۱۸ زندانی سیاسی ساکن زندان رجایی شهر کرج در نامه‌ای از تشدید سرکوب و تحقیر زندانیان سیاسی توسط ماموران امنیتی خبر داده‌اند.
در این نامه با اشاره به ادعاهای مقام‌های قضایی جمهوری اسلامی درباره «رعایت حقوق زندانیان» تاکید شده است که این اظهارات خلاف واقع است و آنها در زندان‌ها شاهد «تشدید سرکوب و ضد انسانی‌تر کردن بیش از پیش شرایط» زندانیان هستند.
حکومت ایران سابقه گسترده‌ای در زندانی‌کردن فعالان سیاسی دارد و بر اساس گزارش «سازمان عفو بین‌الملل»، شرایط زندان‌های جمهوری اسلامی «بیرحمانه» و «غیرانسانی» است و زندانیان با کمبود شدید امکانات بهداشتی مواجه هستند.
در ماه‌های گذشته مقام‌هایی قضایی و خبرگزاری قوه قضاییه با انتشار اخباری درباره عفو برخی زندانیان و دستورات ابراهیم رئيسی، رئیس قوه قضاییه برای خلوت کردن زندان‌ها، تبلیغات گسترده‌ای با ادعای تحول در وضعیت زندان‌ها منتشر کرده‌اند.
با وجود این ادعاها، زندانیان سیاسی که این نامه اعتراضی را امضا کرده‌اند، از مواردی چون «انتقال به سلول انفرادی، توهین و تحقیر، ضرب و شتم، تشکیل پرونده‌های جدید و صدور احکام تازه و تبعید به زندان‌های دور از محل سکونت» به عنوان روش‌هایی نام برده‌اند که توسط ماموران قضایی و امنیتی برای افزایش فشار بر آنها و خانواده زندانیان سیاسی به کار برده می‌شود.
در یک ماه گذشته روند تبعید و انتقال زندانیان سیاسی و مدنی در ایران شدت گرفته است.
کسری نوری، درویش زندانی روز ۲۹ اسفند از زندان اوین تهران به زندان عادل‌آباد شیراز منتقل شد. پیش از او، روز ۲۶ اسفند نیز آتنا دائمی، فعال مدنی که از سال ۱۳۹۵ در زندان اوین به سر می‌برد، از زندان اوین به زندان لاکان رشت تبعید شد.
روز چهارشنبه، ۲۰ اسفندماه، سپیده قلیان، فعال مدنی که در پرونده اعتراضات هفت‌تپه به پنج سال حبس محکوم شد، به زندان بوشهر تبعید شد، و روز سه‌شنبه ۱۹ اسفند هم مریم اکبری منفرد، زندانی سیاسی که بیش از ۱۲ سال را بدون مرخصی در زندان به سر برده است، از زندان اوین به زندان سمنان تبعید شده بود.
۱۸ زندانی که نامه اعتراضی به وضعیت زندان‌ها را امضا کرده‌اند، تاکید کرده‌اند که هدف از «تشدید آزار سیستماتیک زندانیان و خانواده‌های آنان»، وادار کردن آنها به سکوت است و چنین سیاستی را شکست خورده اعلام کرده‌اند.
روز ۳۰ اسفند نیز ۲۸ زندان سیاسی ساکن زندان‌های اوین، فشافویه و عادل آباد شیراز در بیانیه‌ای مشترکی نوشته‌اند که در اعتراض به رویکردهای جمهوری اسلامی و کشتار مردم معترض توسط حکومت، سه روز اول سال ۱۴۰۰ را در اعتصاب غذا به سر خواهند برد.
در این نامه با رویدادهایی چون کشته شدن سوختبران در سراوان، «سرکوب، کشتار، و خفقان اقلیت‌های قومی و مذهبی»، مرگ بهنام محجوبی، «کشته‌شدگان آبان ماه ۹۸ و اعدام زندانیانی چون نوید افکاری، مصطفی صالحی، محمد ثلاث»، حکومت ایران، سیستمی خودکامه توصیف شده بود که «امنیتش را بر سرکوب میزان می‌کند».
علاوه بر این ۲۸ زندانی، ۶ زندانی زن ساکن زندان اوین نیز روز اول فروردین اعلام کردند که همراه این زندانیان اعتصاب غذا خواهند کرد.