مقدمه:
شکنجه‌های روحی و فیزیکی یکی از بزرگترین نقض‌های حقوق بشر در هر جامعه‌ای است. در جمهوری اسلامی ایران نیز، این موضوع به‌طور مداوم مورد انتقاد قرار گرفته است. در این مقاله، به بررسی مصاحبه با حدود ۱۰۰ نفر از زندانیان می‌پردازیم که تجربه‌های خود را از شکنجه‌های روحی و فیزیکی در زندان‌های این کشور را به اشتراک گذاشته‌اند.
مصاحبه‌ها با زندانیان نشان داده است که شکنجه‌های روحی و فیزیکی در زندان‌های جمهوری اسلامی ایران به صورت روزمره و با روش‌های مختلف اعمال می‌شوند. این اقدامات شامل ضرب و شتم، آزار و اذیت روحی، تهدید، ایزوله کردن، و محدود کردن دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی می‌شود. زندانیان در مصاحبه‌های خود تأکید داشته‌اند که این نوع شکنجه‌ها برای تروریزه کردن و کنترل ذهن آنها انجام می‌شود.
تأثیرات این شکنجه‌ها بر زندانیان به شدت برجسته است. آنها از عوارض روانی و جسمی متنوعی گزارش داده‌اند، از جمله افزایش اضطراب و افسردگی، افت کیفیت خواب، افزایش خطر انتقال بیماری‌های عفونی به دلیل محدودیت در دسترسی به خدمات بهداشتی، و افزایش درد و صدمات جسمی از جمله ضرب و شتم.
مصاحبه با زندانیان نشان داده است که شکنجه‌های روحی و فیزیکی در زندان‌های جمهوری اسلامی ایران همچنان ادامه دارد و تأثیرات مخربی بر زندانیان دارد. برای رسیدن به جامعه‌ای عادلانه و احترام‌بخش، لازم است برای از بین بردن هر نوع شکنجه تلاش و مبارزه و اافشاگری کرد. دراین گزارش سعی کرده‌ایم شکنجه‌ها را بررسی کرده و به گوش جهانیان برای پرده‌برداری از جنایات جمهوری اسلامی برسانیم.امیدواریم این اقدامات به دست آوردن عدالت و احترام حقوق بشر در ایران کمک کند.
تعریف شکنجه.
شکنجه به معنای آزار و اذیت جسمی یا روحی فردی است که با هدف تحقیر، انتقام، یا استخراج اطلاعات از او صورت می‌گیرد. این عمل معمولاً شامل استفاده از روش‌های خشن و غیرانسانی مانند ضرب و شتم، شکنجه روانی، آویزان کردن، شلیک گلوله‌های پلاستیکی الکتروشوک و… می‌شود. شکنجه یک فراروی قاطعانه از حقوق بشر و اصول انسانی است و در بیشتر کشورها و توسط سازمان‌های بین‌المللی محکوم شده است.
شکنجه به عنوان یک روش غیرانسانی و تحقیرآمیز برای اذیت و آزار افراد، در تمامی انظمه‌های حکومتی، بدون توجه به دین یا غیر دینی بودن آنها، نهادینه شده است. با این حال، ممکن است در برخی حکومت‌های دینی، شکنجه‌ها به عنوان ابزار برای اجبار افراد به پذیرش اعتقادات دینی خاص یا تابعیت از قوانین دینی مورد استفاده قرار گیرد. در حالی که در حکومت‌های غیر دینی، شکنجه معمولاً برای انتقام، استخراج اطلاعات، یا تحقیر فرد مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما هر چند که شکنجه در هر دو نوع حکومت محکوم شده است و تلفیق آن با اصول حقوق بشر و انسانی نامطلوب است.
شکنجه به صورت عمده به دو نوع تقسیم می‌شود: فیزیکی و روانی.
1. شکنجه فیزیکی: این نوع شکنجه شامل استفاده از ضرب و شتم، آزار و اذیت جسمی، بریدگی، سوزاندن، زخمی کردن، آویزان کردن و سایر اقدامات جسمی است که منجر به صدمات جسمی و درد و رنج بیشتر می‌شود.
2. شکنجه روانی: این نوع شکنجه شامل استفاده از روش‌های روانشناسی و روانپزشکی برای آسیب رساندن به فرد مورد شکنجه می‌شود. این شامل تحریک روانی، تهدید، تحقیر، انزجار، تحمیل ترس و استفاده از روش‌های روان‌شناختی برای کنترل ذهن فرد مورد شکنجه می‌شود.
هر دو نوع شکنجه، عمل غیرانسانی و غیرقانونی است و باعث صدمات جسمی و روانی جدی برای فرد مورد شکنجه می‌شود. این اقدامات همچنین با تضاد با اصول حقوق بشر و قوانین بین‌المللی مربوط به حقوق انسانی هستند.
در قرون وسطی، شکنجه‌های فیزیکی بسیار رایج بودند و برای انتقام‌گیری، اجبار به اعتراف یا تحقیر فرد مورد نظر استفاده می‌شدند. برخی از روش‌های شکنجه در قرون وسطی عبارت بودند از:
1. ضرب و شتم: این روش شامل ضرب و شتم با چوب، چماق، چوب کوبی، سنگ و غیره بود. فرد مورد شکنجه بارها و بارها مورد ضرب و شتم قرار می‌گرفت تا به اعتراف یا تحقیر و تحمیل ترس برسد.
2. آویزان کردن: در این روش، فرد مورد شکنجه با دست‌هایش به بالا آویزان می‌شد تا به صورت مداوم درد و رنج بکشد.
3. تلقین درد: این روش شامل استفاده از ابزارهای تیز و بریده‌کننده برای تحقیر و آزار جسمی فرد مورد شکنجه بود.
4. سوزاندن: فرآیند سوزاندن با استفاده از شعله‌های آتش یا مواد سوزاننده دیگر برای آسیب رساندن به پوست و جسم فرد مورد شکنجه استفاده می‌شد.
این روش‌ها و سایر روش‌های شکنجه فیزیکی در قرون وسطی بسیار خشن و بدون رحم بودند و منجر به صدمات جسمی و روانی جدی برای افراد مورد شکنجه می‌شدند.
1. ضرب و شتم: این روش شامل ضرب و شتم با چوب، چماق، چوب کوبی، سنگ و غیره بود. فرد مورد شکنجه بارها و بارها مورد ضرب و شتم قرار می‌گرفت تا به اعتراف یا تحقیر و تحمیل ترس برسد.
2. آویزان کردن: در این روش، فرد مورد شکنجه با دست‌هایش به بالا آویزان می‌شد تا به صورت مداوم درد و رنج بکشد.
3. تلقین درد: این روش شامل استفاده از ابزارهای تیز و بریده‌کننده برای تحقیر و آزار جسمی فرد مورد شکنجه بود.
4. سوزاندن: فرآیند سوزاندن با استفاده از شعله‌های آتش یا مواد سوزاننده دیگر برای آسیب رساندن به پوست و جسم فرد مورد شکنجه استفاده می‌شد.
این روش‌ها و سایر روش‌های شکنجه فیزیکی در قرون وسطی بسیار خشن و بدون رحم بودند و منجر به صدمات جسمی و روانی جدی برای افراد مورد شکنجه می‌شدند.
در عصرجدید، شکنجه‌ها به صورت سیستماتیک و حتی به شکل رسمی توسط برخی از نظام‌ها و دولت‌ها انجام می‌شوند. برخی از شکنجه‌های سیستماتیک در دوران جدید عبارتند از:
1. شکنجه در زندان: بسیاری از زندان‌ها در سراسر جهان به عنوان مکان‌های اجباری برای شکنجه و آزار زندانیان استفاده می‌شوند. این شکنجه‌ها شامل ضرب و شتم، اعمال فیزیکی و روانی، انزوا، تحمیل درد و غیره می‌شود.
2. تعقیب و شکنجه سیاسی: در برخی از کشورها، فعالان سیاسی، روزنامه نگاران، فعالان حقوق بشر و دیگر افراد مخالف با دولت ممکن است به شکنجه سیاسی تحت فشار قرار بگیرند.
3. شکنجه الکترونیک: با پیشرفت فناوری، روش‌های جدیدی برای شکنجه فرد به کار گرفته می‌شود، مانند استفاده از الکترودها برای تحقیر و آسیب رساندن به جسم.
4. شکنجه در جنگ: در مناطق جنگی، شکنجه به عنوان یک ابزار برای استخراج اطلاعات، انتقام گیری یا تحقیر دشمن استفاده می‌شود.
این نوع شکنجه‌ها در دوران جدید نشان از نقض حقوق بشر و قوانین بین‌المللی دارد و بسیاری از سازمان‌های حقوق بشر و فعالان حقوق بشر برای مبارزه با این نوع شکنجه‌ها تلاش می‌کنند.
شکنجه‌های روحی و روانی به شکل‌های مختلفی انجام می‌شود و معمولاً هدف آنها آزار و تحقیر فرد است. برخی از شکنجه‌های روحی و روانی شامل موارد زیر می‌شوند:
1. تحقیر و توهین: این شکنجه شامل بی‌احترامی، توهین، نامردی و انتقاد ناپذیر کردن فرد است. این اقدامات می‌توانند به طور عمدی فرد را تحقیر کرده و احساس بی‌ارزشی و خودشکنجگی به او القا کنند.
2. انزوا و جدایی: فرد را از جامعه و ارتباط با دیگران جدا کرده و در شرایط تنهایی و انزوا قرار داده تا احساس تنهایی و بی‌ارزشی بیشتر شود.
3. تحمیل درد روحی: با استفاده از اظهارات ترسناک، تهدیدات و شکنجه های روانی، فرد را به حالت ناامیدی و بی‌امیدی
فرو می‌برند.
4. محرومیت از خواب و استراحت: فرد را به طور مداوم محروم از خواب و استراحت قرار داده تا بر روی سلامت روانی و جسمی او تأثیر گذارد.
5. شکنجه الکترونیک: استفاده از فناوری‌های الکترونیک برای تحقیر و آسیب رساندن به روان یا جسم فرد، مانند استفاده از صداهای بلند، نورهای درخشان یا فرکانس‌های الکترومغناطیسی.
شکنجه‌های روحی و روانی نیز در تضاد با حقوق بشر و قوانین بین‌المللی است و باید به شدت محکوم شود. سازمان‌های حقوق بشر و فعالان حقوق بشر به منظور مبارزه با این نوع شکنجه‌ها تلاش می‌کنند.
بله، متأسفانه استفاده از همسر یا اعضای خانواده به عنوان ابزار برای شکنجه و آزار روحی و روانی انجام می‌شود. این نوع شکنجه‌ها ممکن است به صورت فیزیکی، احساسی، روانی یا اقتصادی صورت بگیرد و معمولاً هدف آن تحقیر، کنترل و کنترل دیگر فرد است.
برخی از نمونه‌های شکنجه‌های روحی و روانی در خانواده شامل:
1. تحقیر و توهین: همسر یا اعضای خانواده ممکن است فرد را به طور عمدی تحقیر و توهین کنند، او را نامردی کنند و احساس بی‌ارزشی و خودشکنجگی به او القا کنند.
2. انزوا و جدایی: با تحریم و تحریم فرد، همسر یا اعضای خانواده ممکن است او را از ارتباط با دیگران جدا کرده و در شرایط تنهایی قرار دهند.
3. تحمیل درد روحی: با استفاده از تهدیدات، اظهارات ترسناک و شکنجه‌های روانی، همسر یا اعضای خانواده ممکن است فرد را به حالت ناامیدی و بی‌امیدی فرو ببرند.
4. محرومیت از حقوق: همسر یا اعضای خانواده ممکن است فرد را از حقوق و آزادی‌های اساسی محروم کنند و به او حقوق قانونی خود را نپذیراند.
5. شکنجه جسمانی: همسر یا اعضای خانواده ممکن است به طور فیزیکی به فرد آسیب برسانند، او را ضرب و شتم کنند یا به شکل‌های دیگر از شکنجه جسمانی استفاده کنند.
شکنجه‌های روحی و روانی در خانواده نیز باید به شدت محکوم شود و هر گونه نشانه‌ای از آن باید جدی گرفته شود.
در صورت مشاهده چنین شکنجه‌ای، به سازمان‌های حقوق بشر یا مراجع قضایی محلی گزارش داده شود.
تابوت مرگ یکی از نوع‌های شکنجه است که به طور گسترده‌ای در حکومت جمهوری اسلامی ایران به کار گرفته می‌شود. در این نوع شکنجه، فرد مورد شکنجه به یک جعبه چوبی بزرگ و تنگ به نام “تابوت” قفل می‌شود و به مدت ساعت‌ها یا حتی روزها در آنجا نگهداری می‌شود.
تابوت مرگ یک شکنجه فزاینده و بسیار ترسناک است که باعث بروز مشکلات جسمانی و روانی جدی برای فرد مورد شکنجه می‌شود. در طول این زمان، فرد قربانی احساس خفقان، تنگی نفس، اضطراب، ترس، بی‌قراری و حتی اختلالات جسمی مختلف میکند. علاوه بر این، این نوع شکنجه ممکن است منجر به آسیب‌های جدی بر روی بدن فرد شود، از جمله آسیب به عضلات، استخوان‌ها، پوست و سیستم تنفسی.
استفاده از تابوت مرگ به عنوان یک شکنجه در تضاد با استانداردهای بین‌المللی حقوق بشر است و به شدت محکوم شده است. این نوع شکنجه تحت هیچ شرایطی قابل توجیه نیست و همواره باید به عنوان یک جنایت علیه انسانیت مورد رسیدگی قضایی قرار گیرد.
آویزان کردن وزنه‌های سنگین به آلات تناسلی مردان یکی از شکنجه‌های بسیار وحشتناک است که در برخی از حکومت‌ها یا نظام‌های غیرقانونی به کار گرفته می‌شود. این نوع شکنجه عمدتاً برای تحقیر، تهدید و زیر سوال بردن هویت جنسیتی فرد مورد شکنجه استفاده می‌شود.
وزنه‌های سنگین که به آلات تناسلی مردان آویزان می‌شوند، باعث درد و صدمات جدی به این منطقه حساس بدن می‌شود. این شکنجه می‌تواند منجر به آسیب‌های جبران‌ناپذیر، خونریزی، تروما و اختلالات جنسی شود. علاوه بر این، این نوع شکنجه می‌تواند عواقب روانی جبران‌ناپذیری برای فرد مورد شکنجه داشته باشد، از جمله افزایش اضطراب، افزایش افسردگی و حتی خودکشی.
استفاده از آویزان کردن وزنه‌های سنگین به آلات تناسلی مردان به عنوان یک شکنجه وحشتناک و غیرانسانی محکوم شده است و در تضاد با استانداردهای بین‌المللی حقوق بشر قرار دارد. این نوع شکنجه باید به شدت مورد رسیدگی قضایی قرار گیرد و فردانسان‌خوار را به عاملین آن پاسخگو کند.
شکنجه آویزان کردن از پا یا سروته کردن، شکلی از شکنجه است که در آن زندانی به پایین آویزان می‌شود، معمولاً با دست‌ها به عقب و پشت مچ پاها، و سپس در همان زمان شلاق زده می‌شود. این شکنجه علاوه بر فشار جسمی و درد، احساس بی‌قدرتی و بی‌کرامتی را نیز به زندانی القا میکند. از نظر بین‌المللی، اینگونه روش‌های شکنجه به‌طور قاطع ممنوع و غیرقانونی است و با تجاوز به حقوق بشر محسوب می‌شود.
شکنجه لخت کردن فرد و شلاق زدن توسط چند نفر یکی از روش‌های شکنجه بسیار وحشتناک است. در این روش، فرد مورد شکنجه از لباس خود خالی می‌شود و سپس توسط چند نفر به صورت همزمان با شلاق زدن مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرد. این روش باعث درد و صدمات جسمی شدید می‌شود و علاوه بر این، باعث احساس بی‌کرامتی و تحقیر فرد شکنجه‌دیده می‌شود. اینگونه روش‌های شکنجه کاملاً غیرقانونی هستند و با تجاوز به حقوق بشر و اصول بین‌المللی مقابله می‌شود.
داخ کردن با اتو و سائل برقی یکی از روش‌های وحشتناک و غیرانسانی شکنجه است. در این روش، فرد مورد شکنجه ابتدا لخت می‌شود و سپس با استفاده از اتو یا سائل برقی بر روی بدنش فشار وارد می‌شود، که باعث سوختگی و درد شدید می‌شود. این نوع شکنجه به طور قاطع تحت هر شرایطی قابل قبول نیست و به‌طور گسترده توسط اصول بین‌المللی و قوانین حقوق بشر ممنوع اعلام شده است.
فلک زدن یکی دیگر از روش‌های وحشتناک و غیرانسانی شکنجه است. در این روش، فرد مورد شکنجه به دست و پاهایش به یک فلک یا چرخه محکم بسته می‌شود و سپس فلک با سرعتی متغیر چرخیده و فرد تحت فشار قرار می‌گیرد. این روش باعث صدمات جسمی شدید، شکستگی استخوان‌ها و درد ناشی از گشتاور و فشار بالا می‌شود. فلک زدن همچنین با تجاوز به حقوق بشر و اصول بین‌المللی مقابله میکند و به‌طور قاطع در تمامی شرایط محکوم است.
نخوابیدن یا مانع‌گذاری از خوابیدن یک روش متداول و غیرانسانی برای شکنجه افراد است. این روش شامل عملکردی مانند محدود کردن حرکت، نیروی فیزیکی بی‌رویه، تهدیدها، یا استفاده از نور یا صداهای مزاحم است که باعث مانع شدن از خوابیدن و استراحت مناسب می‌شود. این روش نه تنها باعث خستگی شدید و افزایش استرس فرد می‌شود بلکه می‌تواند به مشکلات جسمی و روانی نیز منجر شود. استفاده از این روش‌ها برای شکنجه یا آزار به طور قاطع ممنوع است و با تجاوز به حقوق بشر محسوب می‌شود.
تعرض جنسی به زنان و مردان زندانی یکی از شکل‌های بسیار جدی و ناپسند تعرض است که به طور گسترده محکوم شده است. در این حوادث، زنان و مردانی که در مراکز زندانی قرار دارند، به طور ناعادلانه و غیرقانونی از سوی نیروهای اجرایی یا سایر زندانیان مورد آزار و اذیت جنسی قرار می‌گیرند. این نوع اعتداءات علاوه بر اثرات روانی و جسمی شدید، با تخریب احترام و کرامت انسانی فرد مواجه می‌شوند و تحت هیچ شرایطی قابل قبول نیستند. این مسأله نشان از تجاوز به حقوق بشر و عدم رعایت اصول بین‌المللی دارد و نیاز به توجه و اقدام فوری دارد تا اینگونه رفتارها به کلی متوقف شوند و مسئولان مربوطه پاسخگویی لازم را انجام دهند.
شلاق زدن به کف پا یکی از روش‌های شکنجه است که به طور عمدی به دست‌ها، پاها یا سایر قسمت‌های حساس بدن انجام می‌شود. این روش با استفاده از ابزاری مانند چوب یا چرم‌شلاق انجام می‌شود و معمولاً باعث درد و صدمات جسمی شدید می‌شود. شلاق زدن به کف پا همچنین می‌تواند به عنوان یک روش تهدید یا ترساندن فرد استفاده شود. این نوع شکنجه در تضاد با اصول بین‌المللی حقوق بشر و ممنوعیت شکنجه قرار دارد و به‌طور قاطع محکوم است.
جاوز جنسی به وسیله بطری و چوب یکی از شکل‌های بسیار وحشتناک و ناپسند تجاوز جنسی است. در این روش تنفرآور، افراد مورد تجاوز به طور فیزیکی و جسمانی با استفاده از بطری یا چوب مورد آزار و اذیت جنسی قرار می‌گیرند. این اقدامات نه‌تنها باعث آسیب‌های جسمی و روانی عمیقی می‌شوند، بلکه موجب نابودی اعتماد به نفس و کاهش کرامت و احترام فرد می‌شوند. تجاوز جنسی هرگز نباید قابل قبول باشد و باید به‌طور جدی مورد بررسی و پیگیری قرار گیرد، همچنین آموزش، پیشگیری و تشویق به گزارش دادن اینگونه اعتداءها ضروری است.
روش‌های تجاوز جنسی به زندانیان برای گرفتن اعتراف ممکن است شامل تهدید، اعمال فشار روانی و جسمی، استفاده از خشونت جنسی، و حتی استفاده از مواد مخدر یا مسکن‌های قوی باشد. این اقدامات معمولاً با هدف تحت فشار قرار دادن زندانی به منظور انگیزش برای اعتراف و یا تغییر نظر او صورت می‌گیرد.
در ادامه به اختصار به معروف ترین شکنجه ها در حکومت جمهوری اسلامی می پردازیم.
اعدام ساختگی یا اعدام نمایشی یکی از روش‌های شکنجه روانی است که در برخی از زندان‌ها و بازداشتگاه‌ها استفاده می‌شود. در این روش، فرد زندانی را به طور مکرر به محل اعدام می‌برند و او را در معرض شرایطی قرار می‌دهند که فکر میکند قرار است فوراً اعدام شود. این فرایند معمولاً شامل مراحل زیر است:
1. اطلاع‌رسانی به زندانی: به زندانی گفته می‌شود که قرار است در تاریخ و زمانی معین اعدام شود. این اطلاع‌رسانی معمولاً به صورت رسمی و با اعلام کتبی یا شفاهی انجام می‌شود.
2. آماده‌سازی برای اعدام: زندانی باید وصیت‌نامه خود را بنویسد و به خانواده و دوستان خود خداحافظی کند. این مرحله به‌گونه‌ای طراحی شده است که زندانی را به اوج استرس و اضطراب برساند.
3. بردن به محل اعدام: زندانی را به محل اجرای اعدام می‌برند. ممکن است او را دست‌بسته یا چشم‌بسته کنند تا واقعیت اعدام به او بیشتر القا شود.
4. لغو اعدام در آخرین لحظه: دقیقاً در لحظه‌ای که زندانی فکر میکند حکم اجرا خواهد شد، با دستور دادستان یا مسئولان زندان، اجرای حکم به تأخیر می‌افتد و به روز یا هفته دیگری موکول می‌شود. این فرآیند ممکن است چندین بار تکرار شود.
اثرات روانی
این نوع شکنجه روانی می‌تواند تأثیرات عمیقی بر روح و روان زندانی بگذارد. برخی از این اثرات عبارتند از:
– استرس و اضطراب شدید: تجربه مکرر مرگ قریب‌الوقوع می‌تواند باعث ایجاد استرس و اضطراب شدید در فرد شود.
– ترس و وحشت مداوم: فرد همیشه در ترس از اجرای واقعی حکم به سر می‌برد.
– احساس ناامیدی و بی‌پناهی: زندانی ممکن است احساس کند که هیچ کنترلی بر زندگی خود ندارد و در برابر قدرت‌هایی که او را بازیچه قرار داده‌اند، بی‌پناه است.
– اختلالات روانی: این تجربیات می‌تواند منجر به ایجاد اختلالات روانی مانند افسردگی، اختلالات اضطرابی و حتی PTSD (اختلال استرس پس از سانحه) شود.
دلایل استفاده از اعدام ساختگی
این روش معمولاً به دلایل زیر استفاده می‌شود:
– شکستن اراده زندانی: با ایجاد ترس و وحشت دائمی، می‌توان مقاومت و اراده زندانی را در هم شکست.
– کسب اطلاعات: فشار روانی می‌تواند زندانی را وادار به افشای اطلاعات یا اعتراف به جرائمی کند که ممکن است مرتکب نشده باشد.
– ایجاد رعب و وحشت: این روش می‌تواند سایر زندانیان را نیز در ترس و وحشت نگه دارد و مانع از شورش یا مقاومت جمعی شود.
اعدام ساختگی نوعی از شکنجه غیر انسانی و غیرقانونی است که برخلاف اصول حقوق بشر و کرامت انسانی قرار دارد و استفاده از آن می‌تواند تبعات قانونی و اخلاقی جدی برای مسئولان آن به همراه داشته باشد.
شکنجه به روش شلاق زدن با فاصله‌های زمانی کوتاه و استراحت‌های متناوب یکی از روش‌های اعمال شکنجه بدنی و روانی است که به‌طور خاص برای افزایش میزان درد و رنج زندانی طراحی شده است. این روش به‌گونه‌ای انجام می‌شود که فرد به‌طور مداوم در معرض درد شدید قرار گیرد، اما به‌علت فواصل زمانی کوتاه بین جلسات شلاق زدن، بدن او فرصت کافی برای بهبود یا بی‌حس شدن پیدا نکند.
### مراحل اجرای شکنجه شلاق زدن با استراحت‌های متناوب
1. شروع شلاق زدن: زندانی را در موقعیتی قرار می‌دهند که شلاق به او زده شود. این موقعیت می‌تواند نشسته، ایستاده یا خمیده باشد.
2. شلاق زدن: تعداد مشخصی ضربه (معمولاً بین 10 تا 15 ضربه) به بدن زندانی زده می‌شود. این ضربات ممکن است به نواحی مختلف بدن از جمله پشت، پاها یا دست‌ها وارد شود.
3. استراحت کوتاه: پس از این که تعداد مشخصی ضربه زده شد، به زندانی استراحتی کوتاه داده می‌شود. این استراحت معمولاً بین 30 دقیقه تا یک ساعت طول می‌کشد. در این مدت، بدن زندانی فرصت کمی برای کاهش التهاب و درد پیدا میکند، اما نه به اندازه‌ای که بتواند به‌طور کامل بهبود یابد یا به درد عادت کند.
4. تکرار فرآیند: پس از پایان استراحت، دوباره شلاق زدن شروع می‌شود و این فرآیند چندین بار تکرار می‌شود.
اثرات فیزیکی و روانی
اثرات فیزیکی:
– جراحات و زخم‌ها: تکرار ضربات شلاق می‌تواند باعث ایجاد جراحات و زخم‌های عمیق و دردناک شود.
– التهاب و خونریزی: با هر ضربه جدید، محل زخم‌ها دچار التهاب و خونریزی بیشتری می‌شود.
– بی‌حسی موقتی: بدن ممکن است پس از تعداد معینی از ضربات به درد عادت کند و بی‌حس شود، اما فواصل استراحت مانع از این بی‌حسی مداوم می‌شود.
اثرات روانی:
– اضطراب و ترس مداوم: زندانی همیشه در ترس از ضربات بعدی به سر می‌برد و این وضعیت باعث افزایش اضطراب و وحشت او می‌شود.
– شکست روانی: تحمل مداوم درد و انتظار ضربات بعدی می‌تواند به شکستن اراده و مقاومت روانی زندانی منجر شود.
– افسردگی و ناامیدی: احساس بی‌پناهی و عدم کنترل بر وضعیت خود می‌تواند منجر به افسردگی و ناامیدی شدید در زندانی شود.
دلایل استفاده از این روش
1. افزایش شکنجه و رنج: این روش طراحی شده است تا میزان درد و رنج زندانی را به حداکثر برساند.
2. شکستن اراده و مقاومت: با ایجاد درد مداوم و روانی، مقاومت و اراده زندانی را در هم می‌شکند.
3. اعتراف‌گیری: فشار ناشی از درد مداوم می‌تواند زندانی را وادار به اعتراف به جرائمی کند که ممکن است مرتکب نشده باشد یا اطلاعاتی را افشا کند.
ملاحظات قانونی و اخلاقی
این روش شکنجه، برخلاف تمامی اصول و موازین حقوق بشر و قوانین بین‌المللی است. استفاده از شکنجه در هر شکل و روشی محکوم است و می‌تواند برای مجریان آن تبعات قانونی و اخلاقی جدی داشته باشد. سازمان‌های حقوق بشری و بین‌المللی مانند سازمان ملل متحد و عفو بین‌الملل به‌شدت علیه استفاده از شکنجه مبارزه می‌کنند و بر رعایت حقوق انسانی و کرامت افراد تأکید دارند.
استفاده از وسایل شخصی نزدیکان زندانی به‌عنوان ابزاری برای شکنجه روانی، یکی از روش‌های بسیار بی‌رحمانه و غیراخلاقی است که هدف آن شکستن روانی زندانی و ایجاد فشار روانی شدید است. این روش شامل نشان دادن وسایل شخصی مانند لباس زیر (مثلاً سوتین یا مایو) همسر، خواهر، یا مادر زندانی و ادعای تجاوز یا تهدید به تجاوز جنسی به این افراد می‌شود. این نوع شکنجه می‌تواند تاثیرات ویرانگری بر روان و احساسات زندانی داشته باشد.
مراحل و روش‌های اجرای این شکنجه روانی
1. جمع‌آوری اطلاعات و وسایل شخصی:
– ابتدا، بازجوها اطلاعات دقیقی از زندگی شخصی و خانوادگی زندانی جمع‌آوری می‌کنند.
– وسایل شخصی اعضای خانواده زندانی به‌دست آورده می‌شود تا در جریان بازجویی مورد استفاده قرار گیرد.
2. نمایش وسایل شخصی:
– بازجوها در طول بازجویی وسایل شخصی مانند لباس زیر همسر، خواهر، یا مادر زندانی را به او نشان می‌دهند.
– این وسایل به‌گونه‌ای نمایش داده می‌شوند که زندانی به سرعت آنها را شناسایی کند.
3. تهدید به تجاوز:
– بازجوها ادعا می‌کنند که این وسایل به‌دست آنها رسیده است زیرا به این افراد تجاوز شده یا قرار است به آنها تجاوز شود.
– زندانی را تهدید می‌کنند که اگر همکاری نکند یا اعتراف نکند، تجاوز به نزدیکانش عملی خواهد شد.
4. استفاده از تخیل و توهم:
– بازجوها از توهم و تخیل زندانی برای ایجاد ترس و وحشت استفاده می‌کنند، مثلاً با توصیف جزئیات ساختگی از تجاوز.
– ممکن است تصاویر یا ویدئوهای جعلی نشان داده شود تا زندانی را به باور اینکه این تجاوزات واقعاً اتفاق افتاده، وادار کند.
تاثیرات روانی و عاطفی
1. اضطراب و ترس شدید:
– زندانی با دیدن وسایل شخصی نزدیکانش و شنیدن تهدیدات، دچار اضطراب و ترس شدید می‌شود.
– این ترس از احتمال واقعی بودن تجاوز به نزدیکان، او را در وضعیت روانی بسیار بحرانی قرار می‌دهد.
2. احساس گناه و شرم:
– زندانی ممکن است خود را مسئول وقوع این حوادث بداند و احساس گناه و شرم کند.
– این احساسات می‌توانند زندانی را به سمت اعتراف به جرائمی سوق دهند که مرتکب نشده است.
3. شکست روانی و افسردگی:
– تداوم این نوع شکنجه می‌تواند به شکست روانی و افسردگی شدید در زندانی منجر شود.
– او ممکن است به دلیل ناتوانی در محافظت از عزیزانش دچار احساس بی‌ارزشی و ناامیدی شود.
دلایل استفاده از این روش
1. شکستن مقاومت زندانی:
– با ایجاد ترس و وحشت از آسیب دیدن عزیزان، مقاومت زندانی را در هم می‌شکنند.
2. کسب اطلاعات و اعترافات:
– فشار روانی شدید ممکن است زندانی را وادار به افشای اطلاعات یا اعتراف به جرائم کند.
3. ایجاد رعب و وحشت:
– این روش به‌عنوان یک ابزار برای ایجاد رعب و وحشت در میان زندانیان دیگر نیز به کار گرفته می‌شود.
ملاحظات قانونی و اخلاقی
این روش شکنجه به‌طور کامل خلاف قوانین بین‌المللی و حقوق بشری است. سازمان‌های حقوق بشری این نوع شکنجه را محکوم می‌کنند و خواستار مجازات عاملان آن هستند. استفاده از تهدیدات جنسی و به‌کارگیری وسایل شخصی نزدیکان به‌عنوان ابزار شکنجه روانی، نقض آشکار حقوق انسانی و کرامت افراد است.
بازجوهایی که از این روش‌ها استفاده می‌کنند، نه تنها قوانین داخلی کشورها را نقض می‌کنند، بلکه می‌توانند در دادگاه‌های بین‌المللی به‌خاطر جنایات علیه بشریت مورد پیگرد قانونی قرار گیرند. این اقدامات باید به‌طور جدی محکوم شود و عاملان آن باید به‌عدالت سپرده شوند.
شکنجه روانی و جنسی از طریق درآوردن لباس‌های زندانی و ضربه زدن یا مالش آلات تناسلی یکی از روش‌های بسیار بی‌رحمانه و غیرانسانی است که هدف آن تحقیر، تضعیف روانی، و ایجاد ترس و وحشت در زندانی است. این روش‌ها نه تنها قوانین بین‌المللی و حقوق بشر را نقض می‌کنند، بلکه تاثیرات عمیق و طولانی‌مدتی بر روان و جسم قربانیان می‌گذارند.
مراحل و روش‌های اجرای شکنجه
1. درآوردن لباس‌ها:
– زندانی را مجبور می‌کنند تا لباس‌های خود را درآورد، یا بازجوها خود اقدام به درآوردن لباس‌ها می‌کنند.
– این عمل در حضور بازجوها یا سایر زندانیان صورت می‌گیرد تا احساس شرم و تحقیر زندانی را افزایش دهد.
2. ضربه زدن:
– بازجوها با دست به نقاط مختلف بدن زندانی، به‌ویژه باسن، ضربه می‌زنند.
– این ضربات ممکن است به‌صورت مداوم و با شدت متفاوت اجرا شوند تا درد فیزیکی و روانی بیشتری ایجاد کنند.
3. مالش آلات تناسلی:
– بازجوها ممکن است با استفاده از آلات تناسلی خود یا ابزارهایی مشابه، بدن زندانی را لمس و مالش دهند.
– این عمل معمولاً با تمرکز بر نواحی حساس بدن مانند باسن انجام می‌شود تا احساس تحقیر و تضعیف روانی افزایش یابد.
تاثیرات روانی و جسمی
اثرات روانی:
– شرم و تحقیر: زندانی با تحقیر و تجاوز به حریم خصوصی خود دچار احساس شرم و تحقیر عمیق می‌شود.
– ترس و اضطراب: زندانی دائماً در ترس از تکرار این شکنجه‌ها به سر می‌برد، که می‌تواند منجر به اضطراب شدید و مشکلات روانی بلندمدت شود.
– احساس بی‌ارزشی: این نوع شکنجه باعث می‌شود زندانی احساس کند که کرامت و ارزش انسانی‌اش از بین رفته است.
اثرات جسمی:
– درد و جراحات: ضربات و مالش‌های خشونت‌آمیز می‌تواند منجر به درد شدید، کبودی‌ها، و جراحات جسمی شود.
– آسیب‌های طولانی‌مدت: این نوع شکنجه می‌تواند باعث آسیب‌های جسمی طولانی‌مدت شود که نیاز به درمان پزشکی و روانشناسی دارند.
دلایل استفاده از این روش
1. تحقیر و تضعیف روانی: این روش برای تحقیر و تضعیف روانی زندانی استفاده می‌شود تا مقاومت و اراده او را بشکند.
2. ایجاد ترس و وحشت: این نوع شکنجه باعث ایجاد ترس و وحشت در زندانی و سایر زندانیان می‌شود، که می‌تواند به کنترل بهتر بازداشت‌شدگان کمک کند.
3. کسب اطلاعات و اعترافات: فشار روانی و جسمی می‌تواند زندانی را وادار به اعتراف به جرائم یا افشای اطلاعات کند.
ملاحظات قانونی و اخلاقی
استفاده از شکنجه‌های جنسی و روانی به‌طور کامل خلاف قوانین بین‌المللی و اصول حقوق بشر است. سازمان‌های حقوق بشری و بین‌المللی این نوع شکنجه‌ها را به‌شدت محکوم می‌کنند. اعمال این نوع شکنجه‌ها:
– نقض حقوق بشر: این اقدامات برخلاف اصول حقوق بشر و کرامت انسانی است.
– جرائم جنگی و جنایت علیه بشریت: در برخی موارد، این نوع شکنجه‌ها به‌عنوان جنایت جنگی یا جنایت علیه بشریت تلقی می‌شوند و می‌توانند در دادگاه‌های بین‌المللی پیگرد قانونی داشته باشند.
– پیگرد قانونی: مسئولان و عاملان این شکنجه‌ها می‌توانند در دادگاه‌های ملی و بین‌المللی مورد پیگرد قانونی قرار گیرند و به مجازات‌های سنگینی محکوم شوند.
نتیجه‌گیری
این نوع شکنجه‌های روانی و جنسی باید به‌طور جدی محکوم شوند و تلاش‌های بین‌المللی و ملی برای جلوگیری از استفاده از این روش‌ها و حمایت از قربانیان افزایش یابد. تنها با پایبندی به اصول حقوق بشر و اجرای عدالت می‌توان از تکرار چنین جنایاتی جلوگیری کرد.
این نوع از شکنجه و تعرض جنسی به زنانی که بازداشت شده‌اند، یکی از شدیدترین و غیرانسانی‌ترین شکل‌های شکنجه روانی و جسمی است. این روش نه تنها نقض آشکار حقوق بشر و کرامت انسانی است، بلکه تاثیرات عمیق و پایدار روانی و جسمی بر قربانیان دارد. در ادامه به شرح کامل این روش و تاثیرات آن می‌پردازم.
### مراحل و روش‌های اجرای تعرض جنسی
1. درآوردن لباس‌ها:
– زن یا دختری که بازداشت شده است را وادار می‌کنند که لباس‌های خود را درآورد یا بازجویان خود اقدام به درآوردن لباس‌های او می‌کنند.
– این کار معمولاً در حضور چندین بازجوی مرد انجام می‌شود تا میزان تحقیر و آسیب روانی افزایش یابد.
2. بستن به میله سقف:
– دست‌های زن به میله‌ای که از سقف آویزان است، بسته می‌شود. این موقعیت او را در وضعیت بی‌دفاع و آسیب‌پذیری قرار می‌دهد.
– پاهای او کمی باز شده و به دو صندلی بسته می‌شود تا کل بدن او به‌وضوح در معرض دید قرار گیرد.
3. تعرض فیزیکی و جنسی:
– بازجویان مرد به‌صورت گروهی به بدن زن تعرض می‌کنند. این تعرض می‌تواند شامل لمس خشونت‌آمیز و تحقیرآمیز نواحی مختلف بدن، گاز گرفتن شدید و استفاده از دهان باشد.
– این اعمال به‌طور مکرر و با نوبت توسط چندین نفر انجام می‌شود تا ترس، وحشت، و درد بیشتری به قربانی وارد شود.
### تاثیرات روانی و جسمی
اثرات روانی:
– شرم و تحقیر شدید: قربانی احساس شرم و تحقیر عمیقی میکند که می‌تواند به مشکلات روانی بلندمدت مانند افسردگی و اضطراب منجر شود.
– ترس و وحشت دائمی: تجربه چنین تعرضی می‌تواند منجر به ترس و وحشت دائمی و حتی اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) شود.
– احساس بی‌ارزشی و بی‌پناهی: قربانی ممکن است احساس کند که ارزش و کرامت انسانی خود را از دست داده و بی‌پناه است.
اثرات جسمی:
– درد و جراحات: گاز گرفتن شدید و لمس خشونت‌آمیز می‌تواند منجر به جراحات جسمی جدی، کبودی‌ها و حتی پارگی بافت‌های بدن شود.
– عفونت و بیماری: استفاده از دهان و گاز گرفتن می‌تواند باعث انتقال عفونت‌ها و بیماری‌های مختلف شود.
– آسیب‌های بلندمدت: این نوع شکنجه می‌تواند آسیب‌های جسمی و روانی بلندمدتی به قربانی وارد کند که نیاز به درمان پزشکی و روانشناسی دارند.
دلایل استفاده از این روش
1. تحقیر و تضعیف روانی: این روش به‌طور خاص برای تحقیر و تضعیف روانی قربانی استفاده می‌شود تا مقاومت او را در هم بشکند.
2. کسب اطلاعات و اعترافات: فشار روانی و جسمی ناشی از تعرض می‌تواند قربانی را وادار به اعتراف به جرائم یا افشای اطلاعات کند.
3. ایجاد ترس و وحشت: این نوع تعرض به عنوان ابزاری برای ایجاد ترس و وحشت در میان سایر بازداشت‌شدگان نیز به کار می‌رود.
ملاحظات قانونی و اخلاقی
استفاده از شکنجه و تعرض جنسی به‌طور کامل برخلاف قوانین بین‌المللی و حقوق بشر است. این اعمال:
– نقض حقوق بشر: این نوع شکنجه‌ها برخلاف اصول حقوق بشر و کرامت انسانی است و توسط سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشری محکوم می‌شود.
– جرائم جنگی و جنایت علیه بشریت: در برخی موارد، این نوع شکنجه‌ها به‌عنوان جنایت جنگی یا جنایت علیه بشریت شناخته می‌شوند و می‌توانند در دادگاه‌های بین‌المللی مورد پیگرد قانونی قرار گیرند.
– پیگرد قانونی: عاملان این نوع شکنجه‌ها می‌توانند در دادگاه‌های ملی و بین‌المللی به‌خاطر جنایات خود محاکمه و مجازات شوند.
نتیجه‌گیری
این نوع شکنجه‌های روانی و جنسی باید به‌طور جدی محکوم شوند و تلاش‌های بین‌المللی و ملی برای جلوگیری از استفاده از این روش‌ها و حمایت از قربانیان افزایش یابد. تنها با پایبندی به اصول حقوق بشر و اجرای عدالت می‌توان از تکرار چنین جنایاتی جلوگیری کرد و کرامت انسانی را حفظ کرد.
شکنجه روانی از طریق استفاده از صداهای ضبط شده خانواده و همزمان خوراندن قرص‌های روان‌گردان به زندانی یکی از روش‌های پیچیده و بسیار بی‌رحمانه برای ایجاد توهم، اضطراب و شکستن روانی فرد است. این روش شکنجه به‌طور خاص طراحی شده است تا زندانی را در یک وضعیت ذهنی بسیار ناراحت‌کننده و ترسناک قرار دهد. در ادامه، به توضیح کامل این روش و تاثیرات آن پرداخته می‌شود.
مراحل و روش‌های اجرای شکنجه
1. جمع‌آوری صداهای ضبط شده:
– بازجویان صداهای خانواده زندانی را جمع‌آوری می‌کنند. این صداها می‌تواند شامل مکالمات روزمره، صدای کودکان، و صداهای دیگر اعضای خانواده باشد.
– در برخی موارد، صداهای ساختگی از داد و فریاد یا تجاوز به اعضای خانواده زندانی ضبط می‌شود.
2. خوراندن قرص‌های روان‌گردان:
– به زندانی بدون اطلاع قبلی قرص‌های روان‌گردان داده می‌شود. این قرص‌ها می‌توانند شامل موادی مانند LSD، MDMA یا سایر داروهای توهم‌زا باشند.
– هدف از این کار، قرار دادن زندانی در حالت روانی تغییر یافته است که در آن واقعیت و توهم برای او قابل تشخیص نباشند.
3. پخش صداهای ضبط شده:
– در حالی که زندانی تحت تأثیر قرص‌های روان‌گردان است، بازجویان شروع به پخش صداهای ضبط شده می‌کنند.
– این صداها می‌توانند شامل مکالمات عادی خانواده، صدای گریه کودکان، و یا صداهای ساختگی از تجاوز و فریادهای دردناک اعضای خانواده باشند.
تاثیرات روانی و جسمی
اثرات روانی:
– توهم و هذیان: قرص‌های روان‌گردان باعث ایجاد توهم و هذیان در زندانی می‌شوند. در این حالت، زندانی نمی‌تواند بین واقعیت و توهم تفاوت قائل شود.
– اضطراب و وحشت شدید: شنیدن صداهای دردناک و ترسناک از اعضای خانواده در حالی که تحت تأثیر قرص‌های روان‌گردان است، می‌تواند منجر به اضطراب و وحشت شدید شود.
– احساس گناه و شرم: زندانی ممکن است احساس گناه و شرم کند که نتوانسته از خانواده خود محافظت کند، حتی اگر این صداها ساختگی باشند.
– افسردگی و ناامیدی: تجربه این نوع شکنجه می‌تواند منجر به افسردگی و ناامیدی شدید شود و زندانی احساس کند که هیچ کنترلی بر زندگی خود ندارد.
اثرات جسمی:
– عوارض جانبی داروها: مصرف قرص‌های روان‌گردان می‌تواند عوارض جانبی جسمی متعددی مانند تهوع، سرگیجه، تپش قلب، و حتی حملات پانیک ایجاد کند.
– اختلالات خواب و تغذیه: تأثیرات روانی و فیزیکی قرص‌ها می‌تواند منجر به اختلالات خواب و تغذیه در زندانی شود.
دلایل استفاده از این روش
1. شکستن مقاومت روانی: این روش به‌طور خاص برای شکستن مقاومت روانی زندانی طراحی شده است. ترس و وحشت از آسیب دیدن خانواده می‌تواند زندانی را به اعتراف یا همکاری وادار کند.
2. ایجاد توهم و گمراهی: استفاده از قرص‌های روان‌گردان و صداهای ضبط شده باعث می‌شود زندانی در واقعیت و توهم غرق شود و نتواند واقعیت را از توهم تشخیص دهد.
3. افزایش فشار روانی: این روش به‌طور مداوم فشار روانی را بر زندانی افزایش می‌دهد تا او را در وضعیت ذهنی و احساسی بسیار ناراحت‌کننده قرار دهد.
ملاحظات قانونی و اخلاقی
استفاده از شکنجه روانی از طریق قرص‌های روان‌گردان و صداهای ضبط شده به‌طور کامل برخلاف قوانین بین‌المللی و حقوق بشر است. این اعمال:
– نقض حقوق بشر: این نوع شکنجه‌ها برخلاف اصول حقوق بشر و کرامت انسانی است و توسط سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشری محکوم می‌شود.
– غیرقانونی بودن مصرف داروها: استفاده از داروهای روان‌گردان بدون رضایت فرد و برای اهداف شکنجه نقض آشکار قوانین پزشکی و حقوق بشری است.
– پیگرد قانونی: عاملان این نوع شکنجه‌ها می‌توانند در دادگاه‌های ملی و بین‌المللی به‌خاطر جنایات خود محاکمه و مجازات شوند.
نتیجه‌گیری
این نوع شکنجه‌های روانی و جنسی باید به‌طور جدی محکوم شوند و تلاش‌های بین‌المللی و ملی برای جلوگیری از استفاده از این روش‌ها و حمایت از قربانیان افزایش یابد. تنها با پایبندی به اصول حقوق بشر و اجرای عدالت می‌توان از تکرار چنین جنایاتی جلوگیری کرد و کرامت انسانی را حفظ کرد.
شکنجه روانی از طریق “اتاق سفید” یکی از روش‌های پیچیده و بسیار بی‌رحمانه برای ایجاد اختلالات روانی و حسی در زندانی است. این روش به‌طور خاص طراحی شده است تا حواس زندانی را به شدت تحریک و او را در حالت اضطراب و ناآرامی شدید قرار دهد. در ادامه به توضیح کامل این روش و تاثیرات آن می‌پردازم.
مراحل و روش‌های اجرای شکنجه “اتاق سفید”
1. محیط اتاق سفید:
– زندانی در یک اتاق کاملاً سفید قرار داده می‌شود. دیوارها، سقف، و کف اتاق به‌طور کامل سفید هستند.
– نورهای سفید قوی از زوایای مختلف اتاق را روشن می‌کنند و این نورها از دیوارهای سفید منعکس می‌شوند تا شدت نور بیشتر شود.
2. پخش صداهای تحریک‌کننده:
– صداهایی مانند کشیدن ناخن بر دیوار، صدای وزوز بلند یا سایر صداهای ناخوشایند و مداوم از بلندگوهای مخفی در اتاق پخش می‌شود.
– این صداها به‌طور مداوم و بدون وقفه پخش می‌شوند تا احساس اضطراب و ناآرامی در زندانی ایجاد کنند.
3. محدودیت‌های حسی:
– برای جلوگیری از بسته شدن چشم‌ها و حتی پلک زدن، پلک‌های زندانی با استفاده از چسب‌های فوری به بالای چشم چسبانده می‌شوند.
– این عمل باعث می‌شود که زندانی نتواند چشمان خود را ببندد و مجبور به تحمل مداوم نورهای شدید و تحریک‌کننده شود.
تاثیرات روانی و جسمی
اثرات روانی:
– اضطراب و استرس شدید: نورهای شدید و صداهای ناخوشایند مداوم باعث ایجاد اضطراب و استرس شدید در زندانی می‌شود.
– سردرگمی و از دست دادن زمان: محیط یکنواخت و تحریک‌کننده باعث می‌شود که زندانی احساس سردرگمی کرده و حس زمان را از دست بدهد.
– ترس و وحشت مداوم: ناتوانی در بستن چشمان و فرار از نور و صداها باعث ایجاد ترس و وحشت مداوم در زندانی می‌شود.
– اختلالات روانی بلندمدت: تجربه طولانی مدت این نوع شکنجه می‌تواند منجر به اختلالات روانی جدی مانند افسردگی، اضطراب مزمن، و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) شود.
اثرات جسمی:
– خستگی و فشار بر چشم‌ها: ناتوانی در بستن چشمان باعث خستگی و فشار شدید بر چشم‌ها می‌شود که می‌تواند منجر به آسیب‌های دائمی شود.
– سردرد و ناراحتی جسمی: نورهای شدید و صداهای بلند می‌توانند باعث سردردهای شدید و ناراحتی جسمی شوند.
– اختلالات خواب و تغذیه: شرایط ناآرام و تحریک‌کننده اتاق سفید می‌تواند منجر به اختلالات خواب و تغذیه در زندانی شود.
دلایل استفاده از این روش
1. شکستن مقاومت روانی: این روش به‌طور خاص برای شکستن مقاومت روانی زندانی طراحی شده است. حواس‌پرتی و تحریک مداوم می‌تواند زندانی را به وضعیت روانی بسیار ضعیف و آسیب‌پذیر بکشاند.
2. ایجاد ترس و وحشت: این نوع شکنجه باعث ایجاد ترس و وحشت در زندانی می‌شود و او را در وضعیت روانی بسیار ناآرام و بی‌ثبات قرار می‌دهد.
3. فشار روانی برای اعتراف: فشار روانی ناشی از این شرایط می‌تواند زندانی را وادار به اعتراف به جرائم یا افشای اطلاعات کند.
ملاحظات قانونی و اخلاقی
استفاده از شکنجه روانی از طریق “اتاق سفید” به‌طور کامل برخلاف قوانین بین‌المللی و حقوق بشر است. این اعمال:
– نقض حقوق بشر: این نوع شکنجه‌ها برخلاف اصول حقوق بشر و کرامت انسانی است و توسط سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشری محکوم می‌شود.
– غیرقانونی بودن استفاده از محرک‌های حسی: استفاده از نورها و صداهای شدید برای شکنجه روانی نقض آشکار قوانین حقوق بشری است.
– پیگرد قانونی: عاملان این نوع شکنجه‌ها می‌توانند در دادگاه‌های ملی و بین‌المللی به‌خاطر جنایات خود محاکمه و مجازات شوند.
نتیجه‌گیری
این نوع شکنجه‌های روانی باید به‌طور جدی محکوم شوند و تلاش‌های بین‌المللی و ملی برای جلوگیری از استفاده از این روش‌ها و حمایت از قربانیان افزایش یابد. تنها با پایبندی به اصول حقوق بشر و اجرای عدالت می‌توان از تکرار چنین جنایاتی جلوگیری کرد و کرامت انسانی را حفظ کرد.
شکنجه از طریق قرار دادن فرد در تابوت مرگ یکی از روش‌های بی‌رحمانه و غیرانسانی برای ایجاد ترس، اضطراب و شکنجه فیزیکی و روانی است. این روش به‌طور خاص طراحی شده است تا زندانی را در شرایطی بسیار ناراحت‌کننده و ترسناک قرار دهد که تحمل آن بسیار دشوار است. در ادامه به توضیح کامل این روش و تاثیرات آن پرداخته می‌شود.
مراحل و روش‌های اجرای شکنجه “تابوت مرگ”
1. طراحی تابوت مرگ:
– تابوت مرگ یک صندوقچه تنگ و گرم است که معمولاً فضای بسیار محدودی دارد و زندانی نمی‌تواند در آن حرکت کند.
– این تابوت به‌گونه‌ای طراحی شده است که حداقل اکسیژن را برای زنده ماندن زندانی تأمین کند، اما هوای داخل آن بسیار محدود و سنگین است.
2. وضعیت جسمانی زندانی:
– زندانی به‌صورت افقی در تابوت قرار می‌گیرد و درب تابوت بسته می‌شود.
– فضای داخلی تابوت تنگ و محدود است و زندانی نمی‌تواند حرکت کند یا تغییر وضعیت دهد.
3. شرایط داخل تابوت:
– داخل تابوت بسیار گرم و مرطوب است و بوی کثیف و غیرقابل تحملی دارد که از تجزیه مواد ارگانیک یا عدم تهویه مناسب ناشی می‌شود.
– اکسیژن داخل تابوت به‌شدت محدود است و زندانی برای تنفس باید به سختی تلاش کند.
– فضای تنگ و بسته باعث ایجاد احساس خفگی و ترس شدید می‌شود.
تاثیرات روانی و جسمی
اثرات روانی:
– ترس و وحشت شدید: قرار گرفتن در فضای تنگ و بسته باعث ایجاد ترس و وحشت شدید در زندانی می‌شود.
– اضطراب و حملات پانیک: محدودیت اکسیژن و فضای تنگ می‌تواند منجر به حملات پانیک و اضطراب شدید شود.
– احساس بی‌پناهی و ناامیدی: زندانی ممکن است احساس کند که در یک موقعیت بی‌پناه و ناامیدانه قرار دارد و هیچ کنترلی بر شرایط خود ندارد.
اثرات جسمی:
– مشکلات تنفسی: محدودیت اکسیژن می‌تواند منجر به مشکلات شدید تنفسی، خفگی و حتی آسیب به ریه‌ها شود.
– گرما و تعریق شدید: فضای گرم و مرطوب تابوت باعث تعریق شدید و افزایش دمای بدن زندانی می‌شود.
– خستگی و ضعف جسمی: عدم توانایی در حرکت و محدودیت اکسیژن می‌تواند منجر به خستگی شدید و ضعف جسمی شود.
– آسیب‌های جسمی: فشار و وضعیت نامناسب جسمانی می‌تواند منجر به دردهای عضلانی، گرفتگی عضلات و آسیب‌های جسمی دیگر شود.
دلایل استفاده از این روش
1. ایجاد ترس و وحشت: این روش به‌طور خاص برای ایجاد ترس و وحشت شدید در زندانی استفاده می‌شود و او را در وضعیت روانی و جسمانی بسیار ناراحت‌کننده قرار می‌دهد.
2. شکستن مقاومت روانی: شرایط غیرقابل تحمل تابوت مرگ می‌تواند مقاومت روانی زندانی را در هم بشکند و او را وادار به اعتراف یا همکاری کند.
3. فشار روانی برای کسب اطلاعات: فشار روانی و جسمی ناشی از این شرایط می‌تواند زندانی را وادار به افشای اطلاعات کند.
ملاحظات قانونی و اخلاقی
استفاده از شکنجه روانی و جسمی از طریق “تابوت مرگ” به‌طور کامل برخلاف قوانین بین‌المللی و حقوق بشر است. این اعمال:
– نقض حقوق بشر: این نوع شکنجه‌ها برخلاف اصول حقوق بشر و کرامت انسانی است و توسط سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشری محکوم می‌شود.
– غیرقانونی بودن استفاده از شرایط غیرانسانی: استفاده از شرایط غیرانسانی و غیربهداشتی برای شکنجه روانی و جسمی نقض آشکار قوانین حقوق بشری است.
– پیگرد قانونی: عاملان این نوع شکنجه‌ها می‌توانند در دادگاه‌های ملی و بین‌المللی به‌خاطر جنایات خود محاکمه و مجازات شوند.
نتیجه‌گیری
شکنجه‌های روانی و جسمی از طریق “تابوت مرگ” باید به‌طور جدی محکوم شوند و تلاش‌های بین‌المللی و ملی برای جلوگیری از استفاده از این روش‌ها و حمایت از قربانیان افزایش یابد. تنها با پایبندی به اصول حقوق بشر و اجرای عدالت می‌توان از تکرار چنین جنایاتی جلوگیری کرد و کرامت انسانی را حفظ کرد.
### شکنجه روانی از طریق حصر انفرادی
حصر انفرادی یکی از بی‌رحمانه‌ترین و مخرب‌ترین روش‌های شکنجه روانی است که در آن فرد به مدت طولانی در یک سلول انفرادی و بدون هیچ‌گونه تماس انسانی قرار می‌گیرد. این روش به شدت بر روان و سلامت روانی افراد تاثیر می‌گذارد و می‌تواند منجر به اختلالات جدی روانی و جسمانی شود.
مراحل و روش‌های اجرای حصر انفرادی
1. جداسازی کامل:
– زندانی به‌طور کامل از سایر افراد جدا می‌شود و در یک سلول انفرادی قرار می‌گیرد.
– این جداسازی ممکن است برای مدت‌های طولانی ادامه یابد، حتی تا سال‌ها.
2. قطع ارتباط با دنیای بیرون:
– زندانی از هر گونه ارتباط با دنیای بیرون محروم می‌شود. هیچ تماس تلفنی، نامه، ملاقات یا دسترسی به اخبار و اطلاعات ندارد.
– قطع کامل ارتباط با دیگران باعث ایجاد احساس تنهایی و بی‌پناهی شدید می‌شود.
3. محرومیت از محرک‌های حسی:
– سلول‌های انفرادی معمولاً کوچک، ساده و خالی از هر گونه محرک حسی هستند. دیوارها ممکن است سفید یا خاکستری باشند و هیچ گونه تزئینی در سلول وجود ندارد.
– نور محیط معمولاً کم و یکنواخت است و صداها به حداقل ممکن کاهش می‌یابد.
4. محرومیت از فعالیت‌های جسمانی و ذهنی:
– زندانی به‌ندرت اجازه دارد که سلول را ترک کند و فعالیت‌های جسمانی و ذهنی او به حداقل ممکن کاهش می‌یابد.
– نبود فعالیت‌های جسمانی و ذهنی می‌تواند منجر به کاهش توانایی‌های جسمانی و روانی شود.
تاثیرات روانی و جسمی حصر انفرادی
اثرات روانی:
– اضطراب و استرس شدید: نبود تماس انسانی و قطع ارتباط با دنیای بیرون باعث ایجاد اضطراب و استرس شدید می‌شود.
– افسردگی و ناامیدی: احساس تنهایی و بی‌پناهی شدید می‌تواند منجر به افسردگی و ناامیدی شود.
– توهم و هذیان: محرومیت حسی و اجتماعی طولانی‌مدت می‌تواند باعث ایجاد توهم و هذیان در زندانی شود.
– اختلالات روانی بلندمدت: حصر انفرادی طولانی‌مدت می‌تواند منجر به اختلالات روانی جدی مانند اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، اختلالات اضطرابی و افسردگی مزمن شود.
– خودآزاری و افکار خودکشی: افزایش احساس بی‌پناهی و ناامیدی می‌تواند منجر به خودآزاری و حتی افکار خودکشی شود.
اثرات جسمی:
– ضعف و کاهش توانایی‌های جسمانی: نبود فعالیت‌های جسمانی منظم می‌تواند منجر به ضعف عضلانی و کاهش توانایی‌های جسمانی شود.
– مشکلات خواب: شرایط ناآرام و نبود محرک‌های حسی می‌تواند منجر به مشکلات خواب مانند بی‌خوابی و اختلالات خواب شود.
– مشکلات گوارشی و تغذیه‌ای: تغییرات در رژیم غذایی و نبود فعالیت‌های جسمانی می‌تواند منجر به مشکلات گوارشی و تغذیه‌ای شود.
– خستگی و ضعف عمومی: نبود فعالیت‌های جسمانی و روانی منظم می‌تواند منجر به خستگی و ضعف عمومی شود.
دلایل استفاده از حصر انفرادی
1. شکستن مقاومت روانی: این روش به‌طور خاص برای شکستن مقاومت روانی زندانی طراحی شده است. قطع ارتباط با دیگران و نبود محرک‌های حسی و اجتماعی می‌تواند زندانی را در وضعیت روانی بسیار ضعیف و آسیب‌پذیر قرار دهد.
2. ایجاد ترس و وحشت: حصر انفرادی می‌تواند باعث ایجاد ترس و وحشت شدید در زندانی شود و او را در وضعیت روانی بسیار ناآرام و بی‌ثبات قرار دهد.
3. فشار روانی برای اعتراف: فشار روانی ناشی از این شرایط می‌تواند زندانی را وادار به اعتراف به جرائم یا افشای اطلاعات کند.
ملاحظات قانونی و اخلاقی
استفاده از حصر انفرادی به‌طور کامل برخلاف قوانین بین‌المللی و حقوق بشر است. این اعمال:
– نقض حقوق بشر: این نوع شکنجه‌ها برخلاف اصول حقوق بشر و کرامت انسانی است و توسط سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشری محکوم می‌شود.
– غیرقانونی بودن استفاده از شرایط غیرانسانی: استفاده از شرایط غیرانسانی برای شکنجه روانی و جسمی نقض آشکار قوانین حقوق بشری است.
– پیگرد قانونی: عاملان این نوع شکنجه‌ها می‌توانند در دادگاه‌های ملی و بین‌المللی به‌خاطر جنایات خود محاکمه و مجازات شوند.
نتیجه‌گیری
حصر انفرادی یکی از بی‌رحمانه‌ترین و مخرب‌ترین روش‌های شکنجه روانی است که باید به‌طور جدی محکوم شود. تلاش‌های بین‌المللی و ملی برای جلوگیری از استفاده از این روش‌ها و حمایت از قربانیان باید افزایش یابد. تنها با پایبندی به اصول حقوق بشر و اجرای عدالت می‌توان از تکرار چنین جنایاتی جلوگیری کرد و کرامت انسانی را حفظ کرد.
شکنجه روانی از طریق سلب خواب
سلب خواب یکی از روش‌های شکنجه روانی است که با محروم کردن فرد از خواب، او را به شکستن و تحلیل روحی و روانی می‌کشاند. این روش بسیار آسیب‌زننده است و می‌تواند منجر به اختلالات جدی روانی و فیزیکی شود.
مراحل و روش‌های اجرای سلب خواب
1. محدود کردن محیط خواب: فرد را در محیطی محدود و غیرراحت برای خواب یا در محیط نامناسب می‌گذارند. مثلاً در یک سلول تاریک و بدون امکان استراحت مناسب.
2. استفاده از محرک‌های مزاحم: از محرک‌هایی مثل نورهای درخشان، صداهای بلند یا صداهای تکراری استفاده می‌شود تا فرد از خواب خود باز دارد.
3. بازجویی‌های مداوم و تحقیرآمیز: فرد را به طور مداوم بازجویی می‌کنند یا به وسیله تهدید، تحقیر و اذیت از خواب باز می‌دارند.
4. محرومیت از امکانات خواب مناسب: عدم دسترسی به امکانات مانند تخت، پتو و بالشت که برای خواب مناسب ضروری هستند.
تاثیرات روانی و جسمی سلب خواب
اثرات روانی:
– افزایش استرس و اضطراب: محرومیت از خواب باعث افزایش سطح استرس و اضطراب در فرد می‌شود.
– افزایش خشم و ترس: فرد ممکن است با تجربه ترس، خشم و همچنین وحشت از این وضعیت مواجه شود.
– اختلالات روانی: محرومیت از خواب ممکن است منجر به اختلالات روانی مانند افسردگی و اضطراب شود.
– کاهش تمرکز و توجه: فرد با احساس خوابیدن به طور مداوم مواجه است که می‌تواند به کاهش توجه و تمرکز منجر شود.
اثرات جسمی:
– کاهش عملکرد فیزیکی: محرومیت از خواب می‌تواند به کاهش عملکرد فیزیکی و افزایش خستگی و خستگی منجر شود.
– مشکلات سیستم ایمنی: خواب نقش مهمی در تقویت سیستم ایمنی ایفا میکند، بنابراین محرومیت از خواب می‌تواند منجر به مشکلات سیستم ایمنی شود.
– افزایش خطر بروز بیماری‌ها: محرومیت از خواب می‌تواند خطر بروز بیماری‌های قلبی، مشکلات معده‌ای و مشکلات عصبی را افزایش دهد.
دلایل استفاده از سلب خواب
1. فشار روانی برای اعتراف: استفاده از سلب خواب می‌تواند به فشار روانی برای اعتراف به جرایم یا افشای اطلاعات منجر شود.
2. ضعیف کردن مقاومت روانی: محرومیت از خواب می‌تواند مقاومت روانی فرد را به شکست می‌کشاند و او را در وضعیت آسیب‌پذیرتری قرار دهد.
3. ایجاد انزوا و تنهایی: محرومیت از خواب می‌تواند منجر به احساس انزوا و تنهایی شود که ممکن است باعث شکستن روحیه فرد شود.
ملاحظات قانونی و اخلاقی
استفاده از سلب خواب به‌طور کامل برخلاف قوانین بین‌المللی و حقوق بشر است. این اعمال:
– نقض حقوق بشر: این نوع شکنجه‌ها برخلاف اصول حقوق بشر و کرامت انسانی است و توسط سازمان‌های بین‌المللی حقوق
شکنجه روانی از طریق تهدید و استفاده از خانواده
استفاده از خانواده به‌عنوان ابزار در روش‌های شکنجه روانی یک روش بسیار تهاجمی و آسیب‌زننده است. این روش شامل تهدید، تحقیر و استفاده از اعضای خانواده زندانی به عنوان ابزار برای فشار روانی بر زندانی می‌شود.
روش‌های اجرای شکنجه روانی با استفاده از خانواده
1. تهدید و اذیت خانواده: افراد مسئول بر روی خانواده زندانی فشار می‌آورند تا اطلاعات یا اعترافاتی را از زندانی بدست آورند.
2. نشان دادن زندانی به خانواده: زندانی به دیدن خانواده‌اش می‌رود و در حضور آنها تحقیر و تهدید می‌شود، که این امر می‌تواند خانواده را به فشار روانی بزرگی تحت تاثیر قرار دهد.
3. استفاده از روابط خانوادگی: ممکن است اعضای خانواده به عنوان ابزار برای ایجاد فشار و تهدید برای زندانی مورد استفاده قرار بگیرند، به عنوان مثال با ایجاد شرایطی که برای زندانی خیلی مهم هستند (مثلاً ازدواج یا روابط خانوادگی).
تاثیرات روانی و جسمی استفاده از خانواده برای شکنجه
اثرات روانی:
– اضطراب و ترس: زندانی با احساس اضطراب و ترس از تهدید و تحقیر خانواده مواجه می‌شود.
– فشار روانی: تهدید به تحقیر یا آسیب زدن به خانواده می‌تواند زندانی را در فشار روانی بسیار بالا قرار دهد.
– تضعیف روحیه: این تجربه می‌تواند منجر به تضعیف روحیه و افزایش احساس ناتوانی و بی‌اعتمادی شود.
اثرات جسمی:
– افزایش استرس: افزایش استرس ناشی از تهدید و تحقیر خانواده می‌تواند منجر به اختلالات جسمی مانند افزایش فشار خون، اختلالات گوارشی و سیستم ایمنی شود.
– بیماری‌های روانی: استفاده از خانواده به عنوان ابزار در شکنجه روانی می‌تواند منجر به بروز بیماری‌های روانی مانند افسردگی و اضطراب شود.
دلایل استفاده از خانواده برای شکنجه
1. ترس و فشار بر زندانی: استفاده از خانواده به عنوان ابزار در شکنجه برای ایجاد ترس و فشار بر روی زندانیان استفاده می‌شود تا اطلاعات یا اعترافاتی را از آنها بدست آورند.
2. تضعیف مقاومت روانی: با تهدید و تحقیر خانواده، ممکن است زندانیان تحت فشار روانی بزرگی قرار بگیرند و مقاومت روانی‌شان تضعیف شود.
3. محکم‌تر کردن کنترل و تسلط: استفاده از خانواده به عنوان ابزار در شکنجه به این امر کمک میکند که نیروهای امنیتی و حاکمیت بیشترین کنترل و تسلط را بر روی زندانیان داشته باشند.
ملاحظات قانونی و اخلاقی
استفاده از خانواده به عنوان ابزار در شکنجه برخلاف اصول حقوق بشر و اخلاقیات بین‌المللی است. این نوع شکنجه‌ها می‌تواند منجر به پیگرد قانونی علیه عاملان آنها شود و برای آنها مجازات‌هایی اعمال شود.
شکنجه روانی از طریق تهدید و استفاده از خانواده
استفاده از خانواده به‌عنوان ابزار در روش‌های شکنجه روانی یک روش بسیار تهاجمی و آسیب‌زننده است. این روش شامل تهدید، تحقیر و استفاده از اعضای خانواده زندانی به عنوان ابزار برای فشار روانی بر زندانی می‌شود.
روش‌های اجرای شکنجه روانی با استفاده از خانواده
1. تهدید و اذیت خانواده: افراد مسئول بر روی خانواده زندانی فشار می‌آورند تا اطلاعات یا اعترافاتی را از زندانی بدست آورند.
2. نشان دادن زندانی به خانواده: زندانی به دیدن خانواده‌اش می‌رود و در حضور آنها تحقیر و تهدید می‌شود، که این امر می‌تواند خانواده را به فشار روانی بزرگی تحت تاثیر قرار دهد.
3. استفاده از روابط خانوادگی: ممکن است اعضای خانواده به عنوان ابزار برای ایجاد فشار و تهدید برای زندانی مورد استفاده قرار بگیرند، به عنوان مثال با ایجاد شرایطی که برای زندانی خیلی مهم هستند (مثلاً ازدواج یا روابط خانوادگی).
تاثیرات روانی و جسمی استفاده از خانواده برای شکنجه
اثرات روانی:
– اضطراب و ترس: زندانی با احساس اضطراب و ترس از تهدید و تحقیر خانواده مواجه می‌شود.
– فشار روانی: تهدید به تحقیر یا آسیب زدن به خانواده می‌تواند زندانی را در فشار روانی بسیار بالا قرار دهد.
– تضعیف روحیه: این تجربه می‌تواند منجر به تضعیف روحیه و افزایش احساس ناتوانی و بی‌اعتمادی شود.
اثرات جسمی:
– افزایش استرس: افزایش استرس ناشی از تهدید و تحقیر خانواده می‌تواند منجر به اختلالات جسمی مانند افزایش فشار خون، اختلالات گوارشی و سیستم ایمنی شود.
– بیماری‌های روانی: استفاده از خانواده به عنوان ابزار در شکنجه روانی می‌تواند منجر به بروز بیماری‌های روانی مانند افسردگی و اضطراب شود.
دلایل استفاده از خانواده برای شکنجه
1. ترس و فشار بر زندانی: استفاده از خانواده به عنوان ابزار در شکنجه برای ایجاد ترس و فشار بر روی زندانیان استفاده می‌شود تا اطلاعات یا اعترافاتی را از آنها بدست آورند.
2. تضعیف مقاومت روانی: با تهدید و تحقیر خانواده، ممکن است زندانیان تحت فشار روانی بزرگی قرار بگیرند و مقاومت روانی‌شان تضعیف شود.
3. محکم‌تر کردن کنترل و تسلط: استفاده از خانواده به عنوان ابزار در شکنجه به این امر کمک میکند که نیروهای امنیتی و حاکمیت بیشترین کنترل و تسلط را بر روی زندانیان داشته باشند.
ملاحظات قانونی و اخلاقی
استفاده از خانواده به عنوان ابزار در شکنجه برخلاف اصول حقوق بشر و اخلاقیات بین‌المللی است. این نوع شکنجه‌ها می‌تواند منجر به پیگرد قانونی علیه عاملان آنها شود و برای آنها مجازات‌هایی اعمال شود.
بله، انواع مختلفی از شکنجه‌های روانی وجود دارند که برای شکستن روحیه و اراده زندانیان مورد استفاده قرار می‌گیرند. این روش‌ها اغلب به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که بدون ایجاد آسیب فیزیکی قابل مشاهده، تاثیرات عمیقی بر روان و سلامت روانی افراد بگذارند. در ادامه به برخی از این روش‌ها اشاره می‌شود:
1. حصر انفرادی
– توضیح: زندانی را برای مدت طولانی در یک سلول انفرادی بدون هیچ‌گونه تماس انسانی قرار می‌دهند.
– تاثیرات: ایجاد احساس تنهایی شدید، اضطراب، افسردگی و اختلالات روانی مانند توهمات و هذیان.
2. سلب خواب
– توضیح: جلوگیری از خواب زندانی به‌وسیله روشن نگه داشتن چراغ‌ها، ایجاد سر و صدا یا بیدار نگه داشتن مداوم.
– تاثیرات: خستگی شدید، اختلالات شناختی، سردرد، هذیان و اختلالات روانی.
3. بازجویی‌های مداوم و طولانی‌مدت
– توضیح: انجام بازجویی‌های طولانی‌مدت و مداوم بدون استراحت.
– تاثیرات: خستگی شدید، کاهش توانایی تصمیم‌گیری و ضعف روانی.
4. تهدید به آسیب رساندن به خانواده و عزیزان
– توضیح: تهدید زندانی به آسیب رساندن به اعضای خانواده یا دوستان نزدیک.
– تاثیرات: ایجاد ترس و اضطراب شدید، احساس گناه و بی‌پناهی.
5. توهین و تحقیر مداوم
– توضیح: توهین، تحقیر و برخورد تحقیرآمیز به‌طور مداوم با زندانی.
– تاثیرات: کاهش عزت نفس، احساس بی‌ارزشی و افسردگی.
6. استفاده از محرک‌های حسی شدید
– توضیح: استفاده از نورهای شدید، صداهای بلند و ناهنجار یا ایجاد وضعیت‌های ناپایدار حسی.
– تاثیرات: ایجاد استرس و اضطراب، سردرد و اختلالات روانی.
7. سلب دسترسی به اطلاعات و ارتباطات
– توضیح: جلوگیری از دسترسی به اخبار، ارتباط با دیگران و اطلاعات دنیای خارج.
– تاثیرات: ایجاد احساس بی‌خبری، اضطراب و ناامیدی.
8. نشان دادن تصاویر و ویدیوهای ترسناک یا تحریک‌آمیز
– توضیح: نمایش تصاویر یا ویدیوهایی با محتوای ترسناک، خشن یا تحریک‌آمیز.
– تاثیرات: ایجاد ترس، اضطراب، و استرس روانی.
9. تحمیل کارهای تکراری و بی‌هدف
– توضیح: وادار کردن زندانی به انجام کارهای تکراری و بی‌هدف.
– تاثیرات: ایجاد احساس بیهودگی، خستگی روانی و افسردگی.
10. تحمیل شرایط زندگی ناخوشایند
– توضیح: نگه داشتن زندانی در شرایط زیستی نامناسب مانند سلول‌های کثیف، تاریک و با دمای نامناسب.
– تاثیرات: ایجاد ناراحتی جسمی و روانی، اضطراب و افسردگی.
11. القای احساس بی‌زمانی
– توضیح: ایجاد شرایطی که زندانی نتواند زمان را تشخیص دهد، مانند عدم دسترسی به نور طبیعی یا ساعت.
– تاثیرات: ایجاد سردرگمی، اختلالات خواب و اضطراب.
12. اجبار به تماشای خشونت
– توضیح: وادار کردن زندانی به تماشای اعمال خشونت‌آمیز علیه دیگران.
– تاثیرات: ایجاد ترس، اضطراب، و احساس بی‌پناهی.
13. شکنجه روانی جنسی
– توضیح: تهدید به تجاوز جنسی، نمایش پورنوگرافی یا القای حس تجاوز جنسی.
– تاثیرات: ایجاد ترس، احساس شرم و تحقیر، و اختلالات روانی.
14. استفاده از اطلاعات شخصی برای تحقیر
– توضیح: استفاده از اطلاعات خصوصی و شخصی زندانی برای تحقیر و تخریب روانی او.
– تاثیرات: کاهش عزت نفس، احساس شرم و بی‌ارزشی.
15. محرومیت از نیازهای اساسی
– توضیح: محروم کردن زندانی از نیازهای اساسی مانند غذا، آب، بهداشت و خواب.
– تاثیرات: ضعف جسمانی و روانی، اضطراب و استرس شدید.
این روش‌ها همگی به‌طور جدی حقوق بشر را نقض می‌کنند و می‌توانند تاثیرات بلندمدت و مخربی بر سلامت روانی و جسمانی افراد داشته باشند. استفاده از این روش‌ها در هر شرایطی باید به‌طور جدی محکوم شود و تلاش‌های بین‌المللی برای جلوگیری از چنین اعمالی افزایش یابد.سازمان ملل بعنوان یک نهاد نظارتی در سطح جهان باید جمهوری اسلامی را از انجام چنین شکنجه هایی که حقوق انسانی افراد را به هر دلیلی پایمال میکند منع کند.باید کمپینهایی جهانی برای از بین بردن شکنجه تشکیل شود تا از ترویج و صدور شکنجه خوداری شود .به امید جهانی بدور از شکنجه
پژوهش و تکمیل گزارش:کبری محی
شکنجه در حکومت جمهوری اسلامی ابزاری برای گرفتن اعتراف اجباری و پرونده سازی علیه منتقدین و مخالفین حکومت است