ده‌ها زن امروز در کابل با راه‌اندازی یک راهپیمایی اعتراضی با شعارهایی از جمله “نان، کار، آزادی” خواستار مشارکت همه‌جانبه در تمام عرصه‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی شدند.
در ویدیوهایی که از این گروه از زنان منتشر شده، دیده می‌شود که آن‌ها در کنار پلاکاردها، عکس‌های خانواده‌هایی را هم حمل می‌کنند که گفته شده مجبور شده‌اند به دلیل فقر فرزندان خود را بفروشند.
یکی از معترضان می‌گوید که به ملاها، آخوندها و روحانی‌ها احترام قایل هستند، اما “خداوند برای آن‌های جای مقدس در منبر مساجد را انتخاب کرده، بروند و در منبر بنشینند و مردم را هدایت بکنند” چون دولتداری و مسایلی مثل اقتصاد، کنترل ارز و روابط بین‌المللی نیاز به افراد متخصص و حرفه‌ای دارد و مسئولیت این موارد باید به “اهل کار” سپرده شود.
تقریبا تمام مقام‌های دولت طالبان را روحانیان مذهبی تشکیل می‌دهند که در افغانستان با عناوینی مثل “ملا، مولوی، داملا، شیخ” پیش از اسم شان شناخته می‌شوند.
معترضان زن همچنین شعارهایی علیه دولت پاکستان نیز سر دادند و این کشور را “عامل بدبختی افغانستان” خواندند.
یکی از معترضان می‌گوید: خطاب به جامعه بین‌المللی و زنان می‌خواهم بگویم که ممکن نیست که زنان افغانستان را گروه طالبان بپذیرند، شاید چند نفری که در راس حکومت شان هستند، تمثیل بکنند پذیرش زنان را و اندک سهمی در حکومت ناقص شان قایل شوند اما این زیردستان آن‌ها هیچگاه به حرف بزرگان خود گوش نخواهند داد.
در ویدیوهای دیگری که با رسانه‌ها به اشتراک گذاشته شده است، معترضان می‌گویند که توسط اعضای طالبان مورد حمله قرار گرفته‌اند و یک عضو طالبان را نشان می‌دهد که معترضان را تهدید به گرفتن و شکستن تلفن‌های شان می‌کند.
در ویدیوی دیگری دیده می‌شود که با حضور سربازان دیگر طالبان، یکی از آن‌ها تلفن یکی از معترضان را گرفته و معترض از او می‌خواهد تلفنش را دوباره به او تحویل بدهد اما او پاسخی نمی‌دهد.
یکی از معترضان می‌گوید که افراد مسلح زیادی آمدند و با برخورد مانع ادامه تظاهرات آن‌ها شدند و آن‌ها را متفرق کردند.
از زمان تسلط طالبان بر افغانستان در ۱۵ آگوست/اوت زنان در شهرهای مختلف با گردهمایی، تجمع و راهپیمایی خواهان اعاده حقوق اساسی خود مانند، آموزش، تحصیل و اشتغال بوده‌اند.
مقامات طالبان اما در هفته‌های گذشته برگزاری تظاهرات را غیرقانونی” اعلام کردند و گفتند زنان اجازه تظاهرات ندارند.”
علی رغم آن تظاهرات زنان ادامه یافته و در موارد زیادی با شلیک‌های هوایی برخوردهای خشونت‌آمیز سربازان طالبان روبه‌رو شده است.
طالبان همواره گفته‌اند که به حقوق زنان ” درچارچوب شریعت اسلامی” باور دارند.
اما تمام اعضای دولت طالبان مردان هستند و اکثر زنان تاکنون اجازه بازگشت به کار خود را نیافته‌اند. همچنین بیشتر مدارس دخترانه در این کشور بسته است. طالبان گفته‌اند که برای بازگشت کارمندان زن در ادارات دولتی “شرایط” آن باید مهیا باشد.
