بعد از مرگ ابراهیم رئیسی، انتخابات ریاست جمهوری ایران با شرایط ویژه‌ای روبرو شد. فضای سیاسی کشور در دوران گذار به شدت ناآرام بود و این وضعیت بر روند انتخابات تاثیر گذاشت. یکی از مهمترین ویژگی‌های این دوره انتخابات، حضور کم‌رنگ مردم بود. دلایل این کاهش مشارکت عبارت بودند از:
- ناامیدی عمومی: بسیاری از مردم به دلیل مشکلات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی، احساس ناامیدی و بی‌اعتمادی نسبت به دولت و نهادهای سیاسی داشتند.راندها و دزدیهای کلان توسط مسولین و فقر شدید اقتصادی در ایراند بی اعتمادی و نبود یک همبستگی اجتماعی حضور مردم و حتی جوانانی که برای بار اول میتوانستند رای بدهند را به شیوه چشمگیر کاهش داد.
- فشارهای اقتصادی: وضعیت اقتصادی کشور، بیکاری بالا، تورم و کاهش قدرت خرید مردم موجب شد تا بسیاری از مردم انگیزه‌ای برای شرکت در انتخابات نداشته باشند.
- محدودیت‌های سیاسی: با توجه به محدودیت‌های سیاسی و امنیتی و همچنین رد صلاحیت بسیاری از نامزدها، فضای انتخابات رقابتی نبود و این موضوع انگیزه مشارکت مردم را کاهش داد.
- مرگ رئیسی: مرگ مشکوک و ناگهانی ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور وقت، شوکی بزرگ به هواداران و مواجب بگیران نظام وارد کرد و بسیاری از این افراد به دلیل این اتفاق دچار سردرگمی و نگرانی شدند.
این عوامل منجر به کمترین میزان مشارکت در تاریخ انتخابات ریاست جمهوری ایران شد. کاندیداهای اصلی نیز در تلاش بودند تا با وعده‌های انتخاباتی، مردم را به پای صندوق‌های رأی بکشانند، اما موفقیت چندانی نداشتند.
این شرایط نشان‌دهنده بحران عمیق اعتماد عمومی و نیاز به اصلاحات جدی در ساختار سیاسی و اقتصادی کشور است تا بتواند بار دیگر اعتماد مردم را جلب کند و مشارکت آنان را در فرآیندهای دموکراتیک افزایش دهد.