چهل و شش روز گذشت از زمانی که نامی در زندگی فرزندانمان رمز آزادی و امید شد. نام ژینا جهان را تکان داد اما برای ما والدین درسی بزرگتر داشت. ما فرزندانمان را در تداوم رزمندگی این نام بازیافتیم. جوانان و نوجوانانی که ما را نیز به مثابه والدینشان هر لحظه شگفت زده می‌کنند. آنان علیرغم خشونتِ سرکوبی که به تساوی بین همگان تقسیم کرده‌اید، بارقه‌های امیدند.
نوجوانانی که سکوت مدرسه و خیابان را می‌شکنند. عکس دیکتاتور را پاره می‌کنند و دختر و پسر شانه به شانه هم فریاد مرگ بر دیکتاتور سر می‌دهند. این‌ها همان جوانه‌هایی‌اند که در بستر سرکوب ایدئولوژیک و سیاسی‌تان ناگزیر روییدند و اکنون هیچ نیرویی را یارای مقابله‌شان نیست.
گفتیم که باید هرچه سریعتر به خود بیایید و همه زندانیان سیاسی به ویژه معلمین و دانش‌آموزان دربند را آزاد کنید و از ساحتشان پوزش بخواهید. اما شما چه کردید؟ بیش از چهل کودک را کشته‌اید. بسیاری را بازداشت کرده‌اید. به همراهی شبکه سرکوب امنیتی و آموزشی‌تان به سراغ فرزندانمان رفته اید. آنها را هر روز تهدید می‌کنید. کتابهایشان را تفتیش می‌کنید. پارمیس همنوا را در سوم آبان در ایرانشهر به جرم اینکه عکس دیکتاتور را پاره کرده زیر کتک کشتید. در خیال خامتان سعی کرده‌اید با دادن آزادی‌های یواشکی مثل اینکه “بصورت محدود و به شرطی که خبرش به مدارس دیگر درز نکند، می‌توانید مقنعه‌هایتان را بردارید ولی شعار ندهید و شلوغ نکنید”! کودکانمان را خفه کنید. تلاش کرده‌اید با ایجاد فضاهای دروغین شاد و موزیکال همه چیز را آرام و فضا را گل و بلبل نشان دهید تا در پس پرده دروغ رفتارهای پلیسی خود را پیش برید. این تلاش برای تحمیق کودکانی که در مدرسه یقه دیکتاتور را گرفته‌اند چقدر حقیرانه است.
شما تلاش کرده‌اید با تحت فشار گذاشتن دانش‌آموزان، آنها را به لو دادن دوستانشان مجبور کنید. خانواده‌ها را نیز تهدید کرده‌اید. شما از ما خواسته‌اید پلیس کودکانمان باشیم و زحمت و عِرض شما را بیشتر نکنیم.
اما این دانش‌آموزان مدارس و فرزندان ما هستند که نغمه پایان شما را سر داده‌اند. سپاه پر! بسیج پر! جمهوری اسلامی پر! ما خسته نخواهیم شد از تکرار این حقیقت که از کودکانمان آموخته‌ایم. آنچه پوسیده و رفتنی است شمائید. فردا روز سیزده آبان است. شما باز تلاش خواهید کرد کودکان ما را در نقش سیاهی لشکرتان به ادای احترام به فرمانده بکشانید. صراحتاً می‌گوییم شما مسئول تأمین امنیت فرزندانمان هستید. حق ندارید و نخواهید توانست از آنان سوءاستفاده کنید.
از تمام والدین دل نگران دانش آموزان می‌خواهیم به ما بپیوندید. نگذارید تن و جان اندیشه فرزندانمان عرصه تاخت و تاز قدرت سرکوبگر شود. شبکه‌های محلی و خانوادگی خود را بیابید. در کنار فرزندانتان باشید که دیوار‌های ترس را شکسته‌اند. راهپیمایی طولانی ما در مسیر آزادی نیاز به همراهی شما دارد. نگرانی فقط کافی نیست. ما دیگر نمی‌خواهیم اخبار کشته و بازداشت و شکنجه شدن دانش‌آموزان را بشنویم.
خواست فرزندان ما خواست ماست. بی فوت وقت محیط‌های آموزشی را از تمامی عناصر سرکوب امنیتی و ایدئولوژیکتان پاک کنید و اگر ناتوان از اجرای این خواست حداقلی هستید در مدرسه های سرکوبتان را تخته کنید!
