تنها چند ساعت از اعلامیه ی مفصل و تهدید کننده ی وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی که خبر از دستگیری «لیدر»های اعتراضات و «دستاوردهای» خود در «جمع کردن» اغتشاشات می داد می گذاشت که در برابر چشمان نگران وزارت سرکوب و مقامات ارشد جمهوری اسلامی، مردم ایران روزی را رقم زدند که بدون تردید در تاریخ مبارزات قهرمانانه ی ایران به یادگار خواهد ماند.

پانزدهمین روز اعتراضات با اعتصاب گسترده در کردستان ایران آغاز شد، با تحصن و تظاهرات در ۱۱۰ دانشگاه کشور ادامه یافت، با پیوستن دانشجویان به مردم در خیابان ها ابعاد بی سابقه ای پیدا کرد و تا نیمه شب ادامه یافت و سرانجام با تظاهرات غرورآفرین ایرانیان در خارج از کشور، ایران را به یک فریاد تبدیل کرد که صدای آن در سرتاسر جهان شنیده شد.

گستردگی تظاهرات روز شنبه به اندازه ای بود که هیچ رسانه و نشریه ای نمی توانست همه ی ابعاد آن را منعکس کند. خبرها و گزارش ها پی در پی می آمدند و می گذشتند: کردستان اعتصاب کرد، تظاهرات و تجمعات دانشجویی آغاز شد، بر نام های دانشگاه های معترض ساعت به ساعت اضافه می شد. قهرمانان خیابان ها، این بار منتظر تاریکی هوا نماندند. شهرهای مختلف یکی پس از دیگری به اعتراض پیوستند. در تهران که امکان گزارش اعتراضات از شهرهای دیگر بیشتر بود، این اعتراضات از شمار خارج شدند. دختران جوان مثل همیشه پیشتاز بودند، آن ها روسری از سر برداشتند و برای ساعاتی خیابان ها را از تسلط جمهوری اسلامی آزاد کردند. معترضان با حرکت های هوشمندانه ی خود به ادامه و گسترش اعتراضات در نقاط مختلف پایتخت یاری رساندند. گوش به توصیه هایی که از هر طرف مطرح می شود ندادند، جنگ و گریز خیابانی به راه انداختند، خیابان ها و مسیرهای حرکت و تردد ماموران انتظامی را مسدود کردند، خشم و مبارزه ی آن ها تنها متوجه ی نیروهای سرکوب بود. در ده ها ویدئویی که از اعتراضات خیابانی روز شنبه در شبکه های اجتماعی منتشر شد، حتی یک نمونه از حمله به ساختمان ها، آتش زدن مغازه ها و بانک ها و سایر اماکن دیده نشد، وسایل نقلیه و ابزار و آلات سرکوب گران بود که در آتش خشم و برای دفاع از خود در آتش سوخت.

وقایع شنبه ۹ مهر ۱۴۰۱ نشان داد برخلاف همه ی نغمه های ناامیدکننده، اعتراضات در ایران به خوبی سازماندهی می شود، معترضین می دانند کی و کجا به خیابان بیایند. کی و به چه صورت متفرق بشوند تا تلفات و صدمات سرکوبگران را به حداقل برسانند و نیروی خود برای ادامه ی اعتراضات را حفظ کنند. شعارها از یک دستی و روشنی برخوردار است. تظاهر کنندگان به همه ی تلاش ها، شعارها و افرادی که تلویزیون ها و رسانه های قدرتمند می کوشند به مردم و اعتراضات حقنه کنند بی تفاوت هستند.

جوانانی که دیروز در کف خیابان ها بودند، همراه با دانشجویانی که گسترده ترین اعتراضات خود را سازمان داده اند، در کنار صدها هزار ایرانیانی که به حمایت از آن ها در خارج از کشور به خیابان رفتند، روز ۹ مهر ۱۴۰۱ را به روزی تاریخی در تاریخ مبارزات آزادی خواهانه ی ایران تبدیل کردند.

روز شنبه مردم قدرتمندتر شدند و حالا می توان با امیدواری بیشتری به ادامه و آینده ی این جنبش باشکوه چشم دوخت. جنبشی که با اعتراض به قتل مهسا امینی جرقه خورده، به احترام او جنبش «ما» شده و نام او را هرگز فراموش نخواهد کرد.