اسماعیل عبدی دبیرکل سابق کانون صنفی معلمان ایران و از پیشروان جنبش اعتراضی معلمان نزدیک به ۸ سال است که به شکل ظالمانه‌ای زندانی است. با وجود اینکه اوایل سال ۹۹ و با پایان محکومیت‌اش می‌بایست از زندان آزاد می‌شد اما با اجرائی شدن حکم تعلیقی ۱۰ ساله‌ی غیرقانونی توسط نهادهای امنیتی از آزادی او ممانعت بعمل آمد.
با وجود تحمیل اینهمه ظلم و ستم و آزار و شکنجه بر اسماعیل عبدی و خانواده اش، اکنون نیز که شعبه نهم دیوان عالی کشور با پذیرش اعاده دادرسی مطابق ماده ۴۷۴، دادنامه پیشین را نقض و اتهامات وارده را مردود دانسته و خواهان توقف اجرای حکم و بررسی مجدد پرونده در دادگاه شعبه هم عرض شده است، اما نهادهای امنیتی و مقامات قضائی کماکان مانع از آزادی او می‌گردند.
اسماعیل عبدی سالهای طولانی در دفاع از حقوق معلمان برای تشکل یابی آزادانه و حق دانش‌آموزان برای برخورداری از آموزش رایگان و برابر تلاش کرد و در این مسیر مورد آزار و ستم فراوان قرار گرفت. سال هاست که وی را در زندان محبوس کرده و از زندگی در کنار فرزندان و خانواده و تدریس علم و دانش به دانش‌آموزان محروم کرده‌اند.
اسماعیل عبدی نماد حق‌طلبی، و به حق آموزگارِ تلاش انسانی برای ایجاد جامعه‌ای بهتر برای آینده‌ی فرزندان این کشور است. او شایسته‌ی بزرگداشت و تقدیر است اما حکومت با تداوم تحمیل زندان و آزار و شکنجه‌ی او بیشتر از هر زمانی ثابت کرده است که دشمن آزادی و رفاه و عدالت، و در نقطه‌ی مقابل خواست و مطالبات جامعه قرار دارد.
در جریان بررسی پرونده اسماعیل عبدی، نهادهای امنیتی و قضائی به نقض آشکار قوانین قضائی جاری خود نیز پرداخته‌اند و ممانعت از آزادی او تماماً امری قانون شکنانه است.
اتحادیه آزاد کارگران ایران همگام و در کنار شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران، تداوم زندان اسماعیل عبدی را قویاً محکوم می‌کند و بدینوسیله اعلام می‌دارد ما کارگران همدوش با معلمان، خواهان پایان دادن به قانون شکنی‌های نهادهای امنیتی علیه اسماعیل عبدی و آزادی فوری و بی‌قید و شرط این معلم آزاده و برجسته هستیم.
