در حالی که دامنۀ اعتراض‌ها به شهرهای مختلف کشور از جمله مسجد سلیمان، بهبهان، دزفول، سوسنگرد، یزدانشهر و اصفهان رسیده، مقامات محلی و دولتی معترضان را همچنان صریحاً و تلویحاً تهدید به سرکوب می‌کنند. چهارشنبه سی‌ام تیر دادستانی خوزستان به معترضان هشدار داد که صف خود را از “ضدانقلاب” و “گروه های وابسته به بیگانگان” که به گفتۀ دادستانی می‌خواهند “امنیت و آرامش خوزستان را به مخاطره باندازند”، جدا کنند.
دادستانی خوزستان همچنین تهدید کرده که “با ایجاد هر گونه ناامنی و بی ثباتی و اخلال در نظم عمومه مقابله” و “با شدت” برخورد می‌کند. فرماندار دزفول نیز از تظاهرات مسالمت آمیز مردم علیه بی آبی به عنوان “اغتشاشات” یاد کرده که به گفتۀ او “هیچ ربطی به آب کشاورزی ندارد”. فرماندار دزفول مردم معترض به آبی را “افرادی فرصت طلب” خوانده که به گفتۀ وی “با فراخوان ضدانقلاب وارد صحنه می‌شوند.”
در اظهاراتی جداگانه، حسن روحانی نیز هشت روز پس از آغاز اعتراض‌ها به بی آبی در خوزستان از مردم این استان خواست : “اجازه ندهند دشمنان” جمهوری اسلامی “خوشحال شده و از این اعتراضات سوءاستفاده کنند.” روحانی اعتراض و انتقاد را حق مردم دانست مشروط به این که مردم خوزستان صف خود را از “عده‌ای” که به گفتۀ او “شعار ناصحیح می‌دهند” جدا کنند.
در اظهاراتی مشابه، علی شمخانی دبیر شورای عالی امنیت ملی نیز، در صفحۀ توئیتر خود نوشت که “به نیروهای امنیتی دستور داده شده بازداشتی‌های حوادث اخیر خوزستان که عمل مجرمانه‌ای نداشته‌اند به سرعت آزاد شوند.” شمخانی که پیشتر با ابراهیم رئیسی، ملاقات کرده بود، همچنین گفت که نباید اجازه داد که “مشکلات داخلی بسترء سوءاستفاده معاندین شود.”
در این حال، غزل گلشیری، گزارشگر لوموند در ایران، در مطلبی در شمارۀ امروز این نشریه با اشاره به تظاهرات ضدحکومتی در خوزستان و دیگر مناطق ایران و شعارهای معترضان علیه دیکتاتوری و در دفاع از تغییر رژیم در این کشور را بی شباهت به شعار مرکزی خیزش های مردمی در جهان عرب در سال ٢٠١١ ندانسته است.
گزارشگر لوموند در ایران یادآوری می‌کند که پلیس ضدشورش جمهوری اسلامی با گلوله های حقیقی به روی تظاهرکنندگان خوزستان شلیک می‌کند و مردم این استان نفت‌خیز هم‌مرز عراق تبعیض‌های دولت مرکزی را دیگر تحمل نمی‌کنند. غزل گشلیری افزوده است که انزجار عمومی مردم ایران نسبت به رژیم مذهبی این کشور به حدی رسیده که کمترین مشکل در زمینۀ خدمات عمومی به یک اعتراض سیاسی تبدیل می شود. یکی از ساکنان شهر سوسنگرد به گزارشگر لوموند گفته است که این شهر فقیر است و از مدارس با کیفیت و مراکز تفریحی محروم است و هرگز آب آشامیدنی نداشته است، در حالی که سوسنگرد بر روی نفت خوابیده است.
گزارشگر لوموند تصریح کرده است که نرخ بیکاری در خوزستان بعضاً به ٥٠ درصد می رسد که بالاترین نرخ بیکاری در کشور است. لوموند می افزاید که علت بحران بی آبی در خوزستان علاوه بر سوءمدیریت و سدسازی‌های بی رویه، انتقال آب این استان به مناطق کویری و مرکزی کشور از جمله یزد و اصفهان و همچنین به صنایع و کارخانه‌هایی است که آب بسیار مصرف می‌کنند.