شش تن از زندانیان سابق زن که به تازگی از زندان آزاد شده‌اند، در بیانیه‌ای خواستار آزادی دیگر زنان محبوس در زندان‌های جمهوری اسلامی شدند.
آنها در این بیانیه نوشته‌اند که پس از «عفو نمایشی» گروهی از زندانیان، کام آنها «تلخ‌تر» شده، چرا که زنان زندانی سیاسی دیگری همچنان در حبس هستند.
نویسندگان این بیانیه تأکید کرده‌اند که «مجرم» نبودند که بخواهند «درخواست بخشودگی» بدهند و تنها پس از اجرای «عفو نمایشی»، «مشمول» آن شدند.
این نامه را ندا ناجی، آمنه زمانی، سپیده سالاروند، لیلا منصور، نازیلا معروفیان، صبا شعردوست امضا کرده و در حساب‌های کاربری خود نیز منتشر کرده‌اند.
آنها از سمانه اصغری، الهه محمدی و نیلوفر حامدی به عنوان «خواهرانمان که در حصار دیوار زندان‌ها با هم نان می‌شکستیم و رویای آزادی می‌بافتیم» نام برده‌اند که کماکان در زندان هستند و سروناز احمدی نیز موقتا به قید وثیقه آزاد است.
در این بیانیه آمده که این چهار زن زندانی «از دایره کسانی که پرونده‌شان بسته شده، بیرون مانده‌اند و حبس‌های طولانی‌مدت زندگی شورانگیز آنها را تهدید می‌کند.»
در این بیانیه با عنوان «آزادی امری جمعی است»، از اینکه «سیاست‌های امنیتی حاکم می‌کوشد زندانیان سیاسی را از هم تفکیک کند» انتقاد شده و آمده است: «ما این سیاست را شکل دیگری از بازتولید نابرابری می‌دانیم.»
در این نامه تأکید شده: «ما زمانی آزادی واقعی را لمس خواهیم کرد که خواهران و تمام یاران بی‌صدایمان از بند رها شوند و سایه تهدیدهای امنیتی و رویه‌های غیرقانونی، بیش از این، بر زندگی آنها سنگینی نکند.»
پیش از این نیز عالیه مطلب‌زاده، رها عسکری‌زاده، نوشین جعفری، ملیحه جعفری و هستی امیری، پنج زندانی سیاسی زنی که به‌تازگی آزاد شده‌اند، در بیانیه‌ای ضمن امیدواری به آزادی دیگر زندانیان سیاسی تاکید کرده بودند که موج آزادی‌های اخیر «از نتایج خیزش مردم آزادی‌خواه» است.
این بیانیه در واکنش به تبلیغات گسترده جمهوری اسلامی درباره آزادی برخی از زندانیان سیاسی در چارچوب «عفو رهبری» صادر شد.
سازمان‌های حقوق بشری این اقدام حکومت را «ریاکارانه» خواندند. هنوز تعداد زیادی از زندانیان سیاسی در زندان هستند که برخی از آنان با انتشار نامه‌هایی بر مواضع سیاسی خود تاکید کرده‌اند.