سخنگوی دولت جمهوری اسلامی در واکنش به اظهارات شهبانو فرح پهلوی که ادعاهای او را در ارتباط با خارج کردن جواهرات سلطنتی از ایران تکذیب کرده، گفت دولت از بررسی این موضوع در «یک محکمه صالح» استقبال میکند.
شهبانو فرح پهلوی در گفتوگو با رادیو فردا، در واکنش به ادعای سخنگوی دولت، تأکید کرد که همه این جواهرات در گنجینه بانک مرکزی ایران قرار دارد.
ملکه پیشین ایران اعلام کرد دیماه ۱۳۵۷ و هنگام خروج از کشور، او بخش بزرگی از جواهرات شخصیاش را هم در «گنجههای کاخ نیاوران» برجای گذاشت.
فرح پهلوی افزود: «با خودم پوتینهایم را آوردم اما حتی تنها نیمتاجی را که متعلق به خودم بود که الماس و فیروزهنشان بود، گذاشتم ایران و آمدم.»
به گفته او، «در آن حالت روحی که بودم، گفتم این نیمتاج را میگذارم باشد در کاخ نیاوران، اگر برگشتم آن را [بر سر] میگذارم و اگر برنگشتم، هیچ وقت نمیخواهم نیمتاج بگذارم.»
آقای جهرمی در روزهای اخیر در توئیتی ادعا کرده بود که شاه و شهبانو به هنگام ترک کشور، بخشی از جواهرات خزانه بانک مرکزی ایران از جمله تاج معروف «پهلوی» و تاج «شهبانو» را با خود بردهاند؛ ادعایی که حتی برخی پژوهشگران اسناد تاریخی هم آن را رد کردند.
بهادری جهرمی روز چهارشنبه ۲۸ دی بدون اینکه توضیحی درباره ادعای قبلی خود بدهد، بار دیگر ادعاهای خود را تکرار کرد و گفت: «محاکم صالح باید به این اموال به غارترفته مردم ایران رسیدگی کنند… تا روشن شود… اینها کجا هزینه میشود و آیا برای تجمعات غیرقانونی، آشوبآفرینی و یا تروریسم رسانهای یا غیر رسانهای هزینه میشود یا خیر.»
ادعای سخنگوی دولت جمهوری اسلامی در حالی مطرح میشود که بنابر مصوبه مجلس شورای ملی در سال ۱۳۱۶ خورشیدی، جواهرات ملی ایران به عنوان پشتوانه اسکناس کشور، به موزه جواهرات ملی، زیر نظر بانک مرکزی ایران، منتقل شد.
در این گنجینه تاج شاهان قاجار موسوم به «تاج کیانی»، تاج شاهان پهلوی موسوم به «تاج پهلوی» و تاج شهبانو فرح پهلوی در مراسم تاجگذاری سال ۱۳۴۶ معروف به «تاج شهبانو» نگهداری میشوند.
ملکه پیشین ایران همچنین در پاسخ به اتهام خروج «۳۸۴ چمدان جواهر و الماس» از سوی سخنگوی دولت ابراهیم رئیسی به طعنه گفته بود: «اگر [چنین ثروتی] آورده بودم، میفروختم و با آن پول این آقایان را میخریدم و الان دیگر در ایران بودیم!»
سخنگوی دولت به این بخش از سخنان خانم پهلوی هیچ واکنشی نشان نداده است.
پیش از واکنش فرح پهلوی، شماری از پژوهشگران و کارشناسان حوزه تاریخ در شبکههای اجتماعی، اظهارات بهادری جهرمی را «مهمل، دروغ، حاکی از بیسوادی» او توصیف کرده بودند.