
🔴 انتصاب محمد کرمی به فرماندهی نیروی زمینی سپاه؛ تغییرات گسترده در ساختار نظامی
رهبر جمهوری اسلامی، آیتالله علی خامنهای، روز پنجشنبه ۲۹ خرداد ۱۴۰۴، سردار محمد کرمی را بهعنوان فرمانده جدید نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی منصوب کرد. این انتصاب در پی کشتهشدن فرماندهان ارشد سپاه در حملات اخیر اسرائیل و تغییرات گسترده در رأس این نهاد نظامی صورت گرفته است.
جانشینی کرمی بهجای پاکپور
سردار کرمی جانشین سردار محمد پاکپور شده است که در ابتدای همین هفته، با حکم رهبری بهعنوان فرمانده کل سپاه پاسداران منصوب شد. این جابهجاییها در حالی انجام میگیرد که ساختار فرماندهی سپاه در پی حملات ۲۳ خرداد اسرائیل دچار تزلزل شد و چندین چهره ارشد نظامی، از جمله فرمانده پیشین سپاه، محمد سلامی، جان خود را از دست دادند.
سوابق محمد کرمی
محمد کرمی از چهرههای قدیمی و میدانی سپاه است که سابقه فرماندهی «قرارگاه قدس نیروی زمینی سپاه» در جنوب شرق کشور را در کارنامه دارد. این قرارگاه مسئولیت تأمین امنیت استانهای مرزی نظیر سیستانوبلوچستان را بر عهده دارد و بهویژه در سالهای اخیر درگیر مقابله با گروههای مسلح و تحرکات مرزی در این منطقه بوده است.
همچنین، وی در جریان اعتراضات سراسری سال ۱۴۰۱، بهعنوان استاندار سیستانوبلوچستان منصوب شد؛ دورهای که با خشونت گسترده نیروهای امنیتی و گزارشهای متعدد از سرکوب معترضان همراه بود. حضور کرمی در رأس امور استان در آن زمان، انتقادهای زیادی را از سوی نهادهای حقوق بشری و فعالان بلوچ برانگیخت.
تحولات پس از حملات اسرائیل
پس از حملات گسترده و هدفمند اسرائیل به مواضع سپاه پاسداران در تاریخ ۲۳ خرداد، که به کشتهشدن شماری از فرماندهان ارشد نظامی انجامید، بازسازی ساختار فرماندهی بهسرعت در دستور کار رهبر جمهوری اسلامی قرار گرفت. محمد سلامی، فرمانده کل پیشین سپاه، از جمله افرادی بود که در این حمله جان باخت.
انتصاب کرمی، که سابقه نظامی و امنیتی پررنگی دارد، نشانهای از تمرکز بیشتر سپاه بر عملیاتهای مرزی، ضدشورشی و مواجهه با تهدیدات داخلی و خارجی در مناطق پرتنش محسوب میشود.
جمعبندی
انتصاب محمد کرمی به فرماندهی نیروی زمینی سپاه بخشی از بازآرایی اضطراری در رأس ساختار نظامی ایران پس از ضربات سنگین اخیر است. با توجه به سوابق کرمی در جنوب شرق کشور و نقش وی در سرکوب ناآرامیهای ۱۴۰۱، تحلیلگران احتمال میدهند که رویکرد سپاه در ماههای آینده بیش از پیش امنیتمحور و مبتنی بر کنترل میدانی داخلی باشد.
