محکومیت قطعی ماموستا لقمان امینی: سه سال و یک ماه حبس و خلع دائمی لباس روحانیت
دادسرای ویژه روحانیت تهران به اتهام «توهین به مقدسات اسلام»، ماموستا لقمان امینی، امام جمعه مسجد جامع «چهار یار نبی» سنندج را به سه سال و یک ماه حبس تعزیری و خلع دائمی لباس روحانیت محکوم کرده است. این حکم، تازهترین مرحله از فشارهای قضایی علیه این روحانی کُرد به شمار میآید.
امینی که در جریان جنبش «زن، زندگی، آزادی» به دلیل حمایت از معترضان و جانباختگان بازداشت شده بود، پیشتر نیز توسط دادگاه ویژه روحانیت همدان به اتهامهایی همچون «نگهداری سلاح کمری»، «تبلیغ علیه نظام»، «تحریک به آشوب» و «حمایت از معترضان» مجموعاً به یازده سال حبس، تبعید دو ساله به اردبیل، خلع لباس روحانیت و ممنوعیت مادامالعمر از خطبهخوانی محکوم شده بود.
خط زمانی پرونده
- بهمن ۱۴۰۱: بازداشت در مسیر سنندج–مریوان؛ آزادی موقت پس از سه هفته با قرار وثیقه.
- خرداد ۱۴۰۲: صدور حکم مجموعاً یازده سال حبس، خلع لباس، تبعید و محرومیت از خطبهخوانی.
- اردیبهشت ۱۴۰۴: بازداشت پس از احضار به دادگاه ویژه روحانیت همدان؛ آزادی موقت در خرداد پس از ۴۳ روز.
- شهریور ۱۴۰۴: صدور حکم قطعی سه سال و یک ماه حبس و خلع دائمی لباس روحانیت از سوی دادسرای ویژه روحانیت تهران.
پرونده ماموستا امینی نمونهای روشن از استفاده سازمانیافته دادگاه ویژه روحانیت برای حذف و ساکتکردن روحانیون منتقد، بهویژه روحانیون اهلسنت و کُرد است. ترکیب اتهامهای امنیتی با اتهامهای مذهبی، و همراهی آن با مجازاتهای اجتماعی مانند خلع لباس، تبعید و محرومیت از خطبهخوانی، نشان میدهد هدف اصلی صرفاً زندانیکردن نیست؛ بلکه تلاش برای قطع نفوذ اجتماعی و حذف او از عرصه عمومی است.
گزارشهای حقوقبشری همچنین حکایت از آن دارد که در روند بازداشت و دادرسی، دسترسی او به وکیل محدود و ارتباط با خانوادهاش به شدت کنترل شده است؛ شرایطی که با اصول دادرسی عادلانه مغایرت آشکار دارد.