حمید نوری در تازه‌ترین جلسه دفاع از خود گفته است که فرد دیگری با نام مستعار “حمید عباسی” در زندان گوهردشت حضور داشته است.
این چهل و چهارمین جلسه محاکمه حمید نوری و سومین جلسه از دفاعیات اوست.
آقای نوری در سومین جلسه دفاعش، به اتهامات جنایت جنگی و قتل پاسخ می‌دهد.
او در پاسخ به سوال دادستان درباره حضورش در زندان گوهردشت گفت یک بار که به زندان گوهردشت رفته بود متوجه شد آنجا نیز فردی به نام حمید هست که نام مستعار او نیز عباسی بود.
حمید نوری تاکید کرد که به هیچ یک از بندهای زندان گوهردشت نرفته است.
حمید نوری متهم است که در کشتار هزاران زندانیان سیاسی از سازمان مجاهدین خلق مجاهد و گروه‌های چپ در تابستان ۱۳۶۷در زندان گوهردشت نقش داشته است. او پذیرفته که نام مستعار او نیز حمید عباسی بوده و در زندان کار می‌کرده.
حمید نوری در این جلسه گفت “احتمال دارد” از زندانیانی که ممکن بود بعد از آزادی “شیطنت کنند”، مصاحبه گرفته باشد اما در مصاحبه جمعی با زندانیان نقشی نداشته است.
او همچنین در این جلسه بر روی نقشه هوایی زندان گوهردشت درباره محل کار خود توضیح داد.
او همچنین گفت در برخی موارد زندانیانی که “فرار کرده بودند” و خانه‌شان به عنوان ضمانت گذاشته بود، مصادره شده است. او پیشتر گفته بود در زمان او هیچ زندانی در زمان مرخصی فرار نکرده است.
حمید نوری در این جلسه بارها به ایرج مصداقی اشاره کرد که به عنوان نخستین شاکی در دادگاه شرکت کرده بود. او به کنایه از ایرج مصداقی به عنوان “قهرمان این داستان” نام برد و گفت همه این روایت‌ها درباره اعدام و شکنجه در زندان ساخته و پرداخته اوست.
در این جلسه نیز همچون دو جلسه قبل دفاع آقای نوری، افرادی از خانواده او و سفارت ایران در سوئد در دادگاه حاضر بودند.
در طول جلسه قاضی چند مرتبه از حمید نوری خواست لحن و تُن صدایش را که گاهی بلند و تند می‌شد کنترل کند و به سوالات پاسخ دهد.
حمید نوری که پیشتر فرمان مرداد ۱۳۶۷ آیت‌الله خمینی درباره برخورد با زندانیان سیاسی را زیر برده بود گفت آیت‌الله خمینی در سالگرد انقلاب ایران در سال ۱۳۶۷ یک فرمان عفو و آزادی درباره زندانیان سیاسی صادر کرد.
در این جلسه قاضی اعلام کرد برای دفاعیات آقای نوری علاوه بر چهار جلسه در نظر گرفته شده، یک جلسه دیگر در نهم آذر ماه برگزار خواهد شد. قرار است در آن جلسه نیز مجددا حمید نوری در دادگاه صحبت کند و به سوالات وکلای شاکیان پاسخ دهد.
او پیشتر در دو جلسه قبل که فرصت یافت تا از خود دفاع کند گفته بود کشتار زندانیان سیاسی در تابستان سال ۱۳۶۷ در زندان‌های تهران “جعلی و توهمی” است. او همچنین اتهامات را “تهوع آور و ساختگی” خواند.
او گفت درباره اینکه شاکیان پرونده اساسا در زندان بوده‌اند یا نه تحقیق نشده است. او تاکید کرد که مشخص نیست وسایلی که خانواده‌ها به عنوان اشیای بازمانده از زندانیان به دادگاه ارائه کرده‌اند نیز واقعی باشد.
او گفته بود در کیفرخواست نام ۱۳۶ نفر به عنوان افراد اعدام شده ارائه شده است اما دادستان در این مورد استعلامی نکرده است.