یک نبرد سیاسی بر سر جهت گیری اعتراضات روسیه در جریان است
آیا تظاهرات ضد جنگ در حال افزایش است یا سرکوب آنها را محدود کرده است؟
بسیار مهم است که فعالان ضد جنگ هر روز یا تقریباً هر روز در میادین مرکزی بزرگترین شهرهای کشور تجمع کنند. بعید به نظر می رسد که پاسداران رژیم بتوانند موج اعتراضات را در روزهای آینده کاملاً خاموش کنند.
این در حالی است که قوانین سرکوبگر روزافزون علیه مخالفان وضع شده و بیش از ۷۰۰۰ فعال تاکنون بازداشت شده اند.
اما این تظاهرات یک عیب بزرگ دارد: آنها کاملاً سازماندهی نشده هستند و مردمی که تجمع می کنند، نمی دانند چه کنند، کجا بروند یا چگونه از گرفتار شدن توسط نیروهای امنیتی جلوگیری کنند.
این ماهیت اعتراضها، همراه با سرکوب، میتواند منجر به خستگی و سرخوردگی شود. اگر اوضاع به همین منوال پیش برود، خطر از بین رفتن اعتراضات وجود دارد.
اما هنوز چیزی از دست نرفته است. سوسیالیست ها و انقلابیون ضد جنگ برای سازماندهی اعتراضات می جنگند. آنها شعارها و مطالبات انقلابی را وارد تظاهرات میکنند، ناراضیها را نه تنها برای توقف جنگ، بلکه برای تبدیل جنگ امپریالیستی به جنگ طبقاتی تحریک میکنند. این در حال حاضر بسیار مهم است.
با این حال، همه چیز آنطور که ما می خواهیم خوب نیست. لیبرال بورژوازی در “مرکز ناوالنی” بار دیگر در تلاش برای تضعیف اعتراضات است.
پس از برنامه ریزی برخی از سازمان های سوسیالیستی برای برگزاری تجمعات در ۶ مارس در زمان ها و مکان های خاص، حامیان لیبرال الکسی ناوالنی فراخوان خود را با زمان ها و مکان های مختلف مطرح کردند. این امر معترضان را به دو اردوگاه تقسیم میکند و این تصور را به وجود میآورد که هیچ کدام قدرت اقدام تودهای ندارند و سرکوب آنها را برای نیروهای امنیتی آسانتر میکند.
تحریم ها چه تاثیری بر مردم عادی دارد؟ آیا سختی ها مردم را ضد پوتین می کند یا آن ها بیشتر علیه غرب تمایل پیدا می کنند؟
برای مردم عادی، تحریم های کشورهای غربی می تواند فاجعه بار باشد. اقتصاددانان در حال حاضر نسبت به کمبود احتمالی کالاها و محصولات اساسی، افزایش بی رویه قیمت ها، کاهش مشاغل، بیکاری گسترده و غیره هشدار می دهند.
این وضعیت می تواند در میان توده ها “انفجار” ایجاد کند و آنها را به اعتراض طبقاتی برانگیزد. در روسیه می گوییم: «یخچال دستگاه تلویزیون را شکست می دهد»، به این معنی که فقر و نیاز، تبلیغات طبقه حاکم را که از صفحه تلویزیون سرچشمه می گیرد، شکست می دهد.
اما تا کنون این لحظه فرا نرسیده است و توده مردم عمدتاً از رژیم حمایت میکنند – طبق نظرسنجیها ۷۱ درصد از جمعیت کشور از سیاستهای پوتین حمایت میکنند. بنابراین، در حال حاضر، مردم عادی بیشتر با خشم به اروپا و ایالات متحده نگاه می کنند تا به دولت «آنها» که یک جنگ تمام عیار را به راه انداخته است.
آیا در داخل تظاهرات نشانه های سوسیالیستی، ضد امپریالیستی وجود دارد؟
سوسیالیست ها تلاش می کنند مبارزه ضد جنگ را به مبارزه طبقاتی تبدیل کنند. آنها پوسترهایی را در خیابان ها نصب می کنند که خواستار تجمع در مکان های خاص در زمان های خاص است، اعلامیه ها را پخش می کنند، برچسب ها را در مکان های شلوغ آویزان می چسبانند و جزوه ها را چاپ می کنند. برای این، فعالان با یک جرم جنایی جدی “دعوت به بی نظمی جمعی” روبرو هستند، بنابراین نمی توانم بگویم دقیقا چه کسی این کار را انجام می دهد.
سوسیالیست های انقلابی با تکیه بر میراث نظری کارل مارکس و ولادیمیر لنین در اعتراضات شرکت فعال دارند. اما در این شیرنی یک تلخی هم وجود دارد. درست مانند جنگ جهانی اول، در سالهای انشعاب انترناسیونال دوم، برخی از «سوسیالیست ها» که لنین آنها را سوسیال شوونیست می خواند، دوباره سرشان را بالا گرفته و دهانشان را باز کرده اند.
آنها از آغاز یک جنگ تمام عیار علیه اوکراین حمایت می کنند، به این دلیل که فاشیست ها ظاهراً برای اوکراین می جنگند و روسیه در حال انجام “پاکسازی” است. ما این را چرندیات کامل و خیانت به منافع طبقه کارگر می دانیم.