عبدالرزاق گورنه، نویسنده متولد زنگبار برنده جایزه نوبل ادبیات امسال شد.
این نویسنده سواحیلی زبان تانزانیایی، بیشتر کارهایش را به زبان انگلیسی نوشته و در بریتانیا سکونت دارد.
امسال به خاطر همه‌گیری کرونا مراسمی در استکهلم برگزار نمی‌شود و جایزه حضورا به او اهدا می‌شود.
او در سال ۱۹۴۸ در جزیره زنگبار در سواحل شرق آفریقا متولد شد.
آکادمی نوبل این جایزه را به خاطر “درک بی چون و چرا و عمیق او از تاثیرات استعمار و سرنوشت پناهجویان در خلیج بین فرهنگها و قاره‌ها” به او اعطا کرده است.
عبدالرزاق گورنه در سال ۱۹۶۸ به عنوان دانشجو به بریتانیا رفت و در دانشگاه کنت به تدریس ادبیات مشغول بود و اخیرا بازنشسته شد.
سه رمان اول او ، خاطره عزیمت (۱۹۸۷)، راه زوار (۱۹۸۸) و دوتی (۱۹۹۰) ، تجربه مهاجران در بریتانیای معاصر را روایت می‌کند. چهارمین رمان او ، بهشت (۱۹۹۴) در دوران استعماری در آفریقا در طول جنگ جهانی اول می گذرد و در فهرست نهایی جایزه بوکر قرار گرفت.
عبدالرزاق گورنه در دانشگاه به تحقیق در مورد دوران پسااستعمار (پست کلنیالیسم) و گفتارهای مرتبط با استعمار به ویژه در آفریقا، کارائیب و هند پرداخت.
او دو مجموعه کتاب در مورد نویسندگان آفریقایی ویراستاری کرده و مقالات متعددی از او در باره نویسندگان دوران پسا استعماری از جمله وی اس نایپل، سلمان رشدی و زویی وایکومب منتشر شده است.