آریو برزن ضو شورای مدیریتی جامعه‌ی دمکراتیک و آزاد روژهلات کوردستان «کودار» اعلام کرد:”باید خلق انتخابات ریاست جمهوری را با هر روش ممکن بایکوت کنند. ایران دیگر چیز تازه‌ای برای خلق‌ها ندارد”.
در مورد سیزدهمین دوره‌ی انتخابات ریاست جمهوری ایران و همچنین انتخابات شورای شهرها و روستاها در ایران، آریو برزن عضو شورای مدیریتی جامعه‌ی دمکراتیک و آزاد روژهلات کوردستان «کودار» با خبرگزاری فرات صحبت کرده و موضع‌گیری حزب خود در این رابطه را اعلام نمود.
خبرگزاری فرات: دور تازه‌ای از انتخابات در ایران بزودی برگزار می‌شود، وضعیت ایران در این مرحله را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
آریو برزن: رژیم اشغالگر ایران به سوی سیزدهمین دوره‌ی انتخابات ریاست جمهوری می‌رود. شرایط سیاسی و وضعیتی که جمهوری اسلامی ایران در آن قرار دارد با انتخابات‌های گذشته بسیار متفاوت است. اکنون از لحاظ مشروعیت داخلی به شدت نزول کرده است و برای اثبات سخنان خود توجه‌ی شما را به انتخابات پیشین مجلس جلب می‌کنم که علیرغم همه‌ی تلاش‌ها و تدارکات و فریب‌کاری‌های آنها، به گفته‌ی خودشان فقط ۴۲ درصد شهروندان به پای صندوق‌های رای رفتند و این نیز سقوطی جدی برای جمهوری اسلامی است که در نتیجه‌ی فساد و ناکارآمدی سیستم، با مشکلات جدی و بسیاری مواجه شده‌اند، به گونه‌ای که ایران با بحران‌های بزرگ اداری، فرهنگی، سیاسی و دیپلماتیک مواجه شده و در همه‌ی زمینه‌ها ایران دچار نزول گشته است.
آریو برزن در ادامه‌ی ارزیابی سیاسی ایران گفت، در ایران تنها طیفی که مجاز به ابراز نظر است، طیف حکومت است و آن هم بر پایه‌ی زور و اعمال فشار می‌باشد. به گفته‌ی خود آنها آنچه ایران را سرپا نگه داشته است، این طیف است که می‌خواهند حکومت ایران را حفظ کنند. همچنین ایران در همه‌ی زمینه‌ها دچار سقوط و فروپاشی شده است. اکنون ایران در پرتگاه سقوط قرار دارد به گونه‌ای که سیستم به زانو درآمده است. این سیستم توانایی اداره‌ای همه گوناگونی‌ها، تنوع‌ها و طیف‌ها را در گستره جغرافیایی ایران را ندارد. می‌توانیم بگوییم، به طور کلی مشروعیت سیستم زیرخط مشروعیت قرار گرفته است، این هم تاثیر بسیاری بر انتخابات‌های ایران می‌گذارد. حکومت ایران می‌خواهد با انتخابات نشان دهد که مردم حکومت را می‌خواهند، اما این امر از دست رفته است.
خبرگزاری فرات: ایران در عرصه بین‌المللی دارای چه وضعیتی است؟
آریو برزن: در سطح بین‌المللی نیز ایران را با فشار و انزوا مواجه کرده است. ایران در سطح بین‌المللی نتوانسته است دیپلماسی شایسته و درستی اجرا کند. طی ۴۰ سال گذشته به سطحی رسیده است که با همه‌ی کشورهای جهان روبرو شده است، اگرچه تاکنون جبهه‌ی گسترده‌ای علیه ایران تشکیل نشده است، اما علت آن برخی شرایط سیاسی دنیاست.
خبرگزاری فرات: موضع عمومی مردم در خصوص انتخابات این دوره چیست؟
آریو برزن: همه‌ی شکست‌هایی که ایران با آن مواجه شده است، همگی بر انتخابات ایران تاثیر می‌گذارند. مهمتر از همه این است که ما به عنوان یک سازمان سیاسی هر روز موضع‌گیری خلق‌ها را می‌بینیم و مردم با رژیم ایران مواجه می‌شوند و آماده نیستند به پای صندوق‌های رای بروند.
در مورد انتخابات ریاست جمهوری ایران گفته می‌شود که در سیزدهمین دوره‌ی خود قرار دارد، اما تمامی انتخابات پیشین در حقیقت بر اساس دو دوره بودند، اگر از دوره‌ی پس از جنگ میان ایران و عراق آغاز کنیم سپس دوره‌ی سازندگی آغاز می‌شود و پس از آن نیز دوره‌ی عدالت و پس از همه آنها دوره‌ی لیبرال. همزمان دوره‌ای که بیشتر از همه تاثیرگذار بوده است دوره‌ی لیبرال است. اما مهمترین نکته این است که آنها همه پروژه‌ها و برنامه‌های خود را در گذشته ارائه کرده‌اند، به همین دلیل می‌توانیم بگوییم، آنها چیز تازه‌ای نسبت به گذشته ندارند. بسیار در مورد این موضوع صحبت می‌شود که ممکن است شخصیتی نظامی یا لیبرال و یا اصولگرا بر سر کار بیاید، اما می‌دانیم همه‌ی آنها تفاوتی با یکدیگر ندارند و در ایران چیزی با عنوان جهان‌بینی جدید علمی نداریم. همه‌ی آنهایی که در میدان انتخابات وجود دارند، بخش‌های مختلف یک حکومت به نام ولایت فقیه هستند.
انتخابات کنونی ایران تکرار دوباره‌ی انتخابات‌های گذشته‌ی ایران است. این انتخابات در حالی انجام می‌شود که سیستم جمهوری اسلامی ایران کمترین سطح مشروعیت را دارد و مهمتر از همه این است که خلق دیگر هیچ اعتماد و باوری به انتخابات جمهوری اسلامی ایران ندارند. حکومت دیگر نمی‌تواند یک بار دیگر با فریبکاری و به زور مردم را به خیابان بیاورد. مردم سیستم را به خوبی شناخته‌اند و به همین دلیل به دنبال آلترناتیو می‌گردند. آنهایی که اکنون در ایران کاندید هستند، نمی‌توانند پاسخ مطالبات مردم باشند، چون اکنون فرهنگ جامعه و همه‌ی طیف‌های گوناگون ایران دچار تغییر شده‌اند.
خبرگزاری فرات: رژیم جمهوری اسلامی اکنون با چه بحران‌های دست به گریبان است؟
آریو برزن: در انقلاب ایران اولین مسئله‌ای که قرار بود حل شود، چگونگی مشارکت خلق‌ها در امور فرهنگی، سیاسی و آموزشی ایران بود، اما این مسئله تا کنون تعلیق شده است. کوردها، لرها و بلوچ‌ها و اعراب هیچ سرنوشت سیاسی مشخصی ندارند و مشخص نیست که چگونه باید در این امور مشارکت کنند. همزمان سیستم هیچ پروژه‌ای برای پایان دادن به کشتار کولبرها، برای پایان دادن به قتل و تحقیر کردن زنان، برای پایان دادن به نابودی محیط زیست ایران، و برای همزیستی مسالمت آمیز خلق‌ها ندارد. بلکه همه‌ی تلاش‌های آنها برای جایگاه و مقام است. حتی محمد جواد ظریف در سخنان اخیر خود آشکارا اعلام کرد؛’همه‌ی نیروها در تلاش برای رسیدن به حکومت و قدرت هستند’. در همه‌ی توافق‌های داخلی و خارجی ایران و کشورهای غربی تنها یک جایگاه خالیست و آن هم جایگاه مردم است. چیزی به نام مردم نوشته نشده است. در همه‌ی پروژه‌های محمدجواد ظریف چیزی تحت عنوان مردم وجود ندارد. پس او در مورد چه چیزی صحبت می‌کند؟ در مورد جنگ‌های میان دولت و سپاه و اینکه چگونه قدرت را به دست بگیرند. چگونه اقتصاد را تصاحب کنند و چگونه مردم ایران را سرکوب کرده و حکومت خود را قدرتمند‌تر نمایند.
از یک طرف کشته های قیام آبان ماه ٩٨ را داریم، از طرف دیگر نیز کشته‌های دی ماه ٩۶ هستند که تاکنون هیچ کس در مورد آنها صحبت نکرده و همچنین سرنوشت آنها نامشخص مانده است. نه دادگستری در مورد آنها صحبت می‌کند و نه هیچ طیف دیگری، اگر کسی نیز مانند نماینده‌ی تبریز در مورد آنها چیزی بگوید، سرکوب خواهد شد. وی همچنین تاکید کرد، تا این مسائل حل نشده باقی بمانند، تا محیط زیست همچنان نابود شود و در کنار آنها حقوق زنان پایمال گردد، مسائل این چنینی بدون هیچ راه‌حلی باقی می‌مانند. انتخابات چیزی نیست، انتخابات فقط یک رکن دیپلماسی است. در این انتخابات هیچ نماینده‌ی مردمی در وجود ندارد. آنهایی که بر صندوق‌ها نظارت می‌کنند، آنهایی که رای ها را می‌شمارند و آنهایی که نامشان به صندوق ریخته می‌شود، هیچ کدام از اینها نمایندگان مردم نیستند، بلکه همه بخشی از حکومت هستند.
ما معتقدیم آنچه در ایران انجام می‌شود انتخابات نیست بلکه فریب است. چون با اجبار و به زور مردم را به پای صندوق های رای بردن انتخابات نیست. بلکه انتخابات نیاز به جوی مملو از دمکراسی دارد. نتیجه‌ی بردن مردم به اجبار بر سر صندوق‌های رای توسط حکومت ایران روزی در جایی خود را نشان می‌دهد، چون مردم خیابان را انتخاب کرده‌اند نه حکومت را.
خبرگزاری فرات: زنان و جوانان به عنوان دو نیروی دینامیک جامعه دارای چه رویکردی در مقابل این نظام هستند؟
آریو برزن: آن کس که آینده باید برای آنها باشد و باید در آن مشارکت داشته باشد و در حقیقت آینده از آن آنهاست، جوانان هستند. در کنار آنها زنان نیز حضور دارند، چون نصف جامعه و یا حتی بیشتر از آن زنان هستند. آنها همزمان پیشاهنگان خیابان در ایران هستند و جزء سرکوب‌شده‌ترین اقشار جامعه‌اند. در قوانین اساسی ایران آنها به هیچ وجه در نظر گرفته نشده‌اند. هیچ تعریفی برای سیاست روز آنها وجود ندارد. حتی سیاست مردسالارانه فرصتی برای زنان باقی نگذاشته است و در تمامی عرصه‌ها زنان حذف شده‌اند و همه چیز به دست مردان سپرده شده است. به همین دلیل باید شعاری که در زمان میرحسین موسوی داده می‌شد و مردم می‌گفتند “رای من کجاست؟” باید اکنون این شعار توسط زنان و جوانان تکرار شود. حقیقتا رای زنان و جوانان به کجا می‌رود؟ اکنون تفکر و ذهنیت زنان و جوانان بسیار پیشرفته‌تر از گذشته است و آنها به خیابان‌ها آمده و پیشاهنگی آن را به عهده دارند. آنها با خود نوآوری دارند، ایدئولوژی و فکر تازه دارند و اثبات کرده‌اند حکومت ایران غیر از سیاست کشتن، اعدام و شکنجه چیز بیشتری برای زنان و جوانان ندارد. به همین دلیل کسانی که می‌توانند تغییر ایجاد کنند، زنان و جوانان هستند.
خبرگزاری فرات: شما راه حل را در چه می‌دانید و چه برنامه‌ای برای این دوره انتخابات در ایران دارید؟
آریو برزن: دولت ایران در این انتخابات قصد دارد انتخابات شورای شهر و روستاها را با انتخابات ریاست جمهوری در هم آمیزد و این نیز فریبی آشکار است و هدف از آن افزایش آمار شرکت کنندگان است.
در ابتدا مردم باید با هر روش ممکن انتخابات ریاست جمهوری را بایکوت کرده و به هیچ وجه در آن شرکت نکنند چون ایران حکومتی اشغالگر است و خلق‌مان را سرکوب می‌کند. همزمان فقط بایکوت کردن کافی نیست، بلکه باید به خیابان‌ها بیایند و با سازماندهی خود و پشتیبانی از یکدیگر و انجام کارهای فرهنگی و روشنفکری با یکدیگر همکاری کنند و موضع‌گیری مناسب نشان دهند. نکته دوم این است که در مورد انتخابات شهرها و روستاها مردم باید بسیار هشیار باشند تا زمانی که کاملاً از کسی مطمئن نباشند که این فرد می‌خواهد خدمت کند، به هیچ وجه به او رأی ندهند. البته ما به این مسئله شک داریم که ایران اجازه‌ی شرکت چنین افرادی در انتخابات را بدهد. اما یک بار دیگر تاکید می‌کنیم، به هیچ وجه در انتخابات ریاست جمهوری شرکت نکرده و باید این انتخابات بایکوت شود. چون هر رای به گلوله‌ای تبدیل می‌شود که به جان کولبری شلیک می‌شود، سبب بدتر شدن وضعیت محیط زیست می‌شود، سبب اشغالگری بیشتر و اعدام بیشتر می‌شود. در نهایت شعار همیشگی خود را «نه به اعدام، نه به کشتن زنان، نه به کشتن کولبرها؛ بله به دمکراسی، بله به آزادی و بله به آزادی زنان، بله به زندگی مسالمت‌آمیز خلق‌ها در کنار یکدیگر» تکرار می‌کنیم.