سیامک نمازی، یکی از پنج زندانی آمریکایی که طی توافق میان تهران و واشینگتن آزاد شدند، در بیانیه‌ای از رئیس‌جمهور آمریکا خواست که در تعامل با دیگر رهبران جهان تلاش بین‌المللی برای جلوگیری از گروگان‌گیری اتباع خارجی توسط حکومت ایران را آغاز کند.
آقای نمازی، ایرانی-آمریکایی ۵۱ ساله، این بیانیه را روز دوشنبه ۲۷ شهریور، زمانی که هواپیمای قطری حامل او و چهار زندانی آمریکایی آزادشده دیگر در دوحه فرود آمد، منتشر کرد.
عماد شرقی ایرانی-آمریکایی ۵۹ ساله، مراد طاهباز ایرانی-آمریکایی-بریتانیایی ۶۷ ساله، و دو زندانی دیگر با تابعیت آمریکایی که گفته می‌شود یکی از آن‌ها زن است و به دلایل شخصی خواسته‌اند ناشناس بمانند، چهار نفر دیگر بودند.
این پنج شهروند آمریکایی بر اساس توافقی آزاد شدند که در جریان آن، علاوه بر آزادی چند ایرانی زندانی در آمریکا، میلیاردها دلار از پول‌های بلوکه شده ایران در کره جنوبی نیز به صورت مشروط آزادسازی شد.
آقای نمازی با اشاره به توافق‌های قبلی با جمهوری اسلامی بر سر آزادسازی زندانیان دوتابعیتی یا خارجی در ایران، نوشت: «طی ۴۴ سال گذشته، رژیم ایران بر بازی زشت حبس کردن آمریکایی‌های بی‌گناه و سایر اتباع خارجی و تجارت با آزادی آنان تسلط یافته است.»
او افزود که در حال حاضر، زندان اوین عملاً یک «ویران‌شهر» گروگان‌های کشورهای مختلف جهان است.
این شهروند دوتابعیتی که به گفته خودش، ۲۸۹۸ روز از روزهایی را که باید بهترین روزهای زندگی‌اش می‌شد، در اوین گذراند، نوشت که باید فوراً «محاسبات هزینه-فایده تجارت ناپاک» جمهوری اسلامی در زندانی کردن اتباع خارجی را برهم زد.
او خطاب به جو بایدن افزود: «آقای رئیس‌جمهور، در حالی که اولین نفس‌های آزادی خود را می‌کشم، در حالی که شما با رهبران جهان در سازمان ملل متحد تعامل می‌کنید، از شما می‌خواهم یک تلاش جهانی برای تغییر این بازی را با هدف جلوگیری از گروگان‌گیری به عنوان اولین اولویت آغاز کنید.»
نمازی نوشت: «تنها در صورتی که جهان آزاد سرانجام بپذیرد به طور جمعی عواقب شدیدی را بر کسانی که از جان انسان‌ها صرفا به عنوان اهرم فشار استفاده می‌کنند، تحمیل کند، رژیم ایران و امثال آن مجبور به انتخاب‌های متفاوت خواهند شد.»
جمهوری اسلامی همواره متهم بوده که از طریق بازداشت شهروندان دوتابعیتی و اتباع خارجی، در تلاش برای فشار بر کشورهای خارجی به ویژه دولت‌های غربی در جهت برآورده کردن خواسته‌های خود است.
همزمان با این بیانیه سیامک نمازی، کامران قادری، دیگر زندانی دوتابعیتی پیشین خواستار «بالا رفتن هزینه پایمال کردن حقوق بشر توسط دولت ایران» شد.
آقای قادری، بازرگان ایرانی-اتریشی که چند ماه پیش از زندان‌های جمهوری اسلامی آزاد شد، روز دوشنبه در گفت‌وگو با رادیو فردا خطاب به دولت‌های غربی افزود: «این مسئله باید یک بار [برای همیشه] حل شود. نه این که برای سیامک نمازی حل شود، ولی دوباره برای یک خانم یا آقای دیگری تکرار شود.»
نمازی همچنین در بیانیه خود با ذکر اسامی زندانیان سیاسی و دوتابعیتی محبوس در اوین نوشت که همراه با احساس «شادی وصف‌ناپذیر» آزادی، از این که «افراد بسیار شجاعی» همچنان در زندان‌های جمهوری اسلامی هستند، «احساس گناه دردناک و عمیق» دارد.
او از جمله به احمدرضا جلالی، یک پزشک ایرانی-سوئدی محبوس در اوین اشاره کرد که «به اتهامات واهی در انتظار اعدام است».
این زندانی دوتابعیتی پیشین به فعالان محیط زیستی زندانی چون نیلوفر بیانی، سپیده کاشانی، هومن جوکار، طاهر قدیریان، امیرحسین خالقی و سام رجبی و همچنین سپهر ضیایی، بهائی زندانی در ایران اشاره کرد و نوشت: «تنها پیامی که رهبران ایران با زندانی کردن چنین افراد فوق‌العاده به جهان می‌فرستند، این است که از عمق بی‌پایان ظلم بی‌دلیل‌شان لذت می‌برند.»
جمهوری اسلامی در سال‌های اخیر محدودیت‌های گسترده‌ای را علیه فعالان مدنی از جمله فعالان محیط زیستی اعمال کرده است.
کاووس سیدامامی، شهروند ایرانی-کانادایی که در زمستان سال ۱۳۹۶ همراه با این فعالان محیط زیستی دستگیر شد، چند روز پس از بازداشت، به طرزی مشکوک در زندان اوین جان باخت.
همچنین با وجود زندگی حدود ۳۰۰ هزار بهایی در ایران، جمهوری‌اسلامی، آیین بهایی را به رسمیت نمی‌شناسد و مقامات ایران بارها این شهروندان را «جاسوس» و «دشمن» خوانده‌اند.
نمازی با تأکید بر این که «بزرگترین ترس هر زندانی سیاسی فراموش شدن است»، بار دیگر خواستار تلاش برای ازادی همه کسانی شد که خودسرانه در ایران یا دیگر کشورهای جهان زندانی شده یا گروگان گرفته شده‌اند.
سیامک نمازی، بازرگان، چهار ماه پس از دستیابی ایران و قدرت‌های جهانی به برجام در دولت حسن روحانی در سال ۲۰۱۵ به دست سازمان اطلاعات سپاه پاسداران بازداشت و به «جاسوسی» متهم شد.
محمدباقر نمازی، پدر سیامک نیز که برای پیگیری پرونده پدرش به ایران رفت، در سال ۹۵ به دست ماموران جمهوری اسلامی بازداشت و به اتهام «جاسوسی برای دولت متخاصم» به تحمل ۱۰ سال حبس تعزیری محکوم شد. او مهرماه پارسال ایران را ترک کرد.
کاخ سفید و وزارت خارجه آمریکا همواره تأکید کرده‌اند که سرنوشت زندانیان آمریکایی در ایران برای واشینگتن اهمیت بسیار دارد.