گروهی از زنان افغانستانی که خود را مبارز علیه حکومت طالبان نامیده‌اند، در بیانیه‌ای با عنوان «منتظر خشم‌تان بر طالبان هستیم»، زنان ایران و پاکستان را به عنوان «زنان هم‌سرنوشت» فراخواندند تا همبستگی خود را با زنان افغانستانی اعلام کرده و مبارزه‌ای مشترک را ادامه دهند.
«زنان مبارز افغانستان» در این بیانیه تأکید کرده‌اند که مطالبات زنان در این سه کشور برای آزادی و برابری، متفاوت از یکدیگر نیست.
این بیانیه که در روزهای ۱۹ و ۲۰ اسفند در حساب‌های کاربری شماری از کنشگران زن افغانستانی بازتاب یافته، نوشته است: «طرف مطالبه این بار ما برخلاف همیشه، نه حکومت‌ها، بلکه شما زنانی هستید که همگی با هم در یک شرایط قرار داریم؛ ما، طلب همبستگی داریم و آن را با پا پیش‌گذاشتن در همبستگی اعلام کرده‌ایم.»
نویسندگان بیانیه نوشته‌اند: «قطعا” همرزمانی از کشورهای همسایه، بخصوص زنان مبارز ایران، با ما هم‌صدا بوده‌اند و از رنج ما باخبر؛ اما آن‌چه دیده‌ایم، بیشتر از روی دلسوزی و هم‌دردی بوده و نه یک عملکرد سیاسی که پاسخی باشد به آن‌چه مطالبه همبستگی میخوانیم.»
«زنان مبارز افغانستانی» با اشاره به رویدادهایی مانند «تجاوز چهار عضو طالبان» به یک زن و دو دختربچه در منطقه سرپل در شمال افغانستان که خبر آن هفته گذشته در حساب‌های کاربری کنشگران زن افغانستانی منتشر شد، نوشتند که زنان ایران و پاکستان باید خشم خود را نسبت به «دشمن مشترک» نشان دهند و به بیان شراکت در غم بسنده نکنند.
این بیانیه زنان ایران و پاکستان را به تجمع در برابر کنسولگری‌های طالبان و ابراز خشم و شعار علیه حکومت حاکم بر افغانستان فرامی‌خواند تا «حاکمان تهران و اسلام‌آباد و هر جای دیگری»، نتوانند با متجاوزان به زن و دختر افغانستانی «برادری کنند».
شماری از کنشگران زن افغانستانی این بیانیه را با هشتگ «زن، زندگی، آزادی»، که شعار اصلی اعتراضات شش ماه اخیر ایران بوده، و همچنین با شعار عمده مردم افغانستان در ۱.۵ سال بازگشت طالبان به قدرت در کابل، مبنی بر «نان، کار، آزادی» منتشر کرده‌اند.
تجاوز جنسیِ گروهی منتسب به طالبان علیه زنان در منطقه سرپل موضوع عمده صحبت زنان افغانستانی در روزهای اخیر بوده است.
سازمان عفو بین‌الملل روز ۱۹ اسفند گفت که گزارش‌ها در خصوص تجاوز جنسیِ جمعی که «وحشتناک‌ترین درجه از نقض حقوق بشر در تاریخ است»، باید به فوریت بررسی شود.
هفته گذشته که با روز جهانی زن مصادف بود، سازمان بین‌المللی کار گزارش داد که اشتغال زنان و دختران در افغانستان در دوره بازگشت طالبان به قدرت ۲۵ درصد کاهش یافته است.
رامین بهزاد، هماهنگ‌‌کننده ارشد امور افغانستان در سازمان بین‌المللی کار، افزود که محدودیت‌ها علیه زنان و دختران نیز کماکان پیامدهای وخیمی بر آموزش داشته است.
یونیسف، صندوق کودکان وابسته به سازمان ملل متحد، نیز در تقارن با روز جهانی زن گزارش داد که سوء تغذیه، کمبود مواد غذایی حیاتی و کم‌خونی بیش از ۲.۸ میلیون دختر و زن جوان در افغانستان را رنج می‌دهد و سوء تغذیه مادران باردار و شیرده در دوره حکومت طالبان ۴۹ درصد افزایش داشته است.
با این حال، طالبان بدون اشاره به گزارش‌ها در مورد نقض حقوق انسانی زنان و دختران این کشور، روز جهانی زن را «تبریک» گفته بود.
جامعه جهانی حکومت طالبان را به رسمیت نشناخته است. با این حال، سفارت افغانستان در تهران به تازگی به نیروهای حکومت طالبان تحویل داده شد، اما جمهوری اسلامی ایران، این امر را ناشی از تصمیمات داخلی خود افغانستانی‌ها و بدون ارتباط با دولت تهران نامید.
هفته گذشته در روز جهانی زن، ده‌ها هزار زن در پاکستان با راه‌پیمایی در شهرهای بزرگ مانند اسلام‌آباد، لاهور، مولتان، پنجاب، حیدرآباد و سند جنوبی، خواهان پایان دادن به تجاوزهای جنسی علیه زنان و سایر «خشونت‌های مردسالارانه» شدند.
گزارش نهادهای بین‌المللی مدافع حقوق بشر حاکی است که خشونت‌هایی به شکل تجاوز جنسی، قتل، اسیدپاشی، کتک زدن‌ها در خانواده، ازدواج اجباری و محدود کردن تحصیل زنان و دختران در پاکستان، در سراسر این کشور جریان دارد و آن‌ها از فرصت‌های برابر اقتصادی و احراز کرسی‌های نمایندگی در نهادها برخوردار نیستند.
این در حالی است که پاکستان در تاریخ خود زنان سیاستمدار قدرتمندی مانند بی‌نظیر بوتو داشته است.
زنان ایران نیز از آغاز روی کار آمدن جمهوری اسلامی ایران مقاوم‌ترین شهروندان در برابر سیاست‌های حکومتی بوده‌اند. جنبش «زن، زندگی، آزادی» اوج اعتراضات زنان و دختران از چند نسل ایران نسبت به حکومت حاکم است.