در سه ماه گذشته موج گستردهای از سرکوب و بازداشت و کشتار معترضان سیاسی در خیابانها و کوچهها به راه افتاده، تا بدان جا که روند هراسافکنی برای درهم شکستن جنبش آزادیخواهانهی مردم اکنون به برپایی چوبههای دار در ملاءِ عام کشیده شده است. در این مدت، صدها نفر کشته و هزاران نفر بازداشت شدهاند، که شماری از آنان به شکلهای گوناگون از جمله ضرب و جرح، پرتاب از بلندی، «خودکشی»، و… از میان رفته و نابود شدهاند.
اما دایرهی این قتلها و بازداشتهای هراسافکنانه، که در واقع برای پنهانکردن هراس حکومت از جنبش مردم است، به خیابانها و محلات محدود نمانده و حتی بازداشت کسانی را در برگرفته که هیچ حضوری در تجمعهای خیابانی نداشتهاند. در یکی از تازهترین نمونههای این بازداشتها، آیدا عمیدی و روزبه سوهانی، اعضای هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران، با یورش وحشیانه به خانههایشان دستگیر و به زندان برده شدند. پیش از اینان، علیرضا آدینه، عضو پیشین هیئت دبیران، و علی اسداللهی، منشی منتخب کانون، و پیش از این دو، آتفه چهارمحالیان بازداشت و به بند کشیده شده بودند، که عضو اخیر بهتازگی به قید وثیقه آزاد شد. افزون بر اینها، زندانیان قدیمیترِ کانون نویسندگان ایران، یعنی رضا خندان (مهابادی) و آرش گنجی با احکام سنگین بهترتیب ۶ و ۱۱ سال زندان دوران حبس خود را میگذرانند، و کیوان مهتدی در انتظار حکم دادگاه همچنان در زندان به سر میبرد.
زندانیان کانون نویسندگان ایران البته نمونهی بسیار کوچکی از هزاران به بند کشیدهی آزادیخواه دیگرند که در طول سه ماه اخیر به طیف گستردهی زندانیان سیاسیِ پیشین، اعم از کارگران، معلمان، زنان، دانشجویان، هنرمندان، وکلای مدافع، طرفداران محیط زیست، و دیگر فعالان سیاسی و اجتماعی و نیز زندانیان عقیدتی همچون بهاییان و دراویش افزوده شدهاند. ما امضاکنندگان این بیانیه خواهان پایان دادن به هرگونه سرکوب و بازداشت و قتلهای حکومتی و آزادی فوری و بیقید و شرط تمام زندانیان سیاسی و عقیدتی هستیم.