مبارزات پنج ساله ی کارگران شرکت هفت تپه برای الغای مالکیت خصوصی در این شرکت، یکی از عمده ترین مبارزات کارگری در سال های اخیر در کشور ما بوده است. کارگران هفت تپه امروز خبر سلب مالکیت از صاحبان تاکنونی شرکت و بازگشت آن به دولت، را به عنوان پیروزی خود تلقی کرده و تاکید کردند این گام اول است. نظارت کارگران بر همه ی اموز کارخانه گام بعدی آن هاست.

اسماعیل بخشی که رهبری کارگران هفت تپه در این مبارزه را بر عهده داشت در پاسخ به تبلیغاتی که جناح محافظه کار به راه انداخته و حکم خلع مالکیت هفته تپه را مرهون قوه ی قضائیه و رئیس ان دانسته، نوشت: حکم خلع ید بخش خصوصی از هفت_تپه اعلام شد. توجه دارید!؟ «هفت تپه را کارگران آزاد کردند!

او سپس در توییت دیگری تصریح کرد: ما گفتیم هفت تپه از دست سرمایه خوار بخش خصوصی آزاد شد بدون تعجب به «آزادی» رسیدیم با این پیروزی تازه به نقطه صفر رسیده ایم ، ده ها مطالب دیگر باقی مانده است که در آینده خود بسته به شرط متشکل شود. اما شادی بابت این پیروزی حق کارگران هفت تپه ست سالها رنجش را کشیده و برایش هزینه کرده اند.

اعلامیه ی سندیکای کارگران هفت تپه

سندیکای کارگران هفت تپه در اعلامیه ای تحت عنوان «یک گام به پیش کارگران هفت تپه در اتحاد و همبستگی» به این مناسبت، نوشت:

پیروزی گام اول مبارزه، یعنی خلع ید از بخش خصوصی بر کارگران مبارز هفت تپه و کارگران ایران مبارک باد.

در این بیانیه آمده است: خلع ید از اسد بیگی تنها با اراده و مبارزه متحدانه کارگران به وجود آمد، این مبارزه بدون اتحاد و همبستگی جانانه کارگران هفت تپه امکان ناپذیر نمی بود. پس جا دارد تمامی کارگران هفت تپه با اعتماد به نفس بیشتری به نیروی طبقاتی خود باور داشته باشند تا بتوانیم گام های پیش رو را برای داشتن یک زندگی شایسته را مصمم تر برداریم.

این پیروزی نشان داد که نیروی طبقاتی ما کارگران توان زیر و رو کردن را دارد. این نیرو می تواند با آگاهی و اتحاد و همبستگی نه تنها منافع آنی را به دست آورد، بلکه می تواند برای آینده نقشه و برنامه ای کارگری داشته باشیم تا بتوانیم از ظلم و ستم و استثمار سرمایه داران رهایی یابیم.

سندیکا نوشته است:
از نظر منافع طبقاتی ما کارگران هیچ تفاوتی در این نیست که مالکیت شرکت خصوصی باشد یا دولتی، اما مهم است که ما کارگران توانستیم جلو یکه تازی اسد بیگی (بخش خصوصی) را بگیریم… اسد بیگی البته با اتکاه به تمام قوانینی که متعلق به دولت سرمایه داران بود این فرصت و امکان را داشت که کارگران پیشرو و فعالین کارگری در هفت تپه را اخراج کند، برای آنها پرونده سازی کند و با تهدید و توطئه های فراوان باعث تفرقه و جدایی در صفوف کارگران بشود.

اسد بیگی و دیگر سرمایه داران بخش خصوصی بدون پشتیبانی دولت و نهادهای دولتی هرگز توان مقابله با کارگران را نخواهند داشت، پس دولت و نقش نهادهای سرکوبگر دولتی که حامی مالکیت خصوصی هستند را نباید نادیده گرفت.

یاد آوری کنیم که در زمان مالکیت دولتی کارگران را اخراج می کردند، قرار داد ها موقت را تحمیل کردند، دستمزد های ناچیز را به کارگران پرداخت می کردند. به همین دلائل بود که کارگران هفت تپه در سال های ۱۳۸۶ و ۱۳۸۷، به خیابان آمدند، تجمع کردند، خیابان ها را بستند و شعار سر دادند که ” کارگر هفت تپه ایم، گرسنه ایم گرسنه ایم”.

سندیکا تصریح کرده است: نباید اجازه داد که مالکان جدید بر جان و مال ما حاکم شوند.

در ادامه ی این بیانیه آمده است: کارگران هفت تپه تجربه دارند که در دهه ۸۰ با ایجاد تشکل سندیکا توانستند با اتحاد بیشتری علیه صاحبان سرمایه مبارزه کنند و بعضی از مطالبات خود را از گلوی سرمایه داران بیرون بکشند. آنچه در شرایط کنونی بسیار حائز اهمیت است این می باشد که کارگران باید در اولین اقدام خود را در تشکل مستقل کارگری سازماندهی کنند. تشکلی که به نیروی کارگران ایجاد شده باشد و بتواند با نظر و خرد جمعی کارگران خود را سازماندهی کند.

سندیکا نوشته است: در این شرایط که ما یک گام پیروزمندانه برداشته ایم باید بتوانیم آن را به نفع کارگران تثبیت کنیم. تنها راه این است که متشکل شویم، خود در تشکل مستقل کارگری سازماندهی کنیم و بر تمام امورات شرکت دخالت داشته باشیم.

باید حق اخراج کارگران به هر بهانه ای را از کارفرمای جدید گرفته شود.

بدون اجازه تشکل کارگری، کارفرما حق اخراج کارگران را نداشته باشد. باید تشکل کارگری بتواند فراخوان بازگشت به کار تمام کارگران اخراج را صادر کند.

تشکل مستقل کارگری باید برای ساعت کار، دستمزد های متناسب با زندگی شایسته ، شرایط سخت محیط کار ، مسائل امنیتی کارگران برنامه ریزی کند.

بدون دخالتگری کارگران متشکل در تشکل مستقل کارگری، کارفرمای جدید با استفاده از قوانین و مقرارت دولتی می تواند ما را بیشتر استثمار کند و گام به گام شرایط زندگی ما را بد تر و بدتر کند.
پس باید متشکل شد و با داشتن تشکل مستقل بر تمام امورات شرکت دخالت داشت.

باید با تمام توان به وسیله تشکل مستقل کارگران، در امورات جاری شرکت دخالت داشت و کارفرمای جدید بدون هماهنگی و نظر مساعد تشکل مستقل کارگران اجازه هیچ فعالیتی را نداشته باشد.