امیر خان متقی، سرپرست وزارت خارجه طالبان برای نخسیتن بار در یک نامه سرگشاده به کنگره ایالات متحده آمریکا اذعان کرده است که افغانستان با بحران مالی و اقتصادی مواجه است و از آن کشور خواسته است تا هر چه زودتر دارایی مسدودشده افغانستان را آزاد کند.
وزارت خارجه طالبان در این نامه تاکید کرده است که “انسداد دارایی افغانستان از سوی آمریکا، شهروندان این کشور را از دسترسی به نان و دارو محروم کرده است و توجیه سیاسی ندارد و به حیثیت دولت و مردم امریکا لطمه وارد می‌کند”.
پس از تسلط طالبان در افغانستان، میلیاردها دلار پول ذخیره افغانستان از سوی دولت آمریکا بلوکه شده است.
در این نامه وزیر خارجه طالبان آمده است: “ما باورمندیم که مسدود کردن پول های افغانستان نه مشکل را حل می کند و نه خواست مردم آمریکا است، بنابراین دولت شما باید پول های ما را آزاد کند
نامه سر گشاده طالبان به کنگره/کانگرس آمریکا با آن که لحنی آشتی‌جویانه دارد و از آن کشور خواسته است تا با عادی‌سازی روابط با طالبان، روی معادن، صنعت و کشاورزی در افغانستان سرمایه‌گذاری کنند، در عین حال هشدار می‌دهد که در صورت عدم آزادسازی سرمایه‌های افغانستان، جهان نیز با موج جدیدی از پناهجویان افغانستان و پیامدهای اقتصادی آن مواجه خواهد شد.
پیشتر از سقوط دولت سابق و در جریان مذاکرات صلح میان آمریکا و طالبان، سازمان ملل متحد و جامعه جهانی هشدار داده بودند که دولتی را که در نتیجه جنگ و به زور به قدرت برسد، به رسمیت نخواهند شناخت.
آقای متقی ظاهرا با توجیه تسخیر مسلحانه قدرت، در این نامه نوشته است که با فرار غیرمسولانه اشرف غنی، رئیس جمهوری سابق، آن‌ها بر اساس در خواست مردم به ویژه شهروندان “به خاطر جلوگیری از خلا قدرت و هرج و مرج” وراد کابل شدند و “دولت مستقل” ایجاد کردند.
در این نامه ادعا شده که طالبان “جزایر قدرت و فساد را در افغانستان ریشه‌کن کرده‌اند و هیچ تهدیدی از افغانستان حالا متوجه کشورهای خارجی نسیت”.
جامعه جهانی و سازمان ملل متحد هشدار داده‌اند تا زمانی که طالبان حقوق بشر، اقلیت‌ها و حقوق زنان را رعایت نکنند، هرگز دولت آن‌ها را به رسمیت نخواهند شناخت.
وزارت خارجه طالبان نوشته که وقت آن است که آمریکا به تعهدات خود عمل کند و “اکنون مسئله اساسی مردم ما امنیت مالی است که عامل آن تعزیرات دولت آمریکا بر پول مردم ما است.”
طالبان در این نامه گفته‌اند: “باید از گذشته تلخ درس بگیریم. گزینه تحریم و فشار نمی تواند به بهبود روابط ما کمک کند. ما نگرانی‌های جامعه بین‌المللی و ایالات متحده را درک می کنیم و لازم است که هر دو طرف باید گام های مثبتی برای ایجاد اعتماد بردارند.”
با تسخیر مسلحانه قدرت از سوی طالبان پیش از آنکه مذاکرات صلح میان آن‌ها و دولت سابق به نتیجه برسد، کشورهای تمویل کننده افغانستان کمک‌های مالی و بشردوستانه خود را به این کشور متوقف کردند.
این اقدام جامعه جهانی و آمریکا باعث شده است که نهادهای مالی و سازمان ملل متحد پیوسته از بروز یک بحران بشری در افغانستان سخن بگویند.
در حال حاضر پیامدهای جنگ، خشکسالی، شیوع کرونا و حالا با آمدن طالبان توقف کمک‌ها و نرخ بیکاری، مشکلات گسترده‌ای را دامن‌گیر مردم افغانستان ساخته است. تا جایی به گفته سازمان های بین‌المللی بیش از بیست میلیون نفر در این کشور با فقر شدید مواجه است و از این میان ده‌ها هزار افغان دیگر در تلاشند برای نجات از گرسنگی و بیکاری خود را به کشورهای همسایه و یا غرب برسانند.
از سویی هم کشورهای همسایه و منطقه در حال حاضر مرزهای خود را به روی پناهجویان افغان بسته‌اند و با روی کار آمدن دولت طالبان، نگران موج جدید میلیونی فرار افغان‌ها از بیکاری و سیاست‌های طالبان به سوی کشورهای شان هستند.
وزارت خارجه طالبان اما استدلال می‌کند که بحران کنونی در افغانستان بشری است و به گفته آن‌ها آمریکا و جامعه جهانی نباید با این وضعیت استفاده سیاسی کنند.