صدف خادم حالا در رویان، جنوب غرب فرانسه زندگی می‌کند؛ جایی که سه شب در هفته به باشگاه بوکس می‌رود و در آرزوی این است که روزی بوکسور حرفه‌ای شود.
مسئولان باشگاه تعدادی از پوسترهای این بوکسور ۲۸ ساله را به دیوارهای آن زده‌اند. اما صدف برای رسیدن به این نقطه، بهای سنگینی داده است؛ سه سال زندگی در تبعید در فرانسه.
از آنجایی که بوکس زنان در ایران ممنوع است، او در پارک‌ها تمرین می‌کرد. او که از ادامه ورزش در ایران ناامید شده بود، با کمک ارتباطاتی که با ایرانیان ساکن خارج از کشور داشت، مقدمات حضور در مسابقه‌ای که سال ۲۰۱۹ در شهر ساحلی رویان انجام می‌شد را فراهم کرد.
فرانک وو، رئیس باشگاه که خودش هم سابقه حضور در ورزش بوکس را دارد، آن چالش را قبول کرد. حدود ۴۰ درصد از اعضای باشگاه او زن هستند و او حتی خودش هم برای مسابقه پول جمع کرد؛ مبارزه‌ای که ۱۵۰۰ تماشاگر داشت.
او گفت: «بلافاصله این کار را قبول کردم به این دلیل که نه تنها به ورزش و بوکس مربوط بود، بلکه عوامل انسان‌دوستانه هم در آن دخیل بودند. یک زن ایرانی که به دنبال ورزش بوکس بود اما در کشورش اجازه این کار را نداشت. ما از موانعی که پیش روی آن‌ها قرار دارد آگاهیم، به خصوص الان که صدها نفر برای کنار گذاشتن حجاب اجباری کشته شده‌اند.»
منظور او اعترضات سراسری است که به دنبال درگذشت مهسا امینی، دختر ۲۲ ساله‌ای که در بازداشتگاه گشت ارشاد جمهوری اسلامی کشته شد، راه افتاده است.
پس از کشته شدن مهسا امینی، اعتراضات گسترده‌ای در ایران آغاز شد که به گفته سازمان‌های حقوق بشری موجب کشته شدن صدها معترض ایرانی که بیشتر آن‌ها جوان بودند و همین طور شماری از نیروهای امنیتی شده است.
صدف خادم مسابقه‌اش را برد و برای بازگشت به فرودگاه رفته بود که خبردار شد، در هنگام برگشتن به ایران به دلیل حضور بدون حجاب در یک مسابقه بوکس، بازداشت خواهد شد. او هم تصمیمش را تغییر داد و از آن زمان ساکن فرانسه است.
صدف خادم می‌گوید: «موقعیت ایران را درک می‌کنم و حالا متاسفانه نمی‌توانم در کنار مردم ایران باشم، اما الان خانه و زندگی من فرانسه است. معتقدم که در زندگی تصادف معنی ندارد. من بهای صدف خادم بودن را می‌دهم، اولین بوکسور زن ایرانی. برای همین نمی‌گویم، چرا من؟ با تمام اتفاقاتی که برایم افتاده، هنوز هم نمی‌گویم چرا من؟»
مسئولان دولتی در جنوب غرب فرانسه از مشکلات صدف خادم خبر دارند. او به یک مهمانی از سوی کریستوف پلاسار، نماینده مجلس دعوت شد؛ نماینده‌ای که تلاش می‌کند برای او گذرنامه فرانسوی بگیرد.
این نماینده گفت: «او دوست دارد گذرنامه بگیرد اما به دلیل این که هنوز پنج سال از اقامتش در فرانسه نگذشته، واجد شرایط نیست. اما تلاش می‌کنم به دلیل شرایط خاصی که دارد، در این زمینه به او کمک کنم.»
در آن مهمانی صدف لباسی پوشیده بود که شاید پوشیدن آن در تهران برایش مشکلاتی به وجود می‌آورد. این موردی است که معمولا در پست‌هایی که در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرده، روی آن تاکید می‌کند.
صدف خادم گفت: «هر روز من در اینستاگرام یا ایمیلم، پیام‌هایی دریافت می‌کنم که افراد می‌گویند زندگی من موجب شده که آن‌ها برای ادامه زندگی انگیزه بگیرند. این موجب خوشبختی و افتخار من است. خیلی خوشحالم که زندگی من برای بسیاری از مردم الهام‌بخش است.»
صدف در کنار بوکس در رشته بازاریابی تحصیل می‌کند. کورنی هوئه پس از شنیدن داستان زندگی خادم تصمیم گرفت داوطلبانه به او در زمینه کسب و کارش هنگام تحصیل در رویان کمک کند: «من مادر پنج فرزند هستم و به عنوان یک معلم برایم غیرممکن بود که نسبت به درخواست کمک او بی‌تفاوت باقی بمانم. او سزاوار این کار بود. او یک مبارز است.»
از سه سال پیش که تبعید خودخواسته خادم شروع شده است، فقط توانسته سالی یک بار پدر و خواهرش را در ترکیه ببیند. زندگی در تبعید موجب شد که او نتواند در مراسم درگذشت مادرش که سال ۲۰۱۹ به دلیل ابتلا به کرونا در ایران درگذشت، حاضر شود.
صدف خادم به دلیل خطرات احتمالی، علاقه‌ای به نصیحت کردن دختران هم سن و سال خودش که در ایران برای آزادی می‌جنگند، ندارد: «در فرانسه شجاعتی پیدا کردم که هرگز در ایران نداشتم. مسئله مهم این است که من اینجا احترام به حقوق انسانی را پیدا کردم. متاسفانه به دلیل حکومتی که در ایران هست، مردم حقوق انسانی‌شان را فراموش کرده‌اند.»
او نمی‌داند که هنوز هم در صورت بازگشت به ایران احتمال بازداشتش وجود دارد یا نه. یک مسئول سفارت ایران در پاریس به من گفت که حاضر نیست در این مورد نظری بدهد.