در روز جشن ملی کانادا در ایالت آلبرتا به ۱۰ کلیسا حمله و خرابکاری شده است. پلیس این حملات را با خشم بومی‌ها از کشف اجساد کودکان بومی و بی‌عدالتی سابقه‌دار مرتبط می‌داند.
در روزهای اخیر پیداشدن گورهای بی‌نام در اطراف کلیسایی خبرساز شده که زمانی کودکان بومی را به اجبار در آنجا سکونت داده بودند.
در شهر کلگاری روی در کلیسا با رنگ نارنجی و قرمز نقش‌هایی را کشیده‌اند. اقداماتی که رئیس کابینه آلبرتا “مخوف” توصیف کرده است.
کشف گورهای بی‌نام کودکان باعث شده که عده‌ای خواهان لغو جشن ملی “روز کانادا” در اول ژوئیه شوند
جیسون کنی، رئیس کابینه آلبرتا (نخست‌وزیر دولت محلی) می‌گوید یکی از کلیساهایی که به آن حمله شده کلیسای انجیلی آفریقایی در شهر کلگری است.
آقای کنی می‌گوید عبادت‌کنندگان این کلیسا همه از سرزمین‌هایی آمده‌اند که در آنها کلیساها خراب و سوزانده می‌شده است. او توییت کرده است:
“آنها با این امید به کانادا آمدند که در صلح و آرامش پیرو مذهبشان باشند. بعضی از این پناهجویان سابق حالا با این حملات شوکه شده‌اند.”
عدد ۲۱۵ چیست؟
علاوه بر نقش رنگی جای دست، عدد ۲۱۵ هم روی در کلیسا نوشته شده که به گفته کارآگاهان با “بخش‌های بسیار تاریک تاریخ کانادا” در نظام آموزشی مدارس شبانه‌روزی مرتبط است.
ماه مه گذشته بقایای ۲۱۵ دانش‌آموز بومی که در یکی از بزرگ‌ترین مدارس شبانه‌روزی کانادا مستقر بودند، پیدا شد. جسد این کودکان در گورهای بی‌نشان در استان بریتیش کلمبیا یافت شد.
کشف گور دسته جمعی کودکان بومی در کانادا
از آن زمان تا کنون چند کلیسا در استان‌های غربی کانادا که بومی‌های بیشتری زندگی می‌کنند، به آتش کشیده شد.
پلیس آلبرتا گفته وظیفه خود می‌داند که برای ایجاد “آشتی” و رفع “هراس چند نسل” تلاش کند اما در عین حال “خرابکاری‌هایی مانند این نه تنها غیرقانونی است بلکه باعث شکاف بیشتر و ایجاد ترس و خرابی بیشتر در شهرمان می‌شود.”
ماجرای آزار و اذیت کودکان بومی کانادا چیست؟
از زمان شکل گیری کشوری تحت عنوان کانادا در قرن نوزدهم میلادی، دولت این کشور در طرحی که برای “آشناکردن بومیان با فرهنگ مدرن” به اجرا در می‌آمد، کودکان بومیان کانادا را از خانواده و قبیله‌شان جدا می‌کرد و آنها را در مدارس شبانه‌روزی و نزد خانواده‌های سفیدپوست به فرزندخواندگی می‌فرستاد.
مدرسه‌های دولتی شبانه‌روزی و اجباری در قرن ۱۹ و ۲۰ میلادی در کانادا توسط گروه‌های مذهبی اداره می‌شد و هدف آن جذب کودکان بومی و ادغام آنها بود.
دهها هزار کودک بومی کانادا از میان صدها قبیله به چنین مدارسی اعزام شدند و تنها هنگامی که دوران دبیرستان را تمام کردند، اجازه یافتند به قبیله و خانواده خود بازگردند.
طرح جداسازی اجباری کی متوقف شد؟
طرح جداسازی کودکان بومیان کانادا تا سال ۱۹۷۰ اجرا می شد. اما اثرات آن همچنان باقی است و ابعاد تازه‌ای از آن یافت می‌شود.
بر اساس گزارشی جامع که از آن برنامه تهیه شده، اجرای طرح مدارس شبانه‌روزی برای کودکان بومیان کانادا، موجب سوء رفتار با این کودکان، آسیب رساندن به خانواده‌های آنها و تخریب فرهنگ قبایل بومی کانادا شده است.
با گذشت چند دهه از تعطیل شدن آخرین مدرسه شبانه‌روزی در کانادا، نسل‌های برجا مانده از آن زمان، در میان فقیرترین جوامع کانادایی هستند و اغلب آنها همچنان ترجیح می‌دهند که در مناطق تحت اداره قبیله خود (رزرویشن) زندگی کنند.
گزارش تحقیقی چه می‌گفت؟
۱۰ سال پیش کمیته تحقیق و بررسی طرح جداسازی کودکان بومیان کانادا، جزئیات تازه‌ای از بدرفتاری و آثار دراز مدت این طرح بر جامعه بومیان این کشور منتشر کرد. از جمله جزئیات آزار جنسی و جسمی کودکان.
آن گزارش همچنین نوجوانانی را که در دهه‌های گذشته از این مدارس مرخص می‌شدند، بسیار “مستعد بزهکاری، اعتیاد به الکل و مواد مخدر” ارزیابی کرد.
بسیاری از دانش آموزان مورد تنبیه بدنی قرار گرفته بودند، از دیدار با اعضای خانواده‌شان محروم شده و از صحبت کردن به زبان مادری و انجام رسوم و آیین‌های خود منع شده بودند.
ماه مه امسال چه اتفاقی افتاد؟
در ماه مه امسال،۲۰۲۱ ، گور جمعی بیش از ۲۰۰ کودک در مدرسه کملوپس پیدا شد که جامعه کانادا را شوکه کرد. برخی از اجساد کشف شده متعلق به کودکان سه ساله بود که هنوز علت و زمان مرگشان مشخص نیست.
مدرسه شبانه‌روزی کملوپس در سال ۱۸۹۰ توسط کلیسای کاتولیک تأسیس و در سال ۱۹۷۸ تعطیل شد.
اسناد موجود نشان می‌دهد دانش‌آموزان این مدرسه در معرض شیوع سرخک، سل، آنفلوانزا و سایر بیماری‌های مسری قرار داشتند و بسیاری جان خود را از دست دادند.
تحقیقات درباره این گورها ادامه دارد. جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا، این مساله را یادآور دردناک “یک فصل تاریک و شرم آور” از تاریخ کانادا خوانده و خواستار عذرخواهی کلیسای کاتولیک شده است.