مسئولیت مستقیم کشتار هولناک کارگران معدنجو تماما بر عهده حکومت جمهوری اسلامی است
انفجار در معدن معدنجو و مرگ هولناک ۵۱ کارگر، بار دیگر افکار عمومی و رسانه های خبری را از اولین دقایق صبح اول مهر متوجه وضعیت به غایت ضد انسانی حاکم بر کارگران ایران کرده است.
کارگرانی که از سر فقر و فلاکت و برای دستمزدی چندین برابر زیر خط فقر، به ناچار باید جان عزیز خود را نیز جهت تضمین و تامین سودهای نجومی مافیای ثروت و قدرت کف دست بگذارند و در زیر خروارها سنگ و خاک مدفون شوند.
۵۱ کارگر معدن معدنجو در حالی در مسلخ تضمین سودهای نجومی حکومت و رانت خواران حکومتی جمهوری اسلامی قربانی شده اند که وزیر کار و دیگر مقامات حکومتی در حال توجیه بی شرمانه این جنایت و دست بردن در آمار کارگران جانباخته و حداکثر در حال تبلیغات ریاکارانه برای رسیدگی به این جنایت دهشتناک هستند.
رویکرد عوامفریبانه رسیدگی به این جنایت در حالی به سوی افکار عمومی پمپاژ میشود که همین دو ماه و نیم پیش هیات وزیران در هفتم مرداد ماه سالجاری شرط الزام به ارائه گواهینامه تایید صلاحیت ایمنی توسط پیمانکاران را از اسناد مناقصه حذف کرد.
در حکومتی که اکثریت قریب به اتفاق کارگران با قراردادهای موقت سفید امضا و یک ماهه و دو ماهه در صنایع و معادن مشغول بکارند و نبود امنیت شغلی امکان هر گونه اعتراضی را از آنان نسبت به شرایط کار و زیست شان سلب کرده است و از دیگر سو، ایجاد تشکل های مستقل کارگری یک جرم سنگین امنیتی محسوب میشود، دستور حکومتی رسیدگی به جنایت معدن معدنجو و پرداخت خسارت به خانواده های کارگران جانباخته چیزی جز یک عوامفریبی برای تداوم چرخه این جنایت‌ها جهت تضمین سودهای نجومی مافیای ثروت و قدرت و رانت خواران حکومتی نیست.
کارگران و همکاران در صنایع و معادن سراسر کشور
نبود ایمنی و مضمحل شدن هر روزه آن در معادن و واحدهای تولیدی و صنعتی کشور بخشی از رویه ی غارتگری و سیاست به بردگی کشاندن مطلق ما کارگران از ۴۶ سال پیش تاکنون در حکومت جمهوری اسلامی بوده و می باشد.
فقر و فلاکت روز افزون، دستمزدهای چندین برابر زیر خط فقر، نبود ذره ای امنیت شغلی، قراردادهای موقت، ممنوعیت تشکل های مستقل کارگری، غارت صندوق های بازنشستگی و جنایات دهشتناکی چون فاجعه ی معدن معدنجو که هر روزه در صنایع کشور در حال تشدید است و هیچیک از ما در سراسر کشور از آن مصون نیستیم تماما ریشه در سیاست‌های کلانی در جمهوری اسلامی دارد که یا با عدم اجرای قوانین نیم بند موجود و یا با تصویب قوانین و لوایح ضدکارگری در برنامه های توسعه و نهادهایی چون وزارت کار و مجلس به پیش برده میشود.
تحت چنین شرایط ضد انسانی، پر واضح است که ما کارگران هیچ ابزاری جهت دفاع از حقوق انسانی خود و حتی جان و هستی مان نداریم و می باید خود راسا با دست بردن به اعتراضات و اعتصابات سراسری و قدرتمند به دفاع از زندگی مان بر خیزیم.
اتحادیه آزاد کارگران ایران با تسلیت و ابراز همدردی عمیق با خانواده ها و همکاران کارگران جان باخته در معدن معدنجو و تاکید بر رسیدگی فوری و علنی به این جنایت هولناک با حضور همکاران و خانواده های آنان، از کارگران صنایع کلیدی و معادن کشور می‌خواهد تا با بلند کردن صدای اعتراض خود به جنایت معدن معدنجو و نبود ایمنی در معادن و صنایع کشور به دفاع از حقوق انسانی خود بر خیزند.
اعتصاب، همبستگی و اعتراضات سراسری تنها راه حل ما کارگران برای پایان دادن به فقر و فلاکت و چرخه ی مرگ برای لقمه نانی در صنایع و معادن کشور است.
اتحادیه آزاد کارگران ایران – دوم مهر ماه هزار و چهارصد و سه
