پدر و مادر سعید زینالی، جوانی که بیست و دو سال پیش در جریان حوادث کوی دانشگاه بازداشت شد اما یکسال بعد مسئولان ایران منکر بازداشت او شدند و خانواده از سرنوشت او بی‌خبر است
اکرم نقابی، مادر سعید زینالی، جوانی که ۲۲ سال پیش در جریان حوادث کوی دانشگاه تهران در مقابل خانه خود بازداشت شد، از تلاش‌های بی نتیجه خود و همسرش برای یافتن حقیقت میگوید. مقامات قضایی و امنیتی ایران یک سال پس از بازداشت او منکر دستگیری او شدند.
خانم نقابی، در مصاحبه با بی‌بی‌سی فارسی گفت که بیست و دو سال گذشته و هر جایی که می‌توانستند مراجعه کردند اما نتیجه‌ای نگرفتند و به آنها گفتند که پرونده را بسته‌اند و آنها باید دست از پیگیری بردارند.
مادر سعید زینالی میگوید که الان هیچ نامه‌ای از آنها قبول نمی‌کنند و افزود: “بدون نتیجه و جواب مانده‌ایم.”
سعید زینالی، فارغ التحصیل رشته کامپیوتر از دانشگاه تهران فقط ۵ روز بعد از ۱۸ تیرماه ۱۳۷۸ و درگیری‌های کوی دانشگاه بازداشت و به محل نامعلومی منتقل شد.
خانم نقابی درباره بازداشت هاشم زینالی، پدر سعید که هفت سال پیش اتفاق افتاده میگوید: “آن زمان سپاه ما را احضار کرد و گفتند که باید تمام کنید. قبر می‌دهیم. پدرش قبول کرد و گفت باشد ما قبر داشته باشیم حداقل برویم سر خاک اما من اعتراض کردم و گفتم فقط قبری که باز شود و من بدانم که سعید من اینجا خاک است را قبول می‌کنم.”
به گفته خانم نقابی به آنها گفته شده که “نه شما جای اول ایستادید. باید دوباره جلسه شود. ما به شما خبر می‌دهیم.”
اما به جای “خبر دادن” به آنها ، پدر سعید زینالی بازداشت شده است.
سی‌ام آبان ماه ۱۳۹۳ هاشم زینالی ، پدر سعید زینالی بازداشت و با قرار وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی آزاد شد. آقای زینالی که به ۹۱ روز زندان و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شد، اعلام کرد که در مدت بازداشت در بند ۲ الف سپاه زندانی بوده و از او خواسته‌اند سرنوشت فرزندش را پیگیری نکند.
پیش از آن، در هفدهم مهرماه ۱۳۸۹ هم مادر و خواهر سعید زینالی بازداشت و با قرار کفالت آزاد شده بودند.
سال گذشته، سازمان عفو بین الملل درباره از مقامات ایران خواسته بود که درباره سرنوشت سعید زینالی توضیح دهند.
در توییت عفو بین الملل آمده بود: “دو دهه از ناپدیدسازی قهری فعال دانشجویی سعید زینالی می‌گذرد. عفو بین‌الملل در کنار خانواده رنجدیده او برای تحقق حقیقت و عدالت ایستاده است. مقامات ایران باید سرنوشت و وضعیت او را اعلام کنند و به این بی‌رحمی مستمر پایان دهند.
فشار برای منصرف کردن خانواده از پیگیری
مادر سعید زینالی درباره روز بازداشت او میگوید: “سه مامور با اسلحه آمدند و گفتند سعید را برای ۱۰ دقیقه سوال می‌برند. سعید در زمان بازداشت ۲۲ ساله بود.”
به گفته خانم نقابی، پس از بازداشت پسرش یکبار خانه آنها بازرسی شده و وسایل پسرش را ماموران با خود بردند. او میگوید که آخرین بار دو یا سه ماه بعد از بازداشت از زندان تماس کوتاهی گرفت، گفته من خوب هستم و دنبال کارهایم باشید، بعد از آن هیچ خبری از پسرش ندارد.
محمود سالارکیا، معاون سابق دادستان تهران در امور زندان‌ها و محمدرضا نقدی، رئیس حفاظت اطلاعات نیروی انتظامی در سال ۱۳۷۸ از جمله مسئولانی هستند که به گفته خانم نقابی با او درباره فرزندش صحبت کرده‌اند و محمدرضا نقدی خطاب به او گفته است که پسر شما را بچه‌های عملیات ما دستگیر کرده‌اند.
اما پی‌گیری‌های خانواده سعید زینالی در نهایت به هیچ نتیجه‌ای نرسید و غلامحسین محسنی اژه‌ای، سخنگوی وقت قوه قضائیه گفته بوده که بازداشت او تایید نشده است.
مادر سعید زینالی حتی ملاقاتی با غلامحسین محسنی اژه ای به عنوان سخنگوی قوه قضائیه داشته و درباره این ملاقات میگوید: ” آقای اژه‌ای در ملاقاتی که با من داشت گفت شما به ما سرنخ نمی‌دهید. اینها که به من می‌گویید درست نیست.”
در روز هجدهم تیر سال ۱۳۷۸ و در پی اعتراض دانشجویان دانشگاه تهران به تعطیلی روزنامه “سلام”، مأموران انتظامی و لباس شخصی به کوی دانشگاه تهران حمله کردند که به پنج روز ناآرامی منجر شد.
مقامات رسمی فقط کشته شدن عزت ابراهیم‌نژاد، سرباز وظیفه را تایید کردند.
در پرونده شکایت دانشجویان از نیروی انتظامی و لباس شخصی ها هم یک سرباز به نام اروجعلی ببرزاده به اتهام سرقت یک ریش تراش محکوم و پرونده بایگانی شد.
اکبر محمدی، دانشجوی بازداشت شده در کوی دانشگاه ۱۳۷۸ در حالی که در اعتصاب غذا به سر می‌برد در مرداد ۱۳۹۵ به طرز مشکوکی در زندان اوین جان باخت. او ابتدا به اعدام و سپس به ۱۵ سال زندان محکوم شده بود.
جمعه گذشته همزمان با بیست و دومین سالگرد حادثه کوی دانشگاه تهران شماری از فعالان مدنی از جمله نرگس محمدی و شهناز اکملی، مادر مصطفی کریم بیگی، از کشته شدگان اعترضات سال ۱۳۸۸ در مقابل خانه سعید زینالی جمع شدند و با سرود خوانی یاد او را گرامی داشتند.