زن انگلیسی که همراه با فرزندان خردسال خود به نیرو‌های دولت اسلامی (داعش) پیوسته بود می‌گوید سیاستمداران بریتانیا باید “رواداری” به خرج دهند و اجازهٔ بازگشت به آنها بدهند.

نیکول جک و سه دخترش همراه با هزاران زن و فرزند دیگر نیرو‌های داعش در اردوگاه پناهندگان سوریه نگهداری می‌شوند.

او می‌گوید “همه ما را نادیده گرفته و فراموش کرده‌اند”، دولت بریتانیا نباید “وجود ما را انکار کند”.

وزارت کشورمی‌گوید اولویت حفظ امنیت ملی بریتانیاست.

خانم جک و دخترانش که به ترتیب ۷، ۹ و ۱۲ ساله هستند در اردوگاه پناهندگان روج در شمال‌شرقی سوریه هستند همان جایی که شمیمه‌بیگم هم در آنجا نگهداری می‌شود.

نیکول ۳۴ ساله که برای اولین بار با رسانه‌ها مصاحبه می‌کند، به بی‌بی‌سی گفت با اینکه حدود سه سال تحت قوانین دولت اسلامی زندگی کرده است اما خطری برای امنیت ملی بریتانیا محسوب نمی‌شود.

دولت بریتانیا مایل نیست کسانی که به دولت اسلامی پیوسته‌اند به بریتانیا بازگردند. دولت، این گروه را که در سراسر جهان دست به کشتار و قتل‌عام زده‌ است تهدیدی بالقوه برای امنیت ملی بریتانیا می‌‌داند.

خانم جک در اکتبر سال ۲۰۱۵ لندن را همراه با همسر و در آن زمان چهار فرزندش ترک کرد تا به نیرو‌های داعش بپیوندد. او به بستگانش گفته بود که به سومالی مهاجرت می‌‌کنند تا زندگی جدیدی را شروع کنند.

پیش از آنکه او به این گروه بپیوندد داعش به بی‌رحمی و وحشیگری و گردن زدن افراد در مکان‌های عمومی مشهور بود. برخلاف بعضی از بریتانیایی‌هایی که در سنین نوجوانی به این گروه پیوستند، او در بزرگسالی کشور را ترک کرد.

نیکول جک به بی‌بی‌سی می‌گوید کمتر کسی از تصمیم او برای بردن بچه‌هایش به منطقه‌ای جنگی و زندگی تحت قوانین داعش سر‌در‌می‌آورد.

وقتی از او جویای دلیل این کار شدیم گفت همسرش، حسین‌علی، او را تهدید کرده بود که اگر همراه با او نروند ترکشان می‌کند. او می‌گوید:” می‌خواستم خانواده‌ام از هم نپاشد”.

“او در جای بهتری است”

اما همان سال همسرش در یکی از جنگ‌های داعش کشته شد.

پس از آن او با یکی دیگر از خارجی‌هایی که به داعش پیوسته بودند ازدواج کرد، عدیل دی مونت‌ریچارد، جنگجوی تیرینیدادی که او هم همراه با اسحاق، پسر ده سالهٔ نیکول در یک حملهٔ هوایی کشته شد.

او می‌گوید فقط با تصور اینکه او “در جای بهتری است” توانسته است مرگ پسرش را تاب آورد. “راه دیگری نداشتم و هر طور دیگر فکر می‌کردم درهم‌می‌شکستم و این ریسکی بود که هیچ مجالش را نداشتم”.

وقتی از او در مورد بی‌رحمی‌های این گروه پرسیدیم او گفت شاهد جرایم هولناک آنها نبوده است. او به بی‌بی‌سی گفت:”من در تمام عمرم گردن زدن کسی را ندیده‌ام”.

بی‌بی‌سی با دختر ۱۲ سالهٔ نیکول که نام او را نمی‌آوریم، هم گفتگو کرده است. او می‌گوید دلتنگ “مادر‌بزرگ‌ها و خاله‌هایش” است و امیدوار است بتواند به بریتانیا بازگردد تا “به مدرسه برود و دوستانی پیدا کند”.

بچه‌های نیکول که در لندن به دنیا آمده‌اند در کلاس‌هایی که سازمان خیریهٔ صندوق نجات کودکان در اردوگاه برگزار می‌کرد، شرکت می‌کردند.

دختر ۱۲ سالهٔ او می‌گوید:”می‌خواهم چیزهای زیادی یاد بگیرم و بتوانم به زبان‌های مختلف حرف بزنم. هرچه آدم بیشتر یاد بگیرد، ذهن آمادهٔ یادگیری چیزهای بیشتری می‌شود. می‌خواهم وقتی بزرگ شدم آدم هوشمندی بشوم”.

بنا بر آمار گروه‌های بین‌المللی، حدود ۱۶ زن و بین ۳۵ تا ۶۰ کودک بریتانیایی در اردوگاه‌های سوریه نگهداری می‌شوند.

از بسیاری از زنان حاضر در اردوگاه سلب تابعیت بریتانیایی شده است، از جمله شمیمه‌بیگم، که در سن ۱۵ سالگی همراه با دو نوجوان دیگر از مدرسه‌ای در شرق لندن، بریتانیا را ترک کردند.

مؤسسه‌های خیریهٔ بین‌المللی برای پذیرش کودکان به دولت‌ها فشار می‌آورند. خانم جک که تابعیت بریتانیایی و ترینیدادی دارد می‌گوید از سلب تابعیت خود اطلاع ندارد.

او اصرار دارد که نمی‌تواند بپذیرد دخترانش بدون او به بریتانیا بازگردند. “می‌دانم اگر دخترانم از من جدا شوند وضعیت روحی خوبی نخواهند داشت، چون ما به هم وابسته هستیم”.

هزاران کیلومتر دورتر از لندن، مادربزرگ بچه‌ها، شارلین جک هنری، پرستار بیمارستان، می‌گوید باید به بچه‌ها اجازه دهند که به بریتانیا بازگردند.

او می‌گوید:”این درست و منصفانه نیست که این بچه‌ها در چنان محیطی از بین بروند” او می‌گوید نیکول جک هم باید بتواند به بریتانیا برگردد و “با پیامد‌های اعمال خود رو‌به‌رو شود”.

بریتانیا اعلام کرده است که کودکان یتیم و بی‌سرپرست را می‌پذیرد.

مقامات کرد که ادارهٔ‌ اردوگاه‌ها و زندان‌های شمال‌شرقی سوریه را بر‌عهده دارند بارها از دولت‌های غربی درمورد نیرو‌های خارجی داعش و هم‌چنین همسران و فرزندان آنها، درخواست کمک کرده‌اند. آنها می‌خواهند هر کشوری شهروندان خود را بازگرداند.

برخی کشور‌ها مانند سوئد، فنلاند، بلژیک و آلمان کودکان و مادران را بازگردانده‌اند.

افراد خطرناک

سازمان خیریهٔ صندوق نجات کودکان می‌گوید خشونت و بیماری هر روز کودکان را در اردوگاه‌های سوریه تهدید می‌کند.

سونیا خوش، مدیربخش سوریهٔ این مؤسسهٔ خیریه می‌گوید:” بچه‌ها در اردوگاه رویداد‌های هولناکی را تجربه کرده‌اند که هیچ بچه‌ای نباید ازسربگذراند و این نتیجه‌ٔ سال‌ها زندگی در مناطق بحرانی است. غیر‌قابل‌درک است که آنها محکوم به این زندگی باشند”.

دولت بریتانیا به طور مشخص در مورد موضوع نیکول جک اظهار‌نظری نکرده اما گفته است :”اولویت ما حفظ امنیت ملی بریتانیاست”. با افزودن اینکه “کسانی که در سوریه مانده‌اند شامل افراد خطرناکی هستند” ادامه می‌دهد:”مهم این است که وقتی از خطر افراد برای امنیت ملی حرف می‌زنیم آنها را فارغ از سن و جنسیت در‌نظر بگیریم”.