با توجه به تهدیدهای جمهوری اسلامی علیه احزب کوردستان ایران، پیام نهفته در بطن کنفرانس می‌تواند چنین هم باشد که با دیدار سران دو حزب دموکرات کوردستان ایران و پژاک، رویکردی تغییری نسبت به فعالتیهای سیاسی خود را در پی بگیرند. چونکه تهدیدهای جمهوری اسلامی هر راهی را بر احزاب کوردستان مسدود و خواسته‌های نامعقول جمهوری اسلامی در مورد دستگیری و تحویل رهبران احزاب کوردی و خلع سلاح و اخراج این احزاب از اقلیم کوردستان اگر تداوم یابد و جمهوری اسلامی بر آن اصراربورزد، راهی جز آغاز مبارزه‌ی مسلحانه برای احزاب کوردی را باقی نخواهد گذاشت. احتمال میرود، گزینه نزدیکی و اتحاد احزاب شرق کوردستان در برابر تهدیدهای ایران، فصل تازه‌ای از مبارزات به حق ملت کورد در ایران را شاهد باشیم.
کوردانه: روز سەشنبه ۶ ژوئن، در محل پارلمان اتحادیە اروپا در بروکسل، کنفرانسی تحت عنوان “زن، زندگی، آزادی و “ایران بر سر دو راهی سرکوب یا انقلاب” توسط “پلاتفورم دموکراتیک ایران”- که هیچ نامی از آن در عرصه سیاسی کوردستان و ایران نبوده و یکباره سر از خاک در آورده است برگزار شد.
در واقع می‌توان گفت، این پلاتفورم با کمک مالی و فکری کنگره ملی کوردستان(K.N.K) برگزار شد. این کنفرانس با حضور سه حزب کوردستان(ایران) و معدود کنشگران ایرانی غیرکورد و نیروهای هوادار (K.N.K)برگزار شد.
در تماس های مختلف کوردانه با احزاب و شخصیتهای غیر وابسته به تفکر اوجالان، که آیا آنها برای این کنفرانس دعوت شده‌اند یا نه؟
پاسخ این بود: آنها هیچ دعوت نامه‌ای دریافت نکرده‌اند. یکی از احزابی که عضو کنگره ملی کوردستان است و رابطه نزدیکی با پژاک دارد، در سوالی از پژاک چرا آنها دعوت نشده اند! ابراز داشتەا‌ند: ما خبر نداریم و “پلاتفورم دموکراتیک ایران” برگزارکننده این پلاتفورم است. پژاک درصدد بوده به آنان اعلام کند، نقشی در برگزاری نداشته است. در حالی که نیروهای تشکیلاتی پژاک در همه جا اعلام کرده و می کنند که آنها برگزار کننده این کنفرانس بوده اند.
برگزاری این کنفرانس هم عینا همچون کنفرانس کلن آلمان برگزار شد که سازمان جهانی کورد برگزار کننده آن بود. هر دو حزب دموکرات و کومەله گفتند ما نقشی در دعوت افراد و احزاب نداشته‌ایم و سازمان جهانی کورد مشخص کرده چه کسی دعوت شود!
اینبار هم پژاک یا نیروهای پیرو تفکر اوجالانی در کنگره ملی کوردستان، همان اشتباه را تکرار و نه هدفی ملی و شرق محور بلکه اهدافی حزبی و گروهی مختص به خود را در نظر گرفتند.
هرچند بنا بر اعلام برگزارکنندگان، فراکسیون “چپ‌ها”، “سبزها” و “سوسیالیست‌ها و دموکرات‌ها” در پارلمان اتحادیە اروپا از این کنفرانس حمایت کردە بودند اما در ظاهر هیچ نشانی از این حمایت دیده نشد. حتی تعداد انگشت شماری از نمایندگان بزرگترین فراکسیونهای پارلمان اروپا نیز در این کنفرانس دیده نمی‌شود.
اگر هدف این بود که جامعه جهانی و پارلمان اتحادیە اروپا، صدای کوردهای شرق کوردستان را بشوند. چرا زبان این کنفرانس کوردی و بدون دستگاه‌های ترجمه به انگلیسی در محل برگزاری کنفرانس برگزار شد! شاید همەی نمایندگان اروپایی زبان کوردی یاد گرفتەاند و ما بی‌خبریم.
غیر از چند نفر از افراد غیرکورد که در هر جا که کنفرانسی برگزار می‌شود حضور دارند و برای آنان تفاوتی بین برگزارکننده وجود ندارد و مهم شرکت کردن آنان در کنفرانس است. خبری از نیروها و کنشگران مستقل کوردی و غیر کوردی نبود؟
اکثریت مطلق شرکتکنندگان طبق شناختی که از افراد داریم همان شرکت کنندگان در کنفرانسهای کنگره ملی کوردستان بودند. برگزارکنندگان حتی از اعضای فعال دموکرات و کومەله کمونیست که سالها تجربه کار دیپلماتیک در اروپا داشته‌اند هم دعوت نکرده بودند.
احتمال میرود که بیم از زبان تند و منتقدانه‌ی فعالان سیاسی دیگر در مورد طرز فعالیت آنان مانعی باشد تا کنفرانس آنان بدون متد انتقادی به اهدافش برسد.
در این کنفرانس از رهبران سه حزب شرق کوردستان: حزب دموکرات کوردستان، سازمان کوردستان حزب کمونیست ایران(کومله) و حزب حیات آزاد کوردستان(پژاک) دعوت بعمل آمده بود.
چرا سایر احزب شرق کوردستان بدین کنفرانس دعوت نشده‌اند. محل اجاره شده‌ی کنفرانس بسیار وسیع و ظرفیت گنجایش بیشتری داشت، پس دلیل عدم دعوت دیگران نمی تواند نبود فضای کافی باشد!
برگزارکنندگان چه پاسخی بدین پرسش دارند.
اما در رسانه‌های اجتماعی مشخص شد که این جریان هدفش صرف این بوده است که ابراز دارد؛ ما قدرتمند و یکه تازیم و در سالن اجتماعات اتحادیه ی اروپا کنفرانس برگزار می‌کنیم و دیگر جریانات کوردی عددی در عرصه‌ی سیاسی نیستند. اما غافل از آنند که اخیرا تب برگزاری و اجاره کردن سالنهای پارلمان اتحادیه اروپا از طرف هر فرد و جریانی گرم و بالاست! برای اروپاییان مهم نیست که چه کسی و چه جریانی کنفرانس می‌گیرد، مهم پرداخت پول است!
هرکسی وضعیت مادی خوبی داشته باشد می‌تواند در چنین سالنهایی کنفرانس بگیرد و از نظر کیفی چندان اهمیتی ندارد. این شیوه برگزاری کنفرانس که نزدیک به شیوه رضا پهلوی است. بدون حضور نمایندگان پارلمان اروپا در آن کنفرانس بیشتر حالتی عوام فریبانه دارد. برگزاری چنین کنفرانسهایی بسیار ساده و از خوردن یک لیوان آب هم راحت تر است. هر کنفرانسی خروجی دارد. آیا این کنفرانس دارای چه خروجی یا قطعنامه‌ای خواهد بود؟ هدف از برگزاری این کنفرانس و چگونگی رسیدن به اهداف آن چه تعاریفی دارند؟
اگر هدف این کنفرانس موضوعات داخلی ایران بود و مخاطب و شرکتکنندگان ایرانی بودند. چرا این کنفرانس در پارلمان اتحادیە اروپا برگزار شد؟
چرا همه احزاب و نهادهای مدنی غیر از پیروان تفکر اوجالان دعوت نشده بودند تا در رابطه با موضوعات: زنان، محیط زیست، آینده خیزش “زن، زندگی، آزادی” و اهمیت “عدم تمرکز” در آینده ایران گفت‌وگو نمایند و در نهایت به یک نتیجه برای آینده مبارزه برسند.
به نظر میرسد این کنفرانس فقط یک نکته مهم داشت و آن هم توجه کاربران کورد شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها را بە خود جلب کند.
حضور همزمان شخص اول حزب دموکرات کوردستان ایران آقای هجری و سیامند معینی از روسای مشترک حزب حیات آزاد کوردستان(پژاک) در این کنفرانس بود. برای برگزارکنندگان مهمترین دستآورد این بود که بگویند، اگر حدکا در گذشتە آمادە نبود بطور مستقیم با پژاک در ارتباط باشد، حدکا پیشتر چه در سطح رهبری و چه بدنه حزبی این حزب را مستقل نمی‌دانست و می‌گفت کە بخشی از حزب کارگران کوردستان ترکیه است. حال پس از سالها آنها به این نتیجه رسیده اند که پژاک فقط نزدیکی ایدئولوژیک به حزب کارگران کوردستان دارد و آنها یک حزب شرق کوردستانی مستقل هستند.
در این رابطه تا این لحظه موفق و امیدواریم صرفا بازی سیاسی نباشد و در آینده نزدیک در یک کنفرانس واقعی شرق محور، شاهد شرکت همه نیروها و احزاب برای یک تشکل بزرگ شرقی کوردی بدون حذف دیگران و استقبال از افراد مستقلی باشیم که به جای هورا کشیدن و زنده بادا گویی، همه را به نقد می‌کشند و در پی رسیدن به راه‌حلی هستند و نه دنبال کنفرانس برای تکرار مکررات و توضیح بر واضحات باشند.
می‌توان نتیجه گرفت این کنفرانس هدفی برای بزرگ کردن انقلاب” ژن. ژیان .آزادی’ متاسفانه نداشته است. اگر داشت باید تلاش می‌کرد مرکز همکاری احزاب کوردستانی را وسیع‌تر و همه احزاب بدون در نظر گرفتن چه کسی به پ. ک. ک نزدیک است یا دموکرات کوردستان عراق، دعوت بعمل می‌آورد و تلاش می‌کرد، نهادهای مدنی و افراد مستقلی که در طول سالهای گذشته هم خود هم دیگران را نقد می‌کنند دعوت بعمل آورند و در پایان حداقل چند بند اصولی از شروع یک همکاری مبارزاتی را اعلام می‌کردند .
با توجه به تهدیدهای جمهوری اسلامی علیه احزب کوردستان ایران، پیام نهفته در بطن کنفرانس می‌تواند چنین هم باشد که با دیدار سران دو حزب دموکرات کوردستان ایران و پژاک، رویکردی تغییری نسبت به فعالتیهای سیاسی خود را در پی بگیرند. چونکه تهدیدهای جمهوری اسلامی هر راهی را بر احزاب کوردستان مسدود و خواسته‌های نامعقول جمهوری اسلامی در مورد دستگیری و تحویل رهبران احزاب کوردی و خلع سلاح و اخراج این احزاب از اقلیم کوردستان اگر تداوم یابد و جمهوری اسلامی بر آن اصراربورزد، راهی جزآغاز مبارزه‌ی مسلحانه برای احزاب کوردی را باقی نخواهد گذاشت. احتمال میرود، گزینه نزدیکی و اتحاد احزاب شرق کوردستان در برابر تهدیدهای ایران، فصل تازه‌ای از مبارزات به حق ملت کورد در ایران را شاهد باشیم.