منصور اوجی شاعر اهل شیراز شامگاه شنبه هجدهم اردیبهشت‌ماه پس از تحمل یک دوره بیماری در خانه خود در شیراز درگذشت. منصور اوجی متولد نهم آذرماه سال ۱۳۱۶ در شیراز بود.
اوجی بیش از ۲۵ کتاب شعر، دو کتاب در حوزه ترجمه و سه کتاب در حوزه تحقیق و پژوهش منتشر کرده بود.
«کوتاه مثل آه» معروف‌ترین منظومه او است. «یکصد و ده نامه از دو سیمین»، «باغ شب»، «خواب درخت و تنهایی زمین»، «شهر خسته»، «این سوسن است که می‌خواند»، «مرغ سحر»، «صدای همیشه»، «شعرهایی به کوتاهی عمر»، «حالی است مرا» از دیگر آثار این شاعر هستند.
در سال ۱۳۹۶ نشان درجه یک وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به منصور اوجی تعلق گرفت.
همچنین این شاعر در شب‌های شعر فردی و گروهی از جمله «شب‌های شعر خوشه» که به همت احمد شاملو در تهران برگزار شد و دیگری در شب‌های ده‌گانه شعر «کانون نویسندگان ایران» شرکت داشت. او جزو پنج شاعری از ایران بود که در سال ۱۳۸۴ با کاروان «گفت‌وگوی طبیعت» به فرانسه رفت و در پنج شهر بزرگ آن کشور شعر خواند.
درباره آثار اوجی تاکنون کتاب‌ها و مقاله‌های متعددی به چاپ رسیده از جمله کتاب «در ستایش شعر سکوت» نوشته هوشنگ گلشیری و «در جست‌وجوی گل شیدایی» به قلم کامیار عابدی و کتاب «اما پرنده و گل» به قلم خسرو قمر.
برخی از شعرهای اوجی به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی، ایتالیایی، آلمانی و ارمنی ترجمه شده است.