دادگاه حمید نوری روز سه‌شنبه ۹ فروردین در استکهلم سوئد با شهادت یک شاهد دیگر ادامه یافت و محمود خلیلی، عضو سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران، در این جلسه از دادگاه شهادت داد که حمید نوری را در سال‌های ۱۳۶۵ تا ۱۳۶۷ در زندان گوهردشت دیده است.
آقای خلیلی در دادگاه گفت که به عنوان مسئول یکی از بندهای زندان گوهردشت، در مقطعی در سال ۱۳۶۵ بارها با حمید نوری برخورد داشته و او را به عنوان سرپاسدار می‌شناخته است.
او افزود به عنوان مسئول بند، رابط زندانی‌ها با زندانبانان برای جیره غذایی، رفتن به ملاقات یا رفتن به بهداری بوده و حمید نوری را در آن مقطع و در آن مرحله به عنوان سرپاسدار می‌شناخت.
این شاهد دادگاه همچنین گفت که حمید نوری از سال ۱۳۶۶ دستیار ناصریان (محمد مقیسه) در زندان گوهردشت شده بود و به اصطلاح نقش دادیار را بازی می‌کرد.
حمید نوری متهم است که در اعدام‌های دسته‌جمعی زندانیان سیاسی در زندان گوهردشت کرج مشارکت داشته است، اتهامی که خود آن را رد می‌کند. او روز ۱۸ آبان ۹۸ با یک پرواز مستقیم از ایران به فرودگاه استکهلم رسید و بلافاصله دستگیر شد.
حمید نوری که بر اساس روایت شاکیان، در دوران اعدامها معاون دادیار سابق زندان گوهردشت بود در جلسات پیشین دادگاه مدعی شده بود که از سال ۱۳۶۱ تا سال ۱۳۷۲ در زندان اوین بوده و گزارش‌ها درباره اعدام‌های تابستان سال ۶۷ را «داستانی سرتاسر خیالی، توهمی و پوشالی، جعلی و غیرمستند» خوانده بود.
محمود خلیلی در دادگاه محاکمه حمید نوری از مواجهه با هیئت مرگ گفت و توضیح داد که در این هیئت حسینعلی نیری و مرتضی اشراقی را می‌شناخته است. او گفت که از سوی نیری درباره نماز خواندن مورد سوال قرار گرفت و وقتی نپذیرفت که نماز بخواند نیری حکم داده که او را سه وعده شلاق بزنند.
او همچنین چشم‌بندی را در دادگاه نشان داد و گفت که چشم‌بند او در زندان گوهردشت بوده و به عنوان یادگاری نگه‌داشته است. قاضی دادگاه در پاسخ به درخواست وکیل مشاور شاکیان برای ثبت این چشم‌بند به عنوان یکی از اسناد دادگاه گفت که این مساله مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
برگزاری دادگاه حمید نوری تا خردادماه ادامه خواهد داشت و وکلای او دو جلسه به دفاع از موکل خود خواهند پرداخت.
هزاران زندانی سیاسی در دهه ۶۰، به‌ویژه در تابستان ۶۷، در زندان‌های اوين و گوهردشت در تهران و زندان‌های مشهد، شيراز، اهواز و برخی دیگر از شهرهای ايران با دستور مستقیم آیت‌الله خمینی، رهبر وقت جمهوری اسلامی، و با تصمیم هیئت‌هایی که به هیئت مرگ معروف شدند، اعدام شدند.
بسیاری از این اعدام‌شدگان از هواداران سازمان مجاهدین خلق و شماری از آن‌ها از هواداران دیگر گروه‌های چپ بودند که در سال‌های ابتدایی دهه ۶۰ زندانی شده بودند.
به دلیل پنهان‌کاری حکومت ایران، آمار دقیقی از این اعدامها وجود ندارد، اما بر اساس گزارش سازمان عفو بین‌الملل، دست‌کم ۴۴۸۲ مرد و زن در فاصله دو ماه ناپدید شدند.