پیام یونسی‌پور: فدراسیون جهانی وزنه‌برداری، ۲۴شهریور اعلام کرد که «کیانوش رستمی»، قهرمان وزنه‌برداری ایران در رقابت‌های المپیک، جهانی و آسیایی، از این پس زیر پرچم کشور «کوزوو» در رقابت‌های بین‌المللی شرکت خواهد کرد.
این اتفاق پس‌از آن افتاد که کیانوش رستمی سال‌ها از حضور در اردوهای تیم ملی وزنه‌برداری ایران دور ماند. حالا اما خبرگزاری‌های ایران مدعی شده‌اند که کیانوش رستمی به‌دلیل آنچه «اشتباه در تصمیم‌گیری» از سوی این رسانه‌ها خوانده شده، قادر نیست در رقابت‌های بین‌المللی شرکت کند.
***
به ادعای خبرگزاری «ایسنا»، فدراسیون وزنه‌برداری ایران به‌دلیل به رسمیت نشناختن فدراسیون کوزوو، قادر نیست با این فدراسیون مکاتبه کند و به همین دلیل، رضایتنامه کیانوش رستمی جهت حضور در تیم ملی وزنه‌برداری این کشور نیز صادر نمی‌شود.
آنچه باید بدانیم این است که جمهوری اسلامی طی بیش از ۱۶ سال، به تبعیت از روسیه و چین، استقلال کوزوو را به رسمیت نشناخته است و به همین دلیل، فدراسیون وزنه‌برداری ایران، اجازه مکاتبه با فدراسیون جهانی این کشور مستقل را نیز ندارد.
چرا ایران، نباید کوزوو را به رسمیت بشناسد؟
کوزوو در ۱۷فوریه۲۰۰۸ (۲۸بهمن۱۳۸۶) پس از دهه‌ها تنش و درگیری بین آلبانیایی‌تبارهای اکثریت و دولت مرکزی صربستان که در دهه ۱۹۹۰ به اوج خود رسیده بود، اعلام استقلال کرد.
این اعلام استقلال هرچند «یک‌جانبه» و فقط از سوی پارلمان ویژه این کشور اعلام شد، اما در همان ابتدا با حمایت ایالات متحده آمریکا و بسیاری از کشورهای اروپایی همراه بود. دولت صربستان اعلام کرد که هرگز استقلال این بخش جداشده از خود را به رسمیت نمی‌شناسد و همان سال دولت روسیه نیز ادعا کرد که استقلال کوزوو برای این کشور اعتباری ندارد. چین نیز از روسیه و صربستان حمایت کرد.
تا پایان سال ۲۰۲۰ اما ۱۹۳ کشور استقلال کوزوو را به رسمیت شناخته‌اند. این کشور به عضویت بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول درآمده و صرفا به‌دلیل مخالفت روسیه و چین، هنوز عضو سازمان ملل متحد نیست.
فدراسیون‌های ورزشی آن اما به‌صورت مستقل از سوی اتحادیه‌های بین‌المللی و فدراسیون‌های جهانی به رسمیت شناخته می‌شوند و کمیته بین‌المللی المپیک نیز به این کشور اجازه داده که در رقابت‌های المپیک با پرچم خودش شرکت کند.
جمهوری اسلامی در تمامی سالهای گذشته رسما اعلام کرده است که هرگز استقلال کوزوو را به رسمیت نخواهد شناخت. تحلیلگران نزدیک به حکومت، این تصمیم را برگرفته از سیاست‌های بین‌المللی جمهوری اسلامی می‌دانند و البته معاونین وزارت خارجه جمهوری اسلامی نیز در سالهای گذشته این موضوع که تصمیم نظام مستقر در ایران متاثر از سیاست‌های روسیه و چین است را، پنهان نکرده‌اند.
آنچه در مورد کوزوو اما جلب توجه می‌کند، اینکه دین بیشتر مردم این کشور اسلام است، اما اقلیت‌های مسیحی شامل ارتدکس و کاتولیک و دین‌های دیگر نیز در آن ساکن هستند. بااینوجود، جمهوری اسلامی تمایلی برای حمایت از استقلال سرزمینی که مردم کشورش مسلمانند، نشان نمی‌دهد.
چرا کیانوش رستمی به رضایتنامه فدراسیون جمهوری اسلامی نیاز دارد؟
کیانوش رستمی، نمونه‌ای دیگر از ورزشکاران ایرانی است که به‌‌شکلی متفاوت قربانی سیاست‌های جمهوری اسلامی می‌شود.
او در بخش استوری صفحه اینستاگرام شخصی خود نوشته است: «من کیانوش رستم، قهرمان المپیک ۲۰۱۶ و نایب‌قهرمان المپیک ۲۰۱۲ هستم. سال‌ها برای ایران جنگیدم و افتخار آفریدم. امروز با بی‌عدالتی و سنگ‌اندازی‌هایی روبه‌رو هستم که اجازه نمی‌دهد نام من برای مسابقات جهانی بحرین که کمتر از شش روز دیگر است، ثبت شود.»
کیانوش رستمی سعی کرده بدون اشاره به موضع‌گیری‌های جمهوری اسلامی، از مردم ایران برای رسیدن به آرزویش و حضور در رقابت‌های جهانی کمک بگیرد. پس در بخشی از همین پیام اینستاگرامی خود نوشته است: « قبلا می‌گفتن سنش بالا رفته و نمی‌تواند وزنه بزند و به این بهانه نگذاشتند که من برای المپیک ۲۰۲۰ و المپیک ۲۰۲۴ اعزام شوم و بتوانم مردم عزیزم را خوشحال کنم. الان که می‌دانند اگر من به این مسابقات اعزام شوم و برای کشور کوزوو مقام بیاورم در مقابل شما مردم عزیز سیه‌رو می‌شوند، باز می‌خواهند من را اذیت کنند. از شما مردم عزیز می‌خواهم صدای من باشید.»
«سجاد انوشیروانی» که از او به‌عنوان «یکی از مدل‌های کوچک علی‌رضا دبیر» در مدیریت ورزشی ایران یاد می‌کنند، به «تابناک» گفته است: «ما به فدراسیون جهانی وزنه‌برداری اعلام کردیم این ورزشکار بدون اطلاع کشور ایران ملیت کشور کوزوو و پاسپورت این کشور را گرفته است و بقیه مسائل او به ما ارتباطی ندارد.»
این ادعایی کاملا خلاف واقع و مقررات است. اگر ورزشکاری مانند «کیمیا علیزاده»، یا «سعید مولایی» به کشوری دیگر پناهنده شوند، این شانس را خواهند داشت که با قبول تابعیت از کشورهای میزبان یا هر کشور دیگری که تابعیت خود را به آن‌ها اعطا کند، زیر پرچم این کشورها مبارزه کنند.
اما ورزشکارانی مانند «میلاد بیگی»، «سینا بهرامی» و «پریسا فرشیدی» در رشته تکواندو یا «محمدرضا آذرشکیب» کشتی‌گیر و «علی قربانی» فوتبالیست که با «دریافت تابعیت مضاعف» و بدون پروسه پناهندگی زیر پرچم کشور آذربایجان مبارزه کرده‌اند، نمی‌توانند به‌صرف دریافت گذرنامه جدید از کشوری دیگر، برای تیم‌های ورزشی دیگر مبارزه کنند.
کیانوش رستمی که بدون طی کردن پروسه پناهندگی و از دست دادن گذرنامه ایرانی خود قصد شرکت در رقابت‌های بین‌المللی وزنه‌برداری زیر پرچم کوزوو را داشت، نیازمند دریافت «رضایتنامه از فدراسیون وزنه‌برداری جمهوری اسلامی» است.
از افتخارات و حذف کیانوش رستمی چه می‌دانیم؟
کیانوش رستمی، المپیک ۲۰۲۰ توکیو را صرفا به‌دلیل مشکلات شخصی مدیران و مربیان وقت فدراسیون وزنه‌برداری جمهوری اسلامی با او، از دست داد.
فدراسیون وزنه‌برداری، کیانوش رستمی را در فهرست مدعوین تیم ملی برای حضور در رقابت‌های المپیک توکیو قرار ندادند. وقتی رقابت‌ها به پایان رسید، مشخص شد که رکوردهایی که کیانوش رستمی در «طول تمرینات» ثبت می‌کرد، حتی از قهرمان رقابت‌های المپیک توکیو در وزن ۹۶ کیلوگرم هم بالاتر است.
او بلافاصله پس از پایان رقابت‌های وزن ۹۶ کیلوگرم وزنه‌برداری المپیک ۲۰۲۰، در صفحه شخصی خود در اینستاگرام نوشت: «آقایان تبریک می‌گم که نگذاشتین سومین مدال المپیکم را بگیرم… کی می‌خواد جواب منو بده؟»
او پس‌از آن نیز برای حضور در المپیک ۲۰۲۴ پاریس با فدراسیون وزنه‌برداری دچار اختلاف نظر شد. ابتدا «وحید ربیعی»، دبیر فدراسیون وزنه‌برداری ادعا کرد که باوجود اعلام همگانی برای حضور وزنه‌برداران در رقابت‌های انتخابی، کیانوش رستمی در این مسابقات نام‌نویسی نکرده است. پس ز آن اما کیانوش رستمی مدعی شد که برای حضور در مسابقات بین‌المللی قطر و همین طور رقابت‌های انتخابی تیم ملی، نام‌نویسی کرده بود.
بااینوجود، فدراسیون وزنه‌برداری پاسخی به این ادعای کیانوش رستمی نداد و ورزشکار ۳۳ سالهای که می‌توانست حداقل دو دوره دیگر در رقابت‌های المپیک حضور داشته باشد را، از تیم ملی حذف کردند.
او از دو بار حضور در رقابت‌های وزنه‌بردار المپیک، به یک مدال نقره المپیک ۲۰۱۲ لندن و یک مدال طلا المپیک ۲۰۱۶ ریو دست یافته است. دو طلا و یک نقره وزنه‌برداری قهرمانی جهان، یک طلا بازی‌های آسیایی اینچئون ۲۰۱۴، یک طلا و دو نقره قهرمانی آسیا، بخشی از افتخارات مردی هستند که وقتی به ۲۵ سالگی رسید، از سوی هم‌دوره‌ای‌های گذشته‌اش که حالا به ریاست فدراسیون وزنه‌برداری و سرمربی‌گری این تیم رسیده بودند، خط خورد.
نتیجه مدیریت «سجاد انوشیروانی»، به‌عنوان رییس فدراسیون، «بهداد سلیمی»، به‌عنوان مدیر تیم‌های ملی و «نواب نصیرشلال»، به‌عنوان سرمربی این تیم در رقابت‌های المپیک، دو مقام چهارم و پنجمی و بازگشت بدون مدال از مسابقات بود. گزارش‌ها اما نشان می‌دهد فدراسیونی که تمام وقت خود را صرف دعوت اجباری ورزشکاران به راهپیمایی حکومتی می‌کند و بخشی از ستاره‌های وزنه‌برداری ایران را از صحنه رقابت‌های بین‌المللی حذف کرده است، همسران مدیران و خبرنگاران را به‌عنوان مشاور و ماساژور به مسابقات جهانی اعزام می‌کند؛ البته با بودجه فدراسیون وزنه‌برداری.
ایران وایر