در موج دوم کرونا در هند، افزایش ابتلا به یک عفونت قارچی نادر در کسانی که از این بیماری بهبود یافته‌اند یا رو به بهبود هستند نگرانی‌هایی را ایجاد کرده است.

مقام‌های بهداشتی هند با گزارش بیش از ۸۸۰۰ مورد از عفونت مرگبار “قارچ سیاه” در دستکم ۱۵ ایالت هند، از افزایش قابل‌توجه ابتلا به این بیماری خبر می‌دهند.

موکورمایکوزیس که به “قارچ سیاه” شهرت دارد، یک عفونت قارچی نادر، خطرناک و مهاجم است که بینی، چشم، ریه و گاهی هم مغز را درگیر می‌کند. درصد مرگ مبتلایان، ۵۰ درصد است و چشم برخی بهبودیافتگان بناچار تخلیه می‌شود.

در ماه‌های اخیر و همزمان با شیوع مرگبار موج دوم کرونا در هند، پزشکان هزاران مورد از این بیماری را در مبتلایان و بهبودیافتگان از کرونا مشاهده کرده‌اند.

پزشکان می‌گویند که این بیماری به استفاده از استروئید (کورتن) برای درمان کرونا مربوط است و مبتلایان به دیابت بیشتر در خطر ابتلا هستند.

به گفته پزشکان علائم این بیماری حدود ۱۲ تا ۱۸ روز پس از بهبود کرونا ظاهر می‌شود.

بیش از نیمی از موارد ابتلا فقط در دو ایالت غربی گجرات و ماهاراشترا بوده و در دستکم پانزده ایالت دیگر هند، بین ۸ تا ۹۰۰ بیمار گزارش شده است.

black fungus
توضیح تصویر،”قارچ سیاه” زیر میکروسکوپ

درخواست برای اعلام همه‌گیری قارچ سیاه در هند

افزایش موارد ابتلا به موکورمایکوزیس سبب شده دولت مرکزی از ۲۹ ایالت هند بخواهد اعلام همه‌گیری کنند.

به گزارش سوتیک بیواس، گزارشگر هند بی‌بی‌سی، بخش‌هایی که به تازگی در برخی بیمارستان‌ها به این بیماری اختصاص داده شده، به سرعت در حال پر شدن هستند.

در یکی از بیمارستان‌های دولتی در شهر ایندور در ایالت مادیاپرادش در مرکز هند، تعداد مبتلایان به قارچ سیاه هفته گذشته هشت نفر بود اما این آمار دیشب (شنبه شب) به ۱۸۵ نفر افزایش یافت.

دکتر وی پی پاندی، یکی از مسئولان این بیمارستان، به بی‌بی‌سی گفت که ۸۰ درصد بیماران باید فورا جراحی شوند:

“۱۱ بخش در این بیمارستان که در مجموع ۲۰۰ تختخوابی است به قارچ سیاه اختصاص داده شده است.”

او می‌گوید که چنین افزایشی “غیرمنتظره” است و سال گذشته فقط یک یا دو مبتلا به این بیماری را دیده بودند.

او تایید کرد که فقط در شهر ایندور، دستکم ۴۰۰ بیمار به قارچ سیاه مبتلا هستند:

“در حال حاضر عفونت قارچ سیاه می‌تواند از کرونا خطرناک‌تر باشد. اگر بیماران به موقع و کامل مداوا نشوند، احتمال مرگ می‌تواند تا ۹۴ درصد بالا برود. هزینه درمان بالا و دارویش کمیاب است.”

به گفته پزشکان تنها راه درمان این بیماری، تزریق وریدی روزانه داروی ضدقارچ “آمفوتریسین‌بی” به مدت دو ماه است. هر تزریق ۳۵۰۰ روپیه، ۴۸ دلار، قیمت دارد.

دکتر پاندی می‌گوید اطلاعات ۲۰۱ بیمار مبتلا به قارچ سیاه را از بیمارستان‍های شهر جمع آوری کرده است که اغلب آنها مرد بودند و از کرونا بهبود یافته بودند. اغلب این بیماران برای درمان کرونا از استروئید (کورتون) استفاده کرده و همه آنها به یک بیماری زمینه‌ای دیگرمبتلا بودند، بیشتر از همه دیابت.

در یک تحقیق دیگر در هند درباره صد بیمار مبتلا به کرونا که دچار موکورمایکوزیس هم شده بودند، ۷۹ نفر مرد و ۸۳ نفر مبتلا به دیابت بودند.

دکتر اکشای نایر جراح چشم که چند نفر از مبتلایان به قارچ سیاه را درمان کرده به بی‌بی‌سی گفت: “قند خون هیچ‌ کدام از مبتلایان به قارچ سیاه طبیعی نیست.”

Nurse preparing with medical treatment with Dexamethasone vial in the hospita
توضیح تصویر،استروئیدها (کورتون) در درمان بیماری شدید یا وخیم کرونا نقش مهمی دارند

موکورمایکوزیس چیست؟

موکورمایکوزیس یک عفونت بسیار نادر است که علت آن کپک موکور است که معمولا در خاک، گیاهان، کود حیوانی و میوه‌ها و سبزیجات فاسد وجود دارد.

پزشکان می‌گویند که این قارچ همه‌ جا هست، در خاک، هوا و حتی در بینی و مخاط افراد سالم هم دیده می‌شود. این قارچ می‌تواند سینوس، مغز و ریه را عفونی ‌کند و جان مبتلایان به دیابت یا کسانی که سیستم ایمنی ضعیف دارند، مثل مبتلایان به سرطان و اچ‌آی‌وی/ایدز، را به خطر بیندازد.

پزشکان احتمال مرگ بر اثر موکورمایکوزیس را ۵۰ درصد می‌دانند و معتقدند ابتلا به این عفونت نتیجه استفاده از استروئید (کورتون) است.

در موارد شدید و بدخیم کرونا که ریه بشدت درگیر می‌شود از استروئید استفاده می‌شود تا از واکنش شدید التهابی سیستم ایمنی جلوگیری شود که ممکن است جان بیمار را بگیرد.

اما این داروها کارایی سیستم ایمنی را کم می‌کنند و قند خون بیماران را افزایش می‌دهند. تصور می‌شود این کاهش کارایی سیستم ایمنی، باعث عفونت موکورمایکوزیس می‌شود.

مبتلایان به این عفونت قارچی معمولا علائمی مانند گرفتگی و خون‌ریزی بینی، تورم و درد چشم و افتادگی پلک، تاری دید و در نهایت از دست رفتن بینایی دارند. ممکن است لکه‌های سیاه در پوست اطراف بینی ایجاد شود.

در برخی موارد، بیماران بینایی هر دو چشم را از دست داده‌اند و در موارد نادرتری برای جلوگیری از پیشروی عفونت مجبور شده‌اند استخوان فک را با جراحی بردارند.