پرویز کردوانی، جغرافیدان و پدر علم کویرشناسی علمی در ایران، شامگاه چهارشنبه، ۲۷ مرداد، در سن ۹۰ سالگی درگذشت.
پرویز کردوانی به سرطان مغز استخوان مبتلا بود.
آقای کردوانی پس از گرفتن مدرک دیپلم در ایران به آلمان رفت و پس از دریافت مدرک دکترا در رشته عمران کویر به ایران بازگشت.
او مدیر کل دفتر مطالعات آموزشی دانشگاه تهران در فاصله سال‌های ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۴ و پس از آن بنیانگذار و رئیس مرکز تحقیقات مناطق کویری و بیابانی ایران در ایران بود.
او از جمله منتقدان سیاست‌های آبی دولت‌ها بود و از ۳۰ سال پیش در کتاب‌های متعددی درباره «غارت آب»، «نشست زمين» و «شوری چاه‌ها» در کشور هشدار داده بود.
دیدگاه‌های او درباره برخی موضوع‌های محیط زیست ایران از جمله مخالفت با احیای دریاچه ارومیه با انتقاداتی همراه بود.
آقای کردوانی با توجه به شرایط اخیر این دریاچه معتقد بود آن را باید رها کرد و به دنبال ایجاد جنگل و مراتع بود و دیگر نباید به دریاچه ارومیه دل بست، چرا که به گفته او این دریاچه یک «بیماری لاعلاج» گرفته و قابل درمان نیست.
او همچنین برای حل مسئله گرد و غبار در ایران و تثبیت خاک بیابان‌ها، پاشیدن ریگ را به جای مالچ پیشنهاد کرده بود.