروی قدس در منطقه کشته شد جمهوری اسلامی ایران هنوز حتا به اندازۀ عملیات نمایشی‌اش پس از کشته شدن قاسم سلیمانی در سال ٢٠٢٠ توسط آمریکا از خود واکنش نشان نداده است. نویسندۀ مقاله در توضیح این تفاوت نوشته است که رهبران جمهوری اسلامی یک عده متعصب افراطی هستند، اما، احمقِ جاهل نیستند، چون هر چیزی را نفهمند، زبان زور و مناسبات قدرت را خوب می‌فهمند.
نویسندۀ مقاله سپس افزوده است که همچون اغلب دیکتاتوری‌های واپسگرا، جمهوری اسلامی خشونت دولتی را در داخل کشور به مردم غیرنظامی، زنان و اقلیت‌های دینی و قومی تحمیل می‌کند و نیمی از جمعیت جامعه – زنان – را اسیر افکار و اعمال زن ستیزانۀ خود کرده‌اند. اما، در خارج از کشور، این خشونت دولتی در مقابل ارتش‌های قدرتمند فوراً محتاط و ملایم می‌شود. جمهوری اسلامی، به گفتۀ فردریک آنسل، زنان و دختران جوان را در سیاه چال‌های خود به شهادت می رساند، اما، در مقابل ارتش‌های اسرائیل و پاکستان اوضاع برایش پیچیده تر می شود. رژیم اسلامی، به گفتۀ مقاله‌نویس اکسپرس، بلد است نیروی نیابتی‌اش را به جنگ وادارد، اما، خودش کمترین اقدامی در این جنگ‌ها انجام نمی‌دهد.
به گفتۀ فردریک آنسل، جمهوری اسلامی از زمان تأسیس خود تاکنون مبتکر ادبیات مهوع ضداسرائیلی و ضدصهیونیستی بوده و تهدیدهای بیمارگونۀ خود را از قبیل سوزندان پرچم (که مضحکۀ جوانان شده) روزانه علیه این کشور تکرار کرده و به نمایش گذاشته، اما، تاکنون یک نفر از سپاهیان جمهوری اسلامی علیه اسرائیل نجنگیده و یک موشک جمهوری اسلامی به خاک اسرائیل اصابت نکرده است.
سپاه پاسداران، به نوشتۀ اکسپرس، نیروهای نیابتی تهران را آموزش داده و مسلح می‌کند، اما، از آنان به عنوان گوشت دم توپ استفاده می‌کند. فردریک آنسل یادآوری کرده است که بیش از یک دهه پس از جنگ داخلی سوریه که به کشته شدن پانصد هزار نفر منجر شده، حزب الله لبنان، که سرسپردۀ جمهوری اسلامی است، هزاران تن از رزمجویان خود را از دست داده، در حالی که تنها دهها نفر از نیروهای سپاه پاسداران در این جنگ کشته شده‌اند.
به همین خاطر نویسندۀ مقالۀ اکسپرس تصریح می کند که رهبران جمهوری اسلامی یک عده متعصب افراطی هستند، اما، احمقِ جاهل نیستند، چون هر چیزی را نفهمند، زبان زور و مناسبات قدرت را خوب می‌فهمند.