رسم پوشیدن لباس نو در نوروز از طبیعت اخذ شده است. این باور کهن را در نوشته ها، توصیه ها و توصیف های نوروزی همواره می بینیم که از طبیعت پیروی کنیم، از درختان یاد بگیریم و با آمدن بهار، لباس نو بپوشیم که شگون شادمانی و آرامش است.
سفرنامه نویسان دوره صفویه و قاجاریه، در شرح و وصف جشن های نوروزی از لباس های فاخر مردم فراوان یاد کرده اند. از جمله شاردن در سیاحت نامه خود می نویسد: «ایرانیان برای نوروز نام های مختلفی نهاده اند از آن جمله آن را”عید لباس نو”می خواندند. چون هر کس هر اندازه ای ندار باشد در این جشن یک دست لباس نو به تن می کنند…»
ای کاش مردم فلسفه‌ی اخلاق نو پوشیدن هم یاد میگرفتن
ای کاش مردم خودشون رو مجاب میکردن هر سال یه اخلاق خوب به خلقهای گذشته شون اضافه کنن