در تاریخ معاصر ایران، از ابتدای تاسیس دانشگاه جنبش دانشجویی نقش تاثیرگذاری در تحولات تاریخی داشته و در فرایند دمکراسی خواهی ملت ایران همواره پیشتاز بوده است. مبارزه با استبداد و دفاع از آزادی‌خواهی، حقوق بشر و عدالت اجتماعی به عنوان مطالبات اصلی دانشجویان، در همه این سال‌ها و در حکومت‌های مختلف، آن‌ها را پرچمدار فرایند استقلال و دمکراسی‌خواهی در ایران کرده است. علت نامگذاری ۱۶ آذر خود گواه این مدعاست که دانشجو در هر حکومتی، هیچ استبداد و هیچ کوتاه آمدنی را بر نخواهد تافت. و نه بزرگی به هر اقتدار ضد مردمی خواهد گفت. چنان که شاهد بودیم چه در زمان پهلوی و چه در حال؛ از جریان های اصلی و چه بسا آغاز کننده اعتراض به قدرت برای برداشتن دست از گلوی حق خواهی مردم بوده است. در همین راستا یکی از جریان‌های اصلی پیش برنده جنبش زن زندگی آزادی در سال گذشته نیز دانشجویان بودند. آن‌ها با تجمعات اعتراضی و تحصن در دانشگاه همگام با سایر اقشار اجتماعی، سلطه‌جویی حکومت مستقر را به چالش کشیدند. در مقابل، نیروهای امنیتی و قضایی از همان آغاز جنبش ژینا/مهسا با بازداشت گسترده فعالان دانشجویی به سرکوب گسترده جنبش پرداختند. سرکوبی که بعد از گذشت بیش از یک سال همچنان به شکل‌های دیگر در درون دانشگاه‌ها ادامه دارد.
تعلیق، تبعید و اخراج دستورالعمل کلی نهادهای امنیتی مستقر در دانشگاه و حتی خارج از دانشگاه برای جلوگیری از مطالبه‌گری جنبش دانشجویی در طول جنبش و پس از آن به‌ویژه در ماه‌های اخیر بوده است.
بنا بر آمارهای تشکل‌های دانشجویی در طول ماه‌های اخیر در ۱۵ دانشگاه کشور بیش از هزار نفر ممنوع الورود و ۶۰۰ نفر امکان ادامه تحصیل در سال جاری را از دست داده‌اند. علاوه بر دانشجویان ده‌ها نفر از استادان در دانشگاه‌های مختلف، به بهانه‌های مختلف ولی در راستای انتقام نهادهای امنیتی از همراهی آن‌ها با دانشجویان در طول جنبش ژینا/مهسا، از ادامه تدریس در دانشگاه محروم شده اند.
کانون صنفی معلمان ایران (تهران) ضمن اعلام همبستگی با جنبش دانشجویی، ۱۶ آذر ماه را به همه دانشجویان و دانشگاهیان تبریک می‌گوید.
و در عین حال به حاکمیت و نهادهای امنیتی و قضایی تحت امر آن هشدار می‌دهد که ادامه سرکوب دانشجویان و اساتید دانشگاه برای حکومت دستاوردی نخواهد داشت؛ و پاسخ دانشجویان همانست که بارها در بیانیه‌های خود و با زبان‌های مختلف بیان کرده‌اند؛
ما با شما حرفی نداریم جز یک کلمه: نه!
همان‌طور که سرکوب دیگر اقشار اجتماعی همچون معلمان، زنان، کارگران و بازنشستگان در طول چهار دهه گذشته نیز دستاوردی جز فروریزی مشروعیت برای حکومت نداشته است.
ما به‌عنوان جزیی از جنبش معلمان با صدایی بلند اعلام می‌کنیم که همواره در کنار دانشجویان و جنبش دانشجویی خواهیم بود و خواهان توقف سرکوب و لغو احکام تعلیق، تبعید و اخراج دانشجویان و محرومیت اساتید دانشگاه از تدریس هستیم.
