با استناد به آمار به ثبت رسیده در مرکز آمار و اسناد سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، طی ماه آوریل ۲۰۲۴ دست‌کم حکم اعدام ۳ زن در زندان‌های جمهوری اسلامی ایران اجرا شده است. همچنین ۱۵ فعال زن بازداشت و ۵ فعال زن نیز توسط دستگاه قضایی به حبس محکوم شده‌اند. در ماه گذشته دست‌کم ۱۷ مورد زن‌کشی نیز در شهرهای مختلف ایران ثبت شده است.
اجرای حکم اعدام زنان در ایران
در ماه گذشته میلادی دست‌کم اجرای حکم اعدام سه زن در زندان‌های جمهوری اسلامی ایران اجرا شده است. سال گذشته حکم اعدام ۲۲ زن در ایران اجرا شده بود.
بر طبق این گزارش، مرجان حاجی‌زاده اهل شهرستان شاهین‌دژ از بابت جرایم مرتبط با مواد مخدر در زندان زنجان، یک زن بلوچ که هویتش تاکنون احراز نشده به اتهام جرایم مرتبط با مواد مخدر در زندان بیرجند و ثریا محمدی اهل پاکدشت از بابت قتل عمد در زندان قزلحصار کرج اعدام شده‌اند.
بازداشت ۱۵ زن در ماه آوریل ۲۰۲۴
با استناد به آمار هه‌نگاو، طی ماه آوریل ۲۰۲۴، دست‌کم ۱۵ فعال زن در شهرهای مختلف ایران بازداشت شده‌اند که ۱۱.۲٪ کل شهروندان بازداشت شده در این ماه می‌باشد و اسامی آنها به شرح زیر است؛
تهران؛ سمانه اصغری، هستی امیری، نفیسه لطیفیان، نگار عابدزاده، آتنا فرقدانی، دینا قالیباف، آیدا شاکرمی و مینا خواجوی قمی
فومن؛ مریم بصیرتوانا و مهسا بصیرتوانا
ایوانغرب؛ خدیجه مهدی‌پور
مشهد؛ هستی طالع‌طلب
اصفهان؛ فهیمه سلطانی
کرج؛ پریسا صالحی
اهواز؛ مریم زلکی
صدور حکم حبس برای فعالین زن
با استناد به آمار به ثبت رسیده در مرکز آمار و اسناد سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، در ماه آوریل ۲۰۲۴ دست‌کم پنج فعال زن در شهرهای مختلف ایران از جمله سوما پورمحمدی از مدرسین زبان کُردی به حبس محکوم شده‌اند.
بر طبق این گزارش، پنج فعال زن که در پایین نام آنها ذکر شده است توسط دستگاه قضایی جمهوری اسلامی ایران در مجموع به ۲۷ سال حبس تعزیری محکوم شده‌اند و اسامی آنها به شرح زیر است؛
۱ـ شکیبا یزدانی اهل سبزوار به تحمل ۱ سال حبس تعزیری محکوم شده است.
۲ـ پروین میرآسان اهل شیراز به تحمل ۴ سال حبس تعزیری محکوم شده است.
۳ـ ارغوان فلاحی اهل شیراز به تحمل ۲ سال حبس تعزیری محکوم شده است.
۴ـ سوما پورمحمدی اهل سنندج (سنه) به تحمل ۱۱ سال حبس تعزیری محکوم شده است.
۵ـ فرحناز نیکخو اهل تهران به تحمل ۱۰ سال حبس تعزیری محکوم شده است.
بازداشت زنان و محکومیت زنان یک روند تبعیض معمول در جمهوری اسلامی است. در جریان جنبش انقلابی ژن ژیان ئازادی فشارها برای فعالین زن ابعاد شدید‌تری به خود گرفته بود. جمهوری اسلامی به شکل سازماندهی شده‌ای همواره از ابتدای ظهورش تلاش کرده است که عرصه ظهور فعالیت اجتماعی، سیاسی و حقوق بشری را برای زنان تا جای ممکن تنگ کند. سیاست‌های جداسازی جنسی و جنسیتی و همینطور به حاشیه بردن هر چه تمام جامعه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی از طریق جرم‌انگاری هویت آنها یکی از سیاست‌های جدی آپارتاید جنسیتی در ایران است.
ثبت ۱۷ مورد زن‌کشی در ماه آوریل ۲۰۲۴
با استناد به آمار به ثبت رسیده در مرکز آمار و اسناد سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، طی ماه آوریل ۲۰۲۴ دست‌کم ۱۷ زن در شهرهای مختلف ایران کشته شده‌اند که ١٣ مورد آن توسط افراد نزدیک خود ازجمله همسر، همسر سابق و برادرهای خود به قتل رسیده‌اند.
بر طبق این گزارش ۸ زن توسط همسران خود، ۱ زن توسط همسر سابق، ۳ زن توسط برادر، ۱ زن دوست پسر و ۶ زن نیز توسط افرادی با هویت نامعلوم به قتل رسیده‌اند.
از مجموع ۱۷ مورد زن‌کشی ۳ مورد با انگیزه ناموسی بوده، ۹ مورد اختلافات خانوادگی، ۳ مورد اختلافات مالی و بقیه انگیزه دیگر موارد نامعلوم بوده است.
تفکیک قتل زنان بر حسب استان
استان خراسان رضوی: ۴ مورد
استان تهران: ۴ مورد
استان اصفهان: ۲ مورد
استان آذربایجان‌شرقی: ۱ مورد
استان خوزستان: ۱ مورد
استان سیستان و بلوچستان: ۱ مورد
استان گیلان: ۱ مورد
استان فارس: ۱ مورد
استان مرکزی: ۱ مورد
استان لرستان: ۱ مورد
زن‌کشی بالاترین سطح بروز زن‌بیزاری و زن‌ستیزی در جامعه است. قتل‌های منتسب به قتل‌های ناموسی تنها بخشی از زن‌کشی‌ها را شامل می‌شوند. ریشه اصلی زن‌کشی در جوامع تاریخ، مناسبات و قوانین مردسالار و زن‌ستیزانه است. بر أساس گزارش‌های حقوق بشری هه‌نگاو تنها در سال گذشته ۱۲۲ زن‌کشی در ایران به ثبت رسیده است که بخش عظیمی از این قتل‌ها توسط اعضای خانواده نزدیک زن انجام شده‌اند. قوانین وتفکر زن‌ستیزانه نفرت عمیق علیه زنان را عادی‌سازی می‌کند و این خود باعث می‌شود که کشتن زنان ساده‌تر و بی‌هزینه‌تر باشد.