کاراییلان اعلام کرد که طیب اردوغان در ماههای گذشته هیئتی را به سوی پ.ک.ک گسیل کرد و افزود:”اردوغان گفت؛ «در شمال کوردستان اعلام آتشبس کنید. در بخشهای دیگر هر چه میخواهید بکنید. ما به شما کاری نداریم».”
مراد کاراییلان عضو کمیته رهبری پ.ک.ک با شرکت در برنامه ویژه سترک تیوی مباحث مهمی را مورد ارزیابی قرار داد.
متن کامل گفتگوی کاراییلان به این شرح است:
سترک تیوی: نیروهای پ.د.ک با خودروهای زرهی خواستار ورود به کمپهای گریلا در متینا شدند و این اقدام رویدادهای را در پی داشت. شما این موضوع را چگونه ارزیابی میکنید؟
کاراییلان: امروز مبارزه آزادیخواهی ملت کورد مرحله بسیار حساسی را سپری میکند. دشمنان و بدخواهان علیه مبارزات آزادیخواهی خلق کورد نقشههایی را طرح کردهاند. همچنان که میدانیم رهبر آپو در سال ٢٠١٣ در شمال کوردستان اعلام آتشبس کرد و این آتشبس دو سال و نیم ادامه یافت. فقط رژیم ترک شاهد بود که این آتشبس جایگاه خلق وکرد در خاورمیانه را تقویت کرده و کورد را به نیرویی منطقهای مبدل کرد. به همین دلیل با اینکه مذاکرات به نتایجی دست یافته و حتی پیمان مشترکی نیز شکل گرفته بود اما اردوغان از پذیرش آن سر باز زد و با نژادپرستترین حزب کسانی همچون باغچلی و دوغو پرینجک تشکیل ائتلاف داده و در برابر جنبش ما حملهای همهجانبه را آغاز کرد. هدف آنان این است که نخست پ.ک.ک را تصفیه کنند و سپس تمامی دستاوردهای ملت کورد را از میان بردارند. نه تنها در داخل مرزهای ترکیه، بلکه به تمامی دستاوردهای کوردها در منطقه پایان دهند. بدیهی است که تفاوت کانسپت تازه نیز در این جاست.
بر این مبنا شش سال است که علیه ما جنگ گستردهای را اعلام کردهاند. از آغاز امسال نیز جنگ به شیوهای بسیار گسترده ادامه یافته است. قبل از همه شکنجه رهبر آپو در امرالی تحت شکنجه قرار دارد، ظلم وجود دارد. اکنون اطلاعی از وضعیت رهبری نداریم. دولت ترک جنگ روانی را علیه ما در پیش گرفته است. ١٠ هزار رفیق در زندانهای ترکیه هستند و آنان نیز تحت شکنجهاند. در شمال کوردستان هر روز انسانهای کورد را به اتهام عضویت پ.ک.ک دستگیر میکنند. خلق را مورد شکنجه قرار میدهند و بر آنان ظلم روا میدارند. از سوی دیگر در تمامی مناطق شمال کوردستان عملیاتهای نظامی در جریان است. اکنون در گارزان، وان، مردین، بوتان عملیات در جریان است. در شمال از بهار تاکنون جنگهای بسیاری روی دادهاند و در این جنگها ما متحمل زیانهایی شدهایم و شهدایی را تقدیم کردیم. روزانه این رویدادها را در رسانهها منتشر میکنیم.
همزمان اشغالگری در جنوب کوردستان نیز میخواهد گام به گام این خاک را اشغال کند. پس از اشغال هفتانین و بخشی از خاکورک همچنان که میدانیم در ٢٣-٢۴ آوریل امسال حمله به عرصههای متینا، زاپ و آواشین آغاز شد. این حملات امروز ۴۶مین روز خود را سپری میکنند. ما با چنین حملات گستردهای روبرو هستیم. دولت ترک خود اعلام میکنند که حملهای سراسری را علیه ما به پیش میبرند. اکنون در جنوب کوردستان در مناطقی که رفقای ما در آنها حضور دارند همیشه ٣٠ پهپاد جاسوسی شبانه روز در حال گشتزنی هستند. بدیهی است هواپیماهای جنگنده دائما در حال پرواز هستند. میبیند که یکبار به مخمور حمله میکند، یکبار دیگر فلان جای دیگر را بمباران میکنند. یعنی ما را هدف حمله قرار دادهاند.
در شرایطی که حملاتی گسترده علیه ما در جریان است ما چرا باید به نیروهای پیشمرگه حمله کنیم؟ مگر این کار عاقلانه است؟ چرا ما باید با دست خود جبههی دوم را علیه خود باز کنیم؟ هر کسی که دارای کمی عقل باشد در چنین جنگ سنگینی بسر ببرد، در جنگ مرگ و زندگی قرار گرفته باشد چرا باید جبهه دوم را باز کند؟ آنهم در عرصهای همچون متینا. اکنون در شمال متینا جنگ جریان دارد، به چه دلیلی در مرکز آن باید جبهه دوم جنگ با پیشمرگهها باز شود؟ چنین کاری اصلی عاقلانه نیست و هیچ اساسی هم ندارد. یعنی گریلا به پیشمرگه حمله نکرده است. مگر گریلا دیوانه شده است که جبهه تازهای علیه خود بگشاید.
پس جریان از چه قرار است؟ نقشه کشیدهاند که در هر صورت پیشمرگه را علیه گریلا به جنگ وادارند. ما در مورد حمله به پیشمرگه هیچ دستوری صادر نکردهایم و جنبش ما نیز چنین تصمیمی نگرفته است. ما جنگ کورد و کورد را در این مقطع یک فاجعه میبینیم. آنرا بزرگترین اشتباه میدانیم. یعنی اینکه به هیچ عنوانی چنین عمل نمیکنیم. ما هیچ دستوری در این مورد ندادهایم و حتی نمیخواهیم در مورد آن فکر کنیم. اما در واقع یک بازی در جریان است. ما خوب میدانیم که در این مرحله تاریخی جنگ کورد و کورد برای آینده ملت کورد خطر بزرگی را به همراه خواهد داشت. نه منفعتی برای ما دارد و نه منفعتی برای ملت کورد.
در این چارچوب باید رویداد متینا را درک کرد. ساعت ۴ صبح از دو محور بزرگ با استفاده از تمامی تجهیزات جنگی و با خودروهای زرهی خود را برای جنگ آماده کرده و وارد مناطق گریلا شدهاند، به واقع این هیچ معنیای ندارد. این منطقه عرصهای نظامیست و ٢۵ سال است که پیشمرگه به آن قدم نگذاشته و منطقه تحت کنترل نیروهای گریلاست. بدون اطلاع و به شیوه تهاجمی وارد شدهاند. در واقع روابطی وجود دارند. میتوانند اطلاع بدهند. اکنون چنان وانمود میکنند که کاری قانونی کردهاند و چیزی واضح است. اگر کاری قانونی و آشکار است میتوانستند در مورد آمدنشان اطلاع بدهند. یا میتوانستند ٢-٣ خودرو را بفرستند. مگر ١٠٠ خودرو زرهی جنگی بیایند چقدر میتواند صحیح باشد؟ میگویند،’ما اینجا حاکمیت را در دست داریم. ما برای رفتن از یک تپه به تپه دیگر، یا از مکانی دیگر نیازمند کسب اجازهی کسی نیستیم. ما اینجا هستیم و حاکمیت با ماست.’ بروی چشم تو حاکمیت را در دست داری. برادر من اکنون در ۵ کیلومتری جنگ جریان دارد. اکنون در گوشهای بمان. چرا تو به ترکیه کمک میکنی؟ تو حاکمی، قبول. وضعیت اضطراری در جریان است، همچنانکه میبینی هر جا را دود و غبار فرا گرفته است، منطقه دچار آتشسوزی شده اس، هواپیماها به پرواز درامدهاند. توپباران ادامه دارد. جنگ در جریان است، تو هم آمدهای از پشت جبهه به تحرکات نظامی دست میزنی. این چقدر انسانیست؟ چقدر قانونیست و چقدر کوردایتی است؟
به واقع این کار هیچ اساسی ندارد، هیچ توجیهی ندارد. میگویند،’ ما اینجا حاکمیت را در دست داریم. ما در حال عبور از منطقه هدف حمله گریلا قرار گرفتیم.’ گریلا به هیچ کسی حمله نکرده است. اکنون قبل از هر چیز لازم است بگویم. اکنون میان ما روابطی وجود دارند. دوستانی در میان ما قرار دارند. روز امروز در جهان کنونی که در سده ٢١ قرار داریم؛ تمامی بشریت مسائل خود را از طریق مذاکره و گفتگو حل میکنند. بسیار خوب، ما کوردها چرا با گفتگو مسائل مابین خود را حل نمیکنیم، باید با جنگ حل کنیم. چنین ساکت، نظامی و آنی حملهور شوند. چرا، برای چه و این کار به چه چیزی خدمت میکند؟
سترک تیوی: با اینکه فرصت مذاکره وجود داشت چرا پ.د.ک بصورت آنی در متینا دست به مداخلهی نظامی زد؟
کاراییلان: ما هم میپرسیم چگونه روی داد. اکنون در شمال متینا در خط کیسته و زندوره، همچنین در عرصه زاپ در کلا بدوه، در آواشین در دولا ماران و تپه مروانوس اشغالگری ترکیه با بنبست روبرو شده است و نمیتواند پیشروی کند. امروز مقاومت در تپه زندوره و مروانوس برای تممای کوردها مایه سربلندیست، مایه خوشحالیست. براستی دختران و پسران کورد به شیوهای نوین، ۴٣ روز است که در برابر اشغالگری ترکیه ایستادگی میکنند و اجازه پیشروی به اشغالگری ترکیه نمیدهند. این مورد تازهایست. براستی در تاریخ مقاومت کوردها ما رویداد تازهای را میبینیم. بله، مقاومت قلعه دمدم طولانیمدت بوده است. اما آنزمان مثل امروز سلاحهای تکنولوژیک وجود نداشتهاند. امروز دشمن تا آن حد سلاح بکار میگیرد؛ هواپیما، توپ و هر نوع گازهای شیمیایی را بکار میگیرد اما اشغالگری نمیتواند مقاومت گریلا را در هم بشکند. در مقابل گریلا متوقف شده است. این مورد بسیار مهمی است. کار سادهای نیست. این برای کوردها میتواند دستاوردهای بزرگی را فراهم کند. یعنی کوردها به این شیوه میتوانند در مقابل دولت ترک به اراده خود دست یابند.
دولت اکنون بناچار به کوردهای خائن پناه برده است. شما میدانید چگونه است؟ برای اینکه بتوانند به تپه زندوره وارد شوند کوردها را مورد استفاده قرار میدهند. در میان جاشهای سیگرکه، کوردهای خائنی وجود دارند. میخواهند آنان را وارد تونلهای جنگ در زندوره کنند، اما نمیتوانند. کوردها را پیشقراول کردهاند و میخواهند با دست کوردها این مقاومت را درهم بشکنند. متأسفادنه تاریخ مبارزات کوردها همیشه چنین بوده است. همچنین به سگها دوربین متصل میکنند و این سگها را به داخل تونلها میفرستند تا بدانند در داخل این تونلها وضع از چه قرار است. اما با این راه هم نمیتوانند به نتیجه دست یابند. یعنی گاهی سگ بکار میبرند، کاهی کوردهای جاش را بکار میگیرند. یعنی کوردها را به جای سگ مورد استفاده قرار میدهند. اما آنجا مقاومت بزرگی در جریان است. دولت ترکیه در آنجا با بنبست مواجه شده است.
اکنون بخواهی نخواهی این تصمیم و مداخله پ.د.ک در قله کوهستان متینا کمک به ترکیه است، یعنی برای اینکه مقاومت گریلا در تپه زندوره شکست بخورد تلاش میکنند. اکنون میتوانند بگویند چنین نیست. اما چه بخواهی و چه نخواهی واقعیت این است. چه مستقیم و چه غیرمستقیم این نقش را بازی میکنند. اکنون فرزندان کورد در هر جایی ایستادگی میکنند. تو آنها را از پشت محاصره میکنی، این به چه معناست؟ چنین پیامی را به همراه دارد. اکنون این مقاومت برای تمامی کوردها به واقع مایه خوشحالیست. من در برخی زمینهها براستی صادقانه میاندیشم. به شیوهای واضح میگویم بگذار خلقمان هم بدانند. ما انتظار داشتیم در مقابل اشغالگری کمی به ما کمک کنند. ما فکر میکردیم که در صورت مشاهده جنگ ما در مقابل دولت ترکیه از ما پشتیبانی میکنند. من چنین میاندیشیدم. اما چنین نبود و این واقعه روی داد.
همچنانکه میدانیم در تاریخ کوردها اگر عشیرهها با هم جنگ میکردند وقتی دولت عثمانی، یا دولتهای دیگر به آنان حمله میکرد جنگ میان عشیرهها متوقف میشد، در برابر دولت مهاجم با همدیگر مقاومت میکردند. یا وقتی یکی در مقابل حملات مقاومت میکرد آن دیگری حداقل علیه او نمیجنگید. چرا؟ زیرا کاری جوانمردانه نیست. دشمن بزرگ و وحشی به یک طرف حملهور شده است تو هم از پشت جنگ کورد و کورد را راه بیندازی، این درست نیست. برای همین میگویم این رویدادی صحیح نیست و امیدوارم که مسئولان پ.د.ک، یا هر کسی که این تصمیم را گرفته است این حقیقت را مشاهده کنند. این کاری جوانمردانه نیست. در تاریخ کوردها جایی ندارد. شرف کوردها این مورد را برنمیتابد. اکنون ما با حملهای بزرگ روبرو هستیم، اگر شما کمک نمیکنید حداقل از پشت جبهه تازهای را علیه ما نگشایید.
من شنیدهام و اطلاع دارم که خلوصی آکار به گردانندگان پ.د.ک گفته است،’لازم است پیمشرگه هم در جنگ شرکت کند.’ در ٢٠ ماه می مسئولان پ.د.ک در این مورد گردهم آمدند، چه تصمیمی گرفتند لازم نیست من اینجا آنرا اعلام کنم.
اما یک موضوع دیگر هم وجود دارد و براستی هم موردی پنهانی بود. تاکنون من میگفتم که روزی کاک مسعود را ببینم و این موضوع را با وی در میان بگذارم. یا مسئولان پ.د.ک را ببینم و آنرا به آنها بگویم. اما اکنون آنرا به اطلاع افکار عمومی کورد میرسانم. چند ماه پیش دولت ترک و شخص طیب اردوغان از طریق برخی از دوستان به ما اطلاع داده و گفتند، ‘در داخل ترکیه یعنی در شمال کوردستان شما اعلام آتشبس کنید، اما در بخشهای دیگر کوردستان هر چه خواستید میتوانید انجام بدهید ما به شما کاری نداریم’. یعنی در مقابل ما اتشبس اعلام کنید، بدیهی است که با پ.د.ک تنشهایی دارید، بروید با آنها بجنگید. این بازی دشمن است. ما باید در مقابل بازیهای دشمن هشیار باشیم. دولت ترک همیشه کوردها را به این شکل فریب داده و به جان هم انداخته است. اینچنین به پیروزی دست یافتهاند. این دشمن است. ما دارای تاریخ هستیم. در تاریخ خلق ما دولت ترکیه در کدام مرحله تاریخی یعنی هم در دوره عثمانیها و هم در دوره جمهوری به کوردها قول دادهاند به وعدههایشان عمل نکردهاند. انسان باید این مورد را مد نظر داشته باشد.
لازم نیست زیاد به دور برویم. در مرحله اخیر در نتیجه توطئه بینالمللی سال ١٩٩٩ رهبر آپو را به اسارت گرفتند و به دولت ترکیه تحویل دادند. آنزمان ترکیه خوشحال بود و گفت، ‘پ.ک.ک تمام شد.’ آنزمان ما نیز آتشبس اعلام کرده بودیم. دولت ترک سپس چه کرد؟ در مقابل جنبش و سیاست جنوب کوردستان خط قرمز اعلام کرد. ارتباط با جنوب کوردستان را خط قرمز عنوان کرد. خط قرمز؛ یعنی دشمن است. زمانی که سال ٢٠٠٨ در زاپ در مقابل نیروهای گریلا شکست خوردند دیدند که نمیتوانند در جنوب به تنهایی به پیروزی دست یابند خط قرمز را برداشتند. این یک تجربه است. یکبار دیگر در سالهای دهه ١٩٩٠ علیه ما حزبالله را وارد جنگ کردند. پس از آنکه رهبری را به اسارت گرفتند در استانبول به رئیس حزبالله و برخی دیگر از رفقایش حمله کردند و آنها را کشتند. باقیمانده حزبالله را نیز دستگیر کرده و به زندان انداختند. دولت ترک اینچنین است. در این مورد همیشه کوردها را فریب داده است، اما با دست کوردها مقاومت کوردها را تصفیه کرده و سپس خود را تحمیل کرده است.
اکنون نیز دولت ترک چنین نقشهای را به اجرا گذاشته است. امیدوارم که همه طرفها در مقابل این نقشه هشیار باشند و به مهره این بازی مبدل نشوند. دولت ترک درصدد ایجاد جنگ داخلی کوردها و دستیابی به حاکمیت خود است. برای دستیابی به استراتژی خود به این کار دست میزند. ما انتظار داریم که این واقعیت از سوی افکار عمومی و تمامی طرفهای سیاسی کورد دیده شود.
این خبر تکمیل میشود…