شماری از کشاورزان استرالیایی و نیوزیلندی در نامه‌ای سرگشاده خطاب به مقام‌های حکومت ایران، خواستار بازگرداندن زمین‌های مصادره‌شده بهائیان کشاورز روستای ایول مازندران شدند.
در این نامه که ۸۱ کشاورز استرالیایی و نیوزیلندی آن را امضا کرده‌اند، نسبت به مصادره اموال و زمین‌های شماری از پیروان آیین بهایی در روستای ایول انتقاد شده و حکم دادگاه در این زمینه، «غیرقانونی» اعلام شده است.
روستای ایول از توابع شهرستان چهاردانگه در نزدیکی شهر ساری است و آبان ماه سال ۹۹، دادگاه تجدیدنظر، مالكیت اراضی ۲۷ بهائی در این روستا را «غیرقانونی» اعلام كرد و حکم به مصادره این اراضی به نفع ستاد اجرایی فرمان امام داد.
در واکنش به این اقدام که مورد انتقاد شماری از شخصیت‌ها و نهادهای مذهبی و سیاسی جهان نیز قرار گرفته است، در استرالیا و نیوزیلند نیز کارزاری در حمایت از این کشاورزان به راه افتاده است.
در نامه این کشاورزان با اشاره به تصرف این زمین‌های کشاورزی و تاثیر آن بر فقر و آواره شدن ده‌ها خانواده بهایی، آمده که «آزار و شکنجه مداوم» اعضای جامعه بهایی در ایران، بسیار «ناراحت‌کننده» است.
در این نامه که کماکان در حال جمع‌آوری امضا است با کشاورزان بهایی، ابراز «همبستگی» و از دولت و قوه قضائیه جمهوری اسلامی خواسته شد با «لغو این احکام ناعادلانه، زمین‌های کشاورزی بهائیان ایول را به صاحبان قانونی آنها بازگردانند».
مصادره املاک بهائیان ایول از سال‌های اولیه پس از انقلاب اسلامی در ایران آغاز شد و این فشارها تا سال‌ها بعد بر بهائیان این منطقه همچنان ادامه داشته؛ به طوری که در سال ۱۳۶۲ بیش از ۱۳۰ بهائی بدون غذا و آب به مدت سه روز در مسجد روستا زندانی شدند تا وادار به انکار باور خود شوند.
اواخر زمستان سال گذشته هم، خانه ده‌ها بهایی در دست‌کم هفت شهر ایران به طور هم‌زمان مورد هجوم و بازرسی مأمورانی قرار گرفت که خواستار ضبط اسناد مالکیت این شهروندان شده بودند.
علاوه بر این، در چهار دهه گذشته گزارش‌های متعددی درباره بازداشت، اعدام و محرومیت از تحصیل بهاییان در دانشگاه‌ها و حق امرار معاش منتشر شده است و حتی گورستان‌های پیروان این آیین مورد بی‌احترامی قرار گرفته است.