ژولیوس سایدنایدر درباره نگاه اتحادیه اروپا به برخی مسائل کردها به کردپرس گفت: اتحادیه اروپا در برخی مسائل نسبت به کردها وحدت نظر ندارد. این کشور همچنین اهرم های خود را در برابر ترکیه و پیرامون موضع کردهای این کشور از دست داده است.
به گزارش کردپرس، اتحادیه اروپا در سال های اخیر بویژه بعد از حمله داعش به مناطق کردنشین عراق و سوریه تعامل با کردها را بیشتر کرد. این اتحادیه با پیوستن به ائتلاف مبارزه با داعش، برای کردهای عراق سلاح فرستاد اما شدیدا با برگزاری فراندوم استقلال کردهای عراق در سال 2017 مخالفت کرد. 27 کشور عضو این اتحادیه نتوانستند مانع حمله ترکیه به کردهای سوریه در سال های 2018 و 2019 شوند و آنکارا نیز نسبت به حکم آزادی صلاح الدین دمیرتاش، سیاستمدار کرد ترکیه دهن کجی کرد.
خبرگزاری کردپرس برای بررسی مواضع اتحادیه اروپا نسبت به این مسائل و در ارتباط با تعامل اتحادیه اروپا با کردها مصاحبه کرده است.
دلایل ناتوانی اتحادیه اروپا در ورود به مسئله کردهای ترکیه و نادیده گرفتن حکم آزادی دمیرتاش از سوی ترکیه
ژولیوس سایدنایدر درباره عدم تاثیرگذاری اتحادیه اروپا در مورد مسائل مربوط به کردها در ترکیه به کردپرس گفت: اتحادیه اروپا در سال های اخیر، بسیاری از اهرم های خود را در برابر ترکیه از دست داده است. سالهاست پروسه پذیرش در اتحادیه اروپا متوقف شده است. درک و دیدگاه ترکها از این تحولات بدتر شده و بسیاری از داوریهای دادگاه حقوق بشر اروپا از جمله در مورد صلاح الدین دمیرتاش از سوی ترکیه اجرا نشده است.
این کارشناس مسائل اتحادیه اروپا، این اتحادیه را در ورود به مسئله کردهای ترکیه ناتوان توصیف کرد و افزود: سازمان همکاری و امنیت اروپا و نهادهای وابسته به آن نتوانسته اند حافظ آزادی مطبوعات باشند و یا از اخراج وکلا و قضات در ترکیه، به عنوان بخشی از کمپین ضد جنبش فتح الله گولن جلوگیری کنند. به نظر می رسد که ابزار اتحادیه اروپا مانند حمایت مالی از طریق برنامه هایش نتوانسته است بر دولت اردوغان در مسئله کردهای ترکیه تاثیر بگذارد.
وی با اشاره به ناتوانی اتحادیه اروپا در دفاع از کردهای سوریه در برابر تهاجم ترکیه گفت: اتحادیه اروپا نمی توانست ترکیه را از اجرای عملیات های شاخه زیتون و یا چشمه صلح در سوریه باز دارد. بنابراین، می توان تصور کرد که اتحادیه اروپا نفوذ خود را بر دولت ترکیه در این سال های اخیر از دست داده است. بسیار غم انگیز است وقتی وضعیت سال های 2013 تا 2015 را که مذاکره میان پ.ک.ک و ترکیه جریان داشت، با این روزهایی که درگیری های خشونت آمیز به سطح سال های دهه 1990 باز گشته مقایسه می کنیم.
حمایت اتحادیه اروپا از کردهای سوریه و جلوگیری از استرداد اعضای داعش
کردهای سوریه که حدود 10000 عضو داعش و نزدیک به 70000 تن از اعضای خانواده های این گروه را در زندان ها و کمپ هایی تحت نظر دارند از کشورهای اروپایی خواسته اند اعضای اروپایی داعش و خانواده های آنان را به این قاره بازگردانند زیرا کردها امکانات زیادی برای نگاهداری از آنها ندارند اما اتحادیه اروپا تاکنون استقبال زیادی از این درخواست کردهای سوریه نکرده است.
ژولیوس سایدنایدر در این باره گفت: نگرانی کردهای سوریه از عدم استقبال کشورهای اروپایی از بازگشتن اعضای داعشی تبعه این کشورها کاملا مشروع است. وکلا و سازمان های غیر دولتی زیادی در اتحادیه اروپا به این مسئله پرداخته اند و از دولت های عضو این اتحادیه به خاطر عدم تلاش برای بازگرداندن اعضای اروپایی داعش از منطقه تحت کنترل کردهای سوریه انتقاد کرده اند. وضعیت انسانی در تاسیسات متعلق به کردهای سوریه بویژه برای گروه های ضعیف مانند زنان اعضای داعش و کودکان آنها مشکل ساز است. استرداد آنها به کشورهای اروپایی به صورت محدود و اغلب در مورد گروه های ضعیف صورت می گیرد. مطالعات نشان داده است عواقب بدتری از جمله رادیکال شدن هرچه بیشتر در زندانها اتفاق می افتد.
وی درباره حمایت های اتحادیه اروپا از کردهای سوریه گفت: درست است که اتحادیه اروپا بزرگترین ارائه دهنده کمک های انسانی به سوریه از سال 2011 تاکنون بوده است اما تنها بخش محدودی از این کمکها به مناطق تحت کنترل نیروهای کرد-عرب سوریه موسوم به نیروهای دموکراتیک سوریه منتقل می شود. من معتقدم که این مسئله دلایل زیادی دارد. کارشناس مسائل اتحادیه اروپا در باره کمک های محدود اتحادیه اروپا به کردهای سوریه افزود: وحدت نظر در میان اعضای اتحادیه اروپا در مورد مسئله سوریه وجود ندارد. برای مثال، کشورهایی مانند جمهوری چک و مجارستان رابطه بهتری با دمشق دارند و آن را به عنوان یگانه مرجع مشروع در سوریه می پندارند.
اما وی به کانال های دیگری برای رساندن کم های برخی کشورهای اروپایی به کردهای سوریه اشاره کرد و گفت: بخش زیادی از کمک های مالی به نیروهای دموکراتیک سوریه، علاوه بر کمک های انسانی اساسی اتحادیه اروپا، از طریق کانال های دیپلماتیک ملی و از سوی آلمان، فرانسه و دیگران وجود دارد. تا انجا که من اطلاع دارم، چندین سازمان غیر دولتی از اتحادیه اروپا، پروژه هایی را در دیرالزور، رقه و تاحدی در حسکه اجرا کرده اند.
ارسال سلاح برای کردهای عراق و مخالفت با رفراندوم
اتحادیه اروپا در جنگ با داعش به کمک کردهای عراق شتافت و ضمن اعزام نیروهایی برای آموزش نظامی ینروهای چیشمرگ مقادیر زیادی سلاح برای کردهای عراق ارسال کرد. با این حال، اتحادیه اروپا با اقدام اقلیم کردستان در برگزرای رفراندوم که در 25 سپتامبر 2017 برگزار شد به شدت مخالفت کرد.
کارشناس مسائل اتحادیه اروا درباره این مسئله گفت: ارسال سلاح از سوی کشورهایی اروپایی برای اقلیم کردستان عراق در طی جنگ با داعش و نیز مخالفت آنها با برگزاری فراندوم استقلال از سوی کردها در سال 2017 یک نکته قابل توجه و جالب است.
وی توضیح داد: صادرات اسلحه از اتحادیه اروپا در دست کشورهای مربوطه است نه در صلاحیت اتحادیه اروپا. بنابراین، تمصیم گیری برای ارسال سلاح به اقلیم کردستان در سال 2014 به صورت های مختلفی از سوی اعضای اتحادیه اروپا صورت گرفت و یک تصمیم اجماع و بر اساس چهارچوب های این اتحادیه نبود.
ژولیوس سایدنایدر درباره علت مخالفت اتحادیه اروپا با برگزرای فراندوم در اقلیم کردستان به کردپرس گت: با این که اتحادیه اروپا رابطه خوبی با اقلیم کردستان و دولت کنونی آن دارد اما در مورد برگزاری رفراندوم از سوی کردها در سال 2014، اختلافات زیادی در میان 27 کشور عضو این اتحادیه اروپا وجود داشت. با این حال، عدم اجماع در میان اعضا و نیز اهمیت رابطه با دولت مرکزی در بغداد احتمالا در ارسال سیگنال منفی برای کردها پیرامون موضوع برگزاری رفراندوم تاثیر داشته است.
وی در تشریح این مخالفت گفت: ممکن است دیدگاه بدبینانه در مورد پیامدهای برگزاری رفراندوم به سبب مناقشه بر سر مشروعیت آن، خطر تجزیه عراق و نیز اختلافات در خود اقلیم کردستان( میان حزب دموکرات کردستان عراق-اتحادیه میهنی و جنبش تغییر) بر مخالفت با برگزاری آن تاثیر گذاشته باشد. من به یاد دارم که حتی قطع نامه ای در شورای امنیت سازمان ملل درباره رفراندوم و تاثیر آن بر جنگ با داعش که بیشتر اعضای اروپا حامی آن بودند صادر شد.