نود و چهارمین دوره جوایز آکادمی اسکار شامگاه یکشنبه ۷ فروردین در سالن تئاتر دالبی لس‌آنجلس برگزار شد و در کمال شگفتی «کودا»، ساخته سیان هدر، جایزه بهترین فیلم را از آن خود ساخت.
سیان هدر همچنین جایزه بهترین فیلم‌نامه اقتباسی را هم دریافت کرد تا در مهم‌ترین رویداد سال هالیوود، او برنده بزرگ باشد.
خانم هدر پس از کاترین بیگلو با فیلم «مهلکه» (۲۰۰۸) و کلوئی ژائو با «خانه به دوش‌ها» (۲۰۲۰) سومین زنی است که توانست جایزه بهترین فیلم را در اسکار دریافت کند، آن هم در دوره‌ای که تصور می‌شد «قدرت سگ» ساخته جین کمپیون جوایز را درو کند.
«قدرت سگ» در ۱۲ رشته کاندیدا شده بود، اما تنها توانست یک جایزه را از آن خود کند که آن جایزه ارزشمند بهترین کارگردانی بود.
به این ترتیب جین کمپیون هم پس از کاترین بیگلو و کلوئی ژائو با «خانه به دوش‌ها» (۲۰۲۰) سومین زنی است که اسکار بهترین کارگردانی را دریافت کرده است.
این میان فیلم «تلماسه» ساخته دنیس ویلنوو با کسب شش مجسمه طلایی اسکار توانست موفقیتی خیره‌کننده داشته باشد.
بهترین موسیقی، بهترین صدابرداری، بهترین تدوین، بهترین طراحی صحنه، بهترین فیلم‌برداری و بهترین جلوه‌های ویژه رشته‌هایی هستند که فیلم علمی – تخیلی «تلماسه» موفق شد در آن رقبا را کنار بزند. این فیلم در ۱۰ رشته نامزد شده بود و از این نظر پس از فیلم «قدرت سگ» پیشتاز بود.
آریانا دبوس نیز توانست تنها اسکار را برای فیلم «داستان وست‌ساید»، ساخته استیون اسپیلبرگ به ارمغان بیاورد. خانم دبوس در رشته بازیگر نقش مکمل زن کاندیدا شده بود و با موفقیت در این بخش به نخستین زن برنده جایزه اسکار تبدیل شد که به‌طور علنی همجنس‌گرایی خود را اعلام کرده است. نکته آن که در نسخه ۱۹۶۱ فیلم «داستان وست‌ساید» نیز ریتا مورنو با بازی در همین نقش توانسته بود اسکار بگیرد.
اما جز این جایزه، فیلم اسپیلبرگ که چندان در جلب نظر منتقدان هم موفق نبود، نتوانست توفیقی در این دوره اسکار داشته باشد.
این بین تروی کوتسور، بازیگر ناشنوای فیلم «کودا» موفق شد برنده جایزه بهترین نقش مکمل مرد شود، رشته‌ای که در آن جسی پلمونس و کدی – اسمیت مک‌فی، بازیگران فیلم «قدرت سگ» نیز کاندیدا بودند. به این شکل «کودا» در مجموع سه مجسمه اسکار را در این دوره به دست آورد. توضیح درباره نام فیلم این که کودا حروف اول عبارتی به معنای فرزند یک پدر و مادر ناشنواست.
اما در رشته بهترین فیلم بین‌المللی، «ماشینم را بران» اثر ریوسوکه هاماگوچی که بر اساس داستانی از هاروکی موراکامی، نویسنده برجسته ژاپنی، ساخته شده است، برنده شد.
کارگردان ناکام در این رشته اصغر فرهادی بود که فیلم «قهرمان» او نتوانست جزو نامزدهای نهایی باشد. با این حال ریوسوکه هاماگوچی در این رشته با فیلم‌های تحسین‌شده‌ای نظیر «دست خدا» ساخته پائولو سورنتینو رقابت می‌کرد.
حاشیه مراسم امسال نیز به اسم ویل اسمیت رقم خورد. ماجرا از این قرار بود که کریس راک، کمدین، جوکی را روی صحنه در رابطه با همسر ویل اسمیت و مشکل ریزش موی او تعریف می‌کند، اما پاسخ این جوک یک سیلی بود که از اسمیت دریافت کرد. دقایقی پس از این رخداد شوکه‌کننده برنده جایزه بهترین بازیگر اعلام شد و او کسی نبود جز ویل اسمیت برای بازی در فیلم «شاه ریچارد».
پس از آن هم جایزه بهترین بازیگر زن به جسیکا چستین برای فیلم «چشم‌های تامی فی» رسید. این فیلم جایزه بهترین گریم را نیز از آن خود کرد.
فهرست برندگان نود و چهارمین دوره جوایز اسکار به شرح زیر است:
بهترین فیلم: سیان هدر – کودا
بهترین بازیگر مرد: ویل اسمیت – شاه ریچارد
بهترین بازیگر زن: جسیکا چستین – چشم‌های تامی فی
بهترین کارگردان: جین کمپیون – قدرت سگ
بهترین ترانه: بیلی آیلیش و فینیاس اوکانل – زمانی برای مردن نیست
بهترین بازیگر نقش مکمل زن: : آریانا دبوس – داستان وست‌ساید
بهترین بازیگر نقش مکمل مرد: تروی کوتسور – کودا
بهترین فیلم بین‌المللی: ریوسوکه هاماگوچی – ماشینم را بران
بهترین فیلم‌نامه اقتباسی: سیان هدر – کودا
بهترین فیلم‌نامه غیراقتباسی: کنت برانا – بلفاست
بهترین موسیقی فیلم: هانس زیمر – تلماسه
بهترین طراحی لباس: جنی بیوان – کروئلا
بهترین گریم: لیندا داودز، استفانی اینگرام و جاستین رالی – چشم‌های تامی فی
بهترین صدابرداری: مک راث، مارک مانجینی، تئو گرین، ران بارتلت و دو همفیل – تلماسه
بهترین جلوه‌های ویژه: – پائول لمبرت، تریستان مایلز، برایان کونور و جرد نفزر – تلماسه
بهترین طراحی صحنه: پاتریس ورمت و سوزانا سیپوس – تلماسه
بهترین فیلم‌برداری: گریگ فریزر – تلماسه
بهترین تدوین فیلم: جو واکر – تلماسه
بهترین فیلم کوتاه: آنیل کاریا و ریز احمد – خداحافظی طولانی
بهترین انیمیشن بلند: افسون (کمپانی والت دیزنی)
بهترین انیمیشن کوتاه: آلبرتو میلگو و لئو سانچز – برف پاک‌کن
بهترین مستند کوتاه: بن پرادفوت – ملکه بسکتبال
بهترین مستند بلند: احمیر خلیب تامپسون (کویستلووی) – تابستان سول (یا زمانی که انقلابی از تلویزیون پخش نمی‌شد)