عبدالله اوجالان، رهبر PKK، در سومین دیدار خود با هیئت دم پارتی (DEM) در زندان امرالی، خواستار کنار گذاشتن سلاح‌ها و انحلال PKK شد. وی با تأکید بر اینکه “هیچ راهی جز دموکراسی وجود ندارد”، از تمامی طرف‌ها خواست تا در مسیر صلح و جامعه دموکراتیک گام بردارند.
هیئت امرالی وابسته به دم پارتی، امروز برای سومین بار با عبدالله اوجالان، رهبر در بند PKK در زندان فوق امنیتی امرالی دیدار کرد. این هیئت شامل احمد ترک، پروین بولدان، سری ثریا اندر، تولای حاتم‌اوغلو، تونجر بکرخان، چنگیز چیچک و فائق اوزگور اَرول بود. همچنین، سه زندانی دیگر به نام‌های عمر خیری کُنار، حامیلی ییلدریم و ویسی آکتاش نیز در این دیدار حضور داشتند.
در این نشست، بیانیه‌ای مشترک از سوی عبدالله اوجالان، سه زندانی همراه و هیئت امرالی تنظیم و منتشر شد. هرچند فیلمی از این بیانیه ضبط شد، اما این تصاویر به هیئت تحویل داده نشد و تنها چند عکس از لحظات این دیدار در اختیار آنان قرار گرفت.
پس از این دیدار، هیئت امرالی به استانبول بازگشته و در هتل Elite World در منطقه بی‌اوغلو نشست خبری برگزار کرد. این کنفرانس خبری که از ساعت ۱۷:۰۰ به وقت محلی آغاز شد، شامل قرائت پیام تاریخی عبدالله اوجالان با محوریت “صلح و جامعه دموکراتیک” بود.
فراخوان صلح و جامعه دموکراتیک
عبدالله اوجالان فراخوان “صلح و جامعه دموکراتیک” را صادر کرد که متن آن به شرح زیر است:
فراخوان صلح و جامعه دموکراتیک
PKK در قرن بیستم که یکی از پرخشونت‌ترین سده‌های تاریخ بود، در بستر دو جنگ جهانی، جنگ سرد، فروپاشی سوسیالیسم واقع‌گرایانه و انکار واقعیت کردها، به‌ویژه ممنوعیت‌های مرتبط با آزادی‌ها، ظهور کرد.
از نظر تئوری، برنامه، استراتژی و تاکتیک، تحت تأثیر شدید واقعیت سیستم سوسیالیستی واقع‌گرایانه در قرن بیستم قرار گرفت. فروپاشی سوسیالیسم واقع‌گرایانه در دهه ۱۹۹۰ به دلایل درونی و همچنین فروپاشی انکار هویت در کشور و پیشرفت‌هایی که در آزادی بیان حاصل شد، موجب بی‌معنایی و تکرار بیش از حد PKK گردید. بنابراین، مانند نمونه‌های مشابه خود، دورانش به پایان رسیده و انحلالش ضروری شده است.
روابط کرد-ترک
در طول بیش از هزار سال تاریخ، ترک‌ها و کردها برای بقا و مقابله با قدرت‌های هژمونیک، همواره بر اتحاد داوطلبانه تأکید کرده‌اند.
مدرنیته سرمایه‌داری در ۲۰۰ سال گذشته، تلاش کرده این اتحاد را از هم بپاشد. نیروهای تأثیرپذیرفته از این روند، به همراه پایه‌های طبقاتی خود، در خدمت این هدف بوده‌اند. این روند با تفسیرهای یک‌جانبه جمهوری‌خواهی سرعت گرفت. امروزه، ساماندهی دوباره این رابطه تاریخی که به شدت شکننده شده است، با روحیه برادری و بدون نادیده گرفتن اعتقادات، وظیفه‌ای اساسی است.
ضرورت جامعه دموکراتیک
جنبش PKK که طولانی‌ترین و گسترده‌ترین حرکت شورشی و خشونت‌آمیز در تاریخ جمهوری بوده است، توانسته نیرو و پایگاه اجتماعی خود را به دلیل بسته بودن کانال‌های سیاست دموکراتیک به دست آورد.
نتایج طبیعی انحراف شدید ناسیونالیستی، از جمله تشکیل دولت-ملت جداگانه، فدرالیسم، خودمختاری اداری و راه‌حل‌های فرهنگی‌محور، نتوانسته‌اند پاسخگوی جامعه‌شناسی تاریخی باشند.
احترام به هویت‌ها، امکان بیان آزادانه، سازمان‌یابی دموکراتیک، و ساختارهای اجتماعی-اقتصادی و سیاسی مورد نظر هر گروه، تنها در سایه وجود یک جامعه و فضای سیاسی دموکراتیک ممکن است.
جمهوری ترکیه در دومین سده خود تنها زمانی می‌تواند به یک تداوم پایدار و برادرانه دست یابد که با دموکراسی همراه باشد. برای جست‌وجو و تحقق نظام‌های جدید، هیچ راهی جز دموکراسی وجود ندارد و نمی‌تواند وجود داشته باشد. روش اصلی، توافق دموکراتیک است.
زبان دوره صلح و جامعه دموکراتیک نیز باید متناسب با واقعیت توسعه یابد.
فراخوان تاریخی برای پایان دادن به خشونت
با توجه به فضای ایجادشده پس از فراخوان دولت باغچلی، اراده‌ای که رئیس‌جمهور ابراز کرده و رویکردهای مثبت دیگر احزاب سیاسی نسبت به این فراخوان، من خواستار کنار گذاشتن سلاح‌ها هستم و مسئولیت تاریخی این فراخوان را می‌پذیرم.
همان‌طور که هر جامعه و حزب مدرن که بقای آن با اجبار متوقف نشده است، به‌طور داوطلبانه انجام می‌دهد، شما نیز کنگره خود را برگزار کنید و تصمیم بگیرید: همه گروه‌ها باید سلاح‌های خود را زمین بگذارند و PKK باید خود را منحل کند.
سلام‌های من را به تمام کسانی که به همزیستی باور دارند و به این فراخوان گوش می‌دهند، برسانید.
۲۵ فوریه ۲۰۲۵
عبدالله اوجالان
“باید بعد حقوقی آن به رسمیت شناخته شود”
پس از انتشار این بیانیه، سری ثریا اندر گفت که عبدالله اوجالان به هیئت اعلام کرده است:
“بدون شک، در عمل کنار گذاشتن سلاح‌ها و انحلال PKK، مستلزم به رسمیت شناختن سیاست دموکراتیک و ابعاد حقوقی آن است.”