محمدباقر قالیباف میگوید هیچ اثری از تصمیم و مدیریت در کشور وجود ندارد و کسی نمیداند چاره و راهکار کار کجاست. انتقاد از نحوه مدیریت و پیشبرد امور از سوی رئيس مجلس گرچه مهم است، اما پدیده تازهای در جمهوری اسلامی نیست.
محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس شورای اسلامی در نشست “مرکز نوآوری خانه خلاق قوه مقننه” لب به انتقاد از نحوه اداره این کشور گشود.
خبرگزاری دانشجویی ایران “ایسنا” به اظهارات روز چهارشنبه ۲۴ شهریور (۱۵ سپتامبر) رئیس مجلس شورای اسلامی پرداخته است.
قالیباف از “ساختار اداری و اجرایی ناقصی” سخن گفته که از سالهای دور به ارث مانده است. میگوید این ساختار قادر به تطبیق خود با فناوری نیست و مانع از تحول میگردد.
او از آشفتگی هزینه کردن بودجه در ایران سخن میگوید. گفته است: «در اوج اینکه عنوان میشود ما پولی در کشور نداریم، حداقل ۱۶۰ میلیارد دلار فقط برای انرژی فسیلی هزینه میکنیم، در حالی که میدانیم ۵۰ درصد این انرژی فسیلی هدر میرود.»
رئیس مجلس سپس از ناترازی در همه عرصههای اقتصادی و اجتماعی سخن میگوید. او گفته است زمانی که دولت ۱۶۰ میلیارد دلار درآمد دارد، با پدیده تورم روبهرو هستیم و آنگاه که درآمد به ۲۰ میلیارد دلار میرسد، باز نیز کشور با تورم دورقمی روبهرو است.
قالیباف گفته است: « در اینجا مییابیم که هیچ اثری از تصمیم و مدیریت در کشور وجود ندارد ولی وقتی در جلسات مینشینیم به قدری طرح مسئله میکنیم که هیچ کس نمیداند چاره و راهکار کار کجاست.»
رئيس مجلس شورای اسلامی در عین حال از مسئولان این کشور انتقاد کرده که با در اختیار داشتن “کمترین دادهها” اقدام به اتخاذ “بزرگترین تصمیمها” میکنند.
قالیباف نتیجه این عدم برخورداری از مدیریت صحیح را در این نکته میبیند که هیچ گرهی از مشکلات ایران گشوده نمیشود و هر بار گره تازهای نیز بر مشکلات اضافه میگردد.
انتقاد رئيس مجلس شورای اسلامی از عملکرد قوه مجریه در شرایطی صورت میگیرد که قوه مقننه خود مسئولیت بسیاری از کاستیهای حاکم بر این کشور را بر دوش دارد.
گرچه طرح چنین انتقادهایی از سوی رئيس مجلس شورای اسلامی از اهمیت ویژهای برخوردار است، اما این نخستین بار نیست که یک رئيس مجلس زبان به انتقاد از قوه مجریه و دولت میگشاید.
به کانال اینستاگرام دویچه وله فارسی بپیوندید
چهار سال پیش، علی لاریجانی، رئيس وقت مجلس شورای اسلامی نیز گفته بود که جمهوری اسلامی در تامین هزینههای این کشور ناتوان است و حکمرانی به شیوه تا کنونی ناممکن است.