دو زندانی سیاسی در ایران در اعتراض به انتقال‌های اخیر شماری از زندانیان سیاسی به شهرهای دیگر اعتصاب غذا کرده‌اند و می‌گویند در صورتی که به خواسته‌هایشان رسیدگی نشود، زندانیان دیگری نیز به آنان خواهند پیوست.
امیرسالار داودی، وکیل دادگستری و بکتاش آبتین، عضو هیات دبیران کانون نویسندگان ایران، خواهان پایان بلاتکلیفی اسماعیل عبدی، فعال صنفی معلمان شده‌اند که ۶ سال از حکم حبس ۸ ساله‌اش را گذرانده است.
آقای عبدی از زندان اوین برای انتقال به رجایی‌شهر برده شده اما گفته می‌شود که هنوز در هیچ یک از زندان‌های کرج پذیرش نشده است.
آقایان داودی و آبتین در اطلاعیه اعلام اعتصاب غذای خود گفته‌اند: “در همین روزها آتنا دائمی از زندان اوین به زندان لاکان شهر رشت، سپیده قلیان به زندان بوشهر و مریم اکبری منفرد به زندان سمنان منتقل شده‌اند”.
روز جمعه گفته شد که کسری نوری، از دراویش گنابادی زندانی هم از زندان اوین منتقل شده است.
فعالان مدنی و حقوق بشر ایرانی می‌گویند مقام‌های قضایی و امنیتی با انتقال زندانیان، به ویژه زندانیان سیاسی زن به شهرهای دیگر عملا تبعید را به مجازات آنها اضافه می‌کنند.
امیرسالار داودی و بکتاش آبتین گفته‌اند: “این نوع انتقال‌ها بخشی از جریان تحمیل سکوت و سکون به زندانیان است. ما خواهان توجه عملی مقام‌های قضایی و اجرایی به خواست اسماعیل عبدی و پایان دادن به بلاتکلیفی سرگردانی ایذایی او هستیم.”
این دو انتقال زندانیان را “ستم مضاعف” خوانده‌اند و گفته‌اند: “در آستانه سال نو این عیدی نظام قضایی و حکومت به ما زندانیان سیاسی و خانواده‌های ماست.”
مریم اکبری منفرد، زندانی سیاسی که 12 سال بدون مرخصی در حبس بوده به تازگی به زندان بدون اطلاع قبلی به زندان سمنان منتقل شد.
خانم منفرد در جریان سرکوب اعتراضات ۱۳۸۸ بازداشت و به ۱۵ سال حبس محکوم شد. او برای عضویت در سازمان مجاهدین خلق مجرم شناخته شد، اتهامی که رد کرده است.
آتنا دائمی، دیگر زندانی سیاسی است که در روزهای اخیر از زندان محل نگهداری‌اش منتقل شده است.
انسیه دائمی، خواهر او در شرح این انتقال نوشت: “اقتداری دیگر از سربازان حکومت جمهوری اسلامی ایران، آتنا دائمی شب گذشته با پابند و دستبند در زندان اوین جمهوری اسلامی بازداشت شد و به زندان لاکان رشت تبعید شد. برای نشان دادن اقتدار بیشتر تماس تلفنی او را نیز قطع کرده‌اند و وسایل شخصیش را هم تحویل نگرفتند.”
به ترتیب مشابهی سپیده قلیان نیز با دستبند و پابند از زندان محل نگهداری‌اش منتقل شده است.
زینب جلالیان هم از جمله زندانیانی است که انتقال پیاپی او به عنوان شکلی از اذیت و آزار مطرح شد.
امیرسالار داودی، که وکالت خانم جلالیان را به عهده داشت پیش از زندانی شدنش گفته بود که مرخصی موکلش را منوط به مصاحبه تلویزیونی کرده‌اند و افرادی از وزارت اطلاعات و سپاه، همچنان از او می‌خواهند مقابل دوربین بنشیند و علیه خود مصاحبه کند.
مقام‌های ایرانی، از جمله محمدجواد ظریف، وزیر خارجه، به تاکید با انکار واقعیت می‌گویند که در ایران کسی برای بیان عقیده و فعالیت‌های سیاسی و مدنی مسالمت‌آمیز زندانی نمی‌شود.
به تازگی آیت‌الله علی خامنهای، رهبر ایران، گفت: “گروهی از این روشنفکرنماها عنوان دگراندیش را در مقابل جمهوری اسلامی قرار دادند. من گفتم این مسئله ما نیست ما با اندیشه شما کاری نداریم. دشمنی نباید بکنید.”
آیت‌الله روح‌الله خمینی، رهبر قبلی جمهوری اسلامی هم گفته بود: “همه احزاب در ایران آزاد خواهند بود مگر آنکه مخالف با مصالح ملت باشد. در آن صورت از فعالیت آنها جلوگیری می شود. لکن اظهار عقاید آزاد است.”
ایران یکی از بزرگترین زندان‌های روزنامه‌نگاران در جهان است و مخالفان حکومت اجازه فعالیت رسمی و علنی ندارند.