نادر تیف – گزارش اخصاصی ویژه اخبار روز: روز شنبه ۲۹ مه ۲۰۲۱، درست ۱۵۰ سال و یک روز پس از پایان «هفته خونین»، هفته‌ای که ۱۳۰ هزار نیروی نظامی ورسای به فرماندهی آدولف تی‌یر با کشتار ۲۰ تا ۳۵ هزار کمونارد، کمون ۷۲ روزه‌ی پاریس را در خون غرق کردند، تجمع و راهپیمایی در همین شهر انجام شد.
دست‌کم صد تشکل سیاسی، انجمن‌های گوناگون و چند اتحادیه کارگری به این تظاهرات فراخوان مشترک داده و نیروهایشان آن را پیش‌تر هماهنگ کرده بودند. از ساعت ۱۱ تا ۱۴ تجمعی در میدان جمهوری در نظر گرفته شده بود. برخی از نیروهای فراخوان دهنده غرفه‌هایی در میدان برپا کرده بودند. غرفه سندیکای کارگری سولیدر، غرفه انجمن دوستان کمون پاریس (که به عنوان قدیمی‌ترین انجمن و تشکل کارگری فرانسه شناخته می‌شود)، غرفه حزب کمونیست فرانسه، غرفه حزب جدید ضدسرمایه‌داری، غرفه فدراسیون آنارشیست، غرفه «فرانسه نافرمان» (با ۱۷ نماینده در پارلمان کنونی به رهبری ژان – لوک ملانشون) و غرفه چند انتشاراتی از چشم‌گیرترین‌ها بودند. در وسط میدان چندین گروه موسیقی و همچنین خواننده زن و مرد روی یک سن به هنرنمایی پرداختند و ترانه‌های زیبایی را اجراء کردند که از رسانه‌های جریان اصلی پخش نمی‌شوند!
هزاران نفری که در میدان گرد آمده بودند آرام آرام از ساعت چهارده مسیری به طول سه کیلومتر را به سوی گورستان پرلاشز طی کردند. هر گروه و دسته شعارهای خود را سر می‌داد و سرودهای گوناگونی می‌خواند. عده‌ای از تظاهرکنندگان پارچه‌نوشته‌های خود را داشتند که دارای هیچ نماد گروهی و امضایی نبود، از جمله چند کارگر ساختمان که روی باندرول خود نوشته بودند: درود کارگران ساختمان به برادران بزرگ‌تر که برای کمون پاریس کشته شدند. کارگران دیگری پرچم‌های تشکلات خود از جمله ث.ژ.ت. (CGT)، سولیدر (Solidaires) یا ث.ان.ت. (CNT) را به دست داشتند. در مسیر راهپیمایی ساکنان برخی از خانه‌ها از پنجره‌ها ابراز احساسات می‌کردند و با کف زدن راهپیمایان روبه‌رو می‌شدند. هر چند حضور پلیس نسبتاً سنگین بود که باز هم برخی خیابان‌های منتهی به مسیر راهپیمایی را بی‌جهت مسدود کرده بود، اما تا پایان تجمع و راهپیمایی هیچگونه برخوردی به وجود نیامد.
همه ساله گروه‌های مختلفی برای گرامیداشت سالگرد کمون پاریس روبه‌روی دیوار فدره‌ها (به معنای اعضای فدراسیون) وعده می‌دهند. سه گروه اصلی که هر سال این مراسم را برگزار می‌کنند گروه‌های مختلف کمونیست‌ها و آنارشیست‌ها و لژهای فراماسون‌ها هستند. امسال دو دسته اول مشترکاً مراسم را برگزار کردند و از آن جایی که جمعیت زیادی در مراسم شرکت داشت، چنین هماهنگ شده بود که جمعیت وارد گورستان شود و بدون توقف روبه‌روی دیوار فدره‌ها از در اصلی قبرستان خارج شود. دیوار فدره‌ها که رویش یک سنگ با حکاکی وجود دارد دیواری‌ست که جنایتکاران ورسای در پایان هفته خونین دقیقاً ۱۴۷ زن و مرد کمونارد را در پای آن تیرباران و در یک گودال دسته‌جمعی دفن کردند. تعداد پرشمار جمعیت و عبورش از روبه‌روی دیوار، با انواع پرچم‌های سرخ و سیاه، امسال رنگ و بوی دیگری داشت و احساسات برانگیخته شده حتا در صورت‌هایی که به علت بیماری کووید ماسک داشتند، دیده می‌شد. هر چند جنایتکاران هزاران نفر را در یک هفته کشته بودند، اما گویی این صدوچهل‌وهفت نفر از همه بی‌دفاع‌تر جان باختند.
در پایان اضافه کنیم که یکی از شگفتی‌های بی‌سابقه امسال این بود که جمعیتی در حدود صد، صدوپنجاه نفر از کاتولیک‌های متعصب به سردمداری چندین کشیش در جلوی صفشان، در حالی که مراسم صدوپنجاهمین سالگرد کمون پاریس به پایان می‌رسید به گورستان رسیدند تا احتمالاً سر قبر آدولف تی‌یر که در همین گورستان است، حاضر شوند و از او برای کشتار دست‌کم بیست هزار کمونارد در یک هفته تشکر کنند!
