در آغاز سال ۲۰۲۵، تهدیدات جنگ جهانی در حال افزایش است

این متن بیانیه‌ای است از سوی یک ابتکار جهانی که با حضور فعالان و نمایندگان سازمان‌ها، احزاب و اتحادیه‌های کارگری از بیش از پنجاه کشور جهان، در مارس ۲۰۲۵ در فرانسه گرد هم آمده‌اند تا نسبت به خطرات فزایندهٔ جنگ جهانی، استثمار و بربریت ناشی از نظام سرمایه‌داری هشدار دهند. در این بیانیه، ضمن محکومیت نسل‌کشی‌ها، تجاوزهای نظامی و رقابت‌های امپریالیستی، خواست‌هایی صریح از جمله پایان اشغالگری‌ها، کاهش بودجه نظامی و بازگرداندن آن به خدمات عمومی، و حمایت از حق ملت‌ها برای تعیین سرنوشت خود مطرح شده است. این بیانیه همچنین بر استقلال جنبش کارگری، مخالفت با نژادپرستی و شووینیسم، و بسیج جهانی در برابر ماشین جنگی تأکید می‌گذارد و فراخوانی است برای سازماندهی گسترده در آستانهٔ اول ماه مه ۲۰۲۵.

نسل کشی مردم فلسطین، سه سال خونریزی در اوکراین، قتل عام در جمهوری دموکراتیک کنگو، تدارک جنگ با چین و غیره درگیری های جداگانه ای به نظر میرسند، اما در واقعیت جنبه های یک جنگ واحد و رو به گسترش را دارد.

این راهپیمایی به سوی جنگ نتیجه بقای یک سیستم محکوم شده تاریخی است: نظام سرمایه داری. زیرا این در واقع یک جنگ امپریالیستی است، جنگی برای غارت ثروت و کنترل مناطق نفوذ، همانطور که در مذاکرات ترامپ با پوتین برای تقسیم غنایم اوکراین نشان داده شده است.

در سال ۲۰۲۳، مبلغ باور نکردنی۲.۴۴۳ تریلیون دلار به بودجه نظامی سرازیر شد (۴۰ درصد آن فقط برای ایالات متحده بود). با افزایش شدید هزینه های نظامی، این رکورد تا حد زیادی در سال ۲۰۲۵ شکسته خواهد شد، در وضعیتی که در حال حاضر از هر ده انسان در سیاره ما یک نفر با کمتر از دو دلار در روز زنده می ماند و میلیاردها مرد و زن، از جمله در کشورهای توسعه یافته، در فقر فرو می روند.

جنگ با قتل‌عام‌ها، قحطی‌ها و اپیدمی‌هایش و تخریب محیط‌زیست ناشی از آن، می‌تواند ضربه‌ای مهلک به تمدن بشری وارد کند. جنگ در همه جا به نفع استقرار رژیم‌های اقتدارگرایانه‌تر است، جوانان را نظامی می‌کند، و از سازمان‌های کارگری – به‌ویژه اتحادیه‌های کارگری – می‌خواهد که به نام «وحدت ملی» و «تلاش جنگ» از استقلالیت خود دست بکشند. 

ما که در ۲۱ و ۲۲ مارس ۲۰۲۵ در فرانسه در یک نشست بین المللی اضطراری علیه جنگ جهانی امپریالیستی گرد هم آمدیم که در ۵۳ کشور سازماندهی شده است، سقوط در بربریت را که تنها توجیه آن حفظ سلطه امپریالیستی است، رد می کنیم.

مردم و کارگران جهان مخالف جنگ هستند. آنها می دانند که این به معنای تشدید استثمار و سیاست دولت های سرمایه داری است که تحت حمایت صندوق بین المللی پول و اتحادیه اروپا خدمات عمومی را غارت و خصوصی می کنند، کارخانه ها را ویران می سازند، مناطق روستایی را به بیابان تبدیل میکنند و فرهنگ را به تاراج می برند. زنان کارگر در مقابل جنگ می ایستند. آنها در برابر استفاده از انسان به عنوان گوشت دم توپ اعتراض می کنند.

ما شوونیسم، نژادپرستی، حملات ضد مهاجران و همه اشکال تبعیض را که تنها یک هدف دارند، رد می کنیم: ایجاد تفرقه در کارگران و جلوگیری از اقدام مشترک آنها علیه استثمار گران!

ما طرفدار خروج تمامی نیروهای اشغالگر از اوکراین گرفته تا فلسطین و جمهوری دموکراتیک کنگو هستیم. ما طرفدار حق همه مردم هستیم و اینکه تنها خود مردم باید سرنوشت خویش را تعیین نمایند!

ما بر لزوم استفاده از بودجه نظامی برای نیازهای اساسی: مراقبت های بهداشتی، مسکن، اشتغال، آموزش و فرهنگ تاکید می کنیم.

ما با تدارک جنگ علیه چین که صرفاً با انگیزه‌های وال استریت انجام می‌شود، مخالفیم، بدون اینکه این به معنای کوچک‌ترین حمایت سیاسی از دولت چین باشد. 

ما خواستار استقلال جنبش کارگری – در زمان صلح و جنگ – هستیم و از کوچکترین حمایتی به نام کارگران از دولت های جنگ طلب خودداری می کنیم. 

ما هر گونه رأی نمایندگانی را که ادعا می کنند از طرف کارگران به نفع مشروعیت جنگ یا اعزام نیرو صحبت می کنند، چه تحت حمایت ایالات متحده، ناتو، ملل متحد یا هر نهاد دیگری، محکوم می کنیم.

با تشکیل کمیته بین المللی علیه جنگ و استثمار، ما تأیید می کنیم که نپذیرفتن جنگ به نفع مردم و طبقه کارگر همه کشورهاست. با دعوت از شما برای پیوستن به ما، ما نسبت به توانایی کارگران برای رهایی از زنجیر استثمار و ستم، برای ساختن جهانی که در آن همکاری هماهنگ بین همه جایگزین بربریتی که هر روز در حال افزایش است، ابراز اطمینان می‌کنیم.

حکومتها٬ از شورش مردم بترسید! مرگ بر جنگ!

ما تصمیم داریم – با استفاده از فرم های مناسب در هر کشور – به مناسبت ۱ می ۲۰۲۵ درخواست خود را به طور گسترده به کارگران و جوانان سراسر جهان تقدیم کنیم.

اولین امضا کنندگان این درخواست:

افغانستان: حنیف ماهر، چپ رادیکال افغانستان (LRA).

الجزایر: کمیته سازماندهی سوسیالیست های انترناسیونالیست; رامدان بوکرب، فعال سیاسی.

استرالیا: خوان گونزالس، منتظم بحث بین المللی کارگران.

آزانیا/آفریقای جنوبی: اشرف جمعه، کمیته هماهنگی ضد جنگ (منطقه SADC).

بنگلادش: مشرفه میشو، حزب انقلابی دموکراتیک؛ آملان دوانجی، روزنامه نگار؛ بدرودوجا چوهدری، دبیر بخش بین الملل چهارم

بلژیک: آن ونسی، هماهنگ کننده حلقه دوستان روزا لوکزامبورگ؛ سرژ مسیو، رئیس CGSP – Vivaqua; اولگا م.، فعال؛ آندریا سرانو سپی، زن کارگر (بلژیک و آرژانتین)؛ روبرتو جیاروکو، بولتن Unité-Eenheid ;سازمان سوسیالیست انترناسیونالیست (بخش بلژیک OCRFI)

بنین: Innocent Assogba، خبرنگار بنین کمیته بین المللی کارگران.

برازیل: Anisio Garcez Hocem، سردبیر، فعال طبقه کارگر

بورکینافاسو: آداما کولیبالی، رئیس آلترناتیو میهن پرستان پانافریقایی ‌‌Burkindi/APP؛ دیدیه اودراگو، فعال حقوق بشر و مردم (MBDHP).

بوروندی: ریچارد هاتونگیمانا، رئیس حزب کارگران و دموکراسی (PTD).

کانادا: پل انکونزیمانا، کمیته علیه جنگ و استثمار

چین: چان کا وای، رئیس اجرایی Labor Action China

جمهوری دموکراتیک کنگو: Sambo M. Frédéric، هماهنگ کننده کمیته حزب دمکراتیک مستقل کارگران و دهقانان (استان شمالی کیوو).

مصر: حبی المصری

فرانسه: حزب کارگران

آلمان: پیتر هینترمایر، رئیس شورای تجارت DGB؛ آندریاس گانگل، فعال Die Linke; کلودیوس نائومان، مباشر فروشگاه Ver.di، عضو ISG بخش OCRFI;. شوستر، عضو ISG، بخش OCRFI.

بریتانیای کبیر: آدری وایت، انجمن بازنشستگان مرسی ساید، یونیت لیورپول.

هائیتی: برتونی دوپون، هائیتی لیبرته.

مجارستان: جودیت سومی، فعال انترناسیونال چهارم

ایسلند: مارکوس کاندی، سوسیالیست های جوان ایسلند (YSI); آرنار مارپروسون YSI; سیگروس ایگیرتسدوتیر YSI; سیگوردور ارلندس گودجارسون YSI; کریستیانسون YSI; مارزوک جوگی لامسیا سوانلاوگر YSI

هند: سوباس نایک جورگ Spark Group.

ایتالیا: لیلو فاسیانا، اتحادیه کارگری CGIL؛ کریستوفورو اینفوسو، مبارز کاسا ۲۲؛ Marco Meotto، انجمن «Scuola per la pace»؛ ایزابلا آیوسا; لورنزو وارالدو، هماهنگ کننده Tribuna Libera؛ الیزابت راینری، مباشر مغازه؛ داریو گراناگلیا، کارگر FIOM-CGIL مباشر فروشگاه.

لبنان: خالد حداده.

مراکش: لامین ی.، فعال طبقه کارگر؛ علی بن هدو، کارگر سندیکایی؛ خالد موسوی، فعال طبقه کارگر

مکزیک: موریل ارنستو گومز آلوارادو، اتحادیه کارگری بخش ۴۰ SNTE – CNTE.

هلند: نبیل، فعال طبقه کارگر.

فلسطین: ناجی الخطیب، هماهنگ کننده ابتکار یک دولت دموکراتیک (ODSI).

پاکستان: روبینا جمیل، دبیر کل، APTUF; یاسر گلزار، دبیر امور بین الملل، APTUF.

فیلیپین: رندی میراندا،حزب مانگاگاوا.

پرتقال: آدیانو زیلهائو، پلتفرم برای حزب کارگران؛ خوزه خولیو هنریکس.

رومانی: کنستانتین کرتان، فدراسیون ملی کار (FNM)؛ واسیل ستیفانسکو FNM; وسیل گوران FNM ، لانوت میهایا تورتا FNM; نیکولای میتیدوی، FNM; کنستانتین دورین کرستان FNM.

روسیه: جبهه بین المللی (سازمان)؛ الکساندر ورونکوف

ایالت اسپانیا: رمدیوس مارتین رودریگز، کمیته اتحاد علیه جنگ و استثمار؛ کارمن بورگوس سانچز، آنارکو سندیکالیست، کمیته اتحاد علیه جنگ و استثمار

سریلانکا: سامان مودنکوتوواگه.

سوئیس: میشل زیمرمن، عضو اجرایی Tribune ouvrière; Dogan Fennibay، Tribune ouvrière.

سوریه: حاجی موسی بسام ; محمد الجرف.

توگو: مسان لاوسون، منشی ملی PADET/L’émancipation.

ترکیه: سادی اوزانسو ; مهمت ازگن.

اوکراین: ویکتور سیدورچنکو

ایالات متحده: حزب پیشرفت خلق اوجیما (مریلند)؛ R. M. Solano، سازمان دهنده سوسیالیست؛ میا شاون، سازمان دهنده سوسیالیست؛ E. J. Esperanza، سازمان دهنده سوسیالیست. سارا واسدال.

زیمبابوه: مافا کوانیسای مافا، سخنگوی کمیته هماهنگ کننده ضد جنگ و پیشتاز Chimurenga (منطقه SADC).